Përgjigje ndaj pyetjeve të shpeshta që i bëjnë të Krishterët

Përgjigje ndaj pyetjeve të shpeshta që i bëjnë të Krishterët

Pyetja 1:
Jezusi thotë: “Unë dhe Ati jemi një” (Gjoni 10:30). Pra, a nuk është Jezusi njësoj ose i barabartë me të Atin e tij?
Përgjigje:
Në gjuhën Greke, “heis” d.t.th. “një” numerikisht (për gjininë mashkullore), “hen” d.t.th. “një” në unitet ose esencë (për gjininë asnjanëse). Në fragmentin e sipërm Biblik të Dhiatës së Re, Gjoni e përdor termin “hen” e jo “heis”. Në shënimet anësore të “New American Standard Bible (NASB)” lexojmë: një (në kuptimin e plotë të fjalës për gjininë asnjanëse) një unitet ose një esencë.
Nëse ndonjëri dëshiron që fjalën “hen” ta përdorë si argument për pohimet e tij/saj për Jezusin si i “barabartë” në status me të Atin e tij, atëherë i ftojmë këta që të lexojnë vargun e poshtëshënuar:
Jezusi thotë: “Dhe unë u kam dhënë lavdinë që më ke dhënë, që ata (dishepujt) të jenë një ashtu si ne jemi një”. (Gjoni 17:22)
Nëse këta e konsiderojnë, besojnë ose mendojnë se i Ati dhe Jezu Krishti janë “një”, që d.t.th. “të barabartë” në status, sipas Gjonit (10:30), atëherë këta që pohojnë kështu duhet, gjithashtu, të jenë të gatshëm që ta konsiderojnë, të besojnë ose të pranojnë se “ata”, dishepujt e Jezusit janë “të barabartë” në status me të Atin dhe me Jezusin [“ashtu si ne jemi një” (Gjoni 17:22)]. Ende nuk kemi has në ndonjë njeri që i ka bërë dishepujt e Jezusit “të barabartë” në status me të Atin dhe me Jezusin.
Uniteti dhe përputhshmëria ishte mesazh i autorizuar hyjnor, që buronte nga i Ati, i pranuar nga Jezusi dhe më pastaj i komunikuar tek dishepujt. Jezusi ka pranuar se e kishte përfunduar detyrën, me të cilën i Ati i tij e kishte ngarkuar për ta bërë. (Gjoni 17:4).
Argument i qartë dhe i saktë:
Jezusi ka thënë: "Po shkoj tek Ati", sepse Ati është më i madh se unë” (Gjoni 14:28). Ky fragment në mënyrë të prerë hedh poshtë pohimet se Jezusi është i “barabartë” në status me të Atin e tij.
Pyetja 2:
Jezusi ka thënë: “Unë jam udha, e vërteta dhe jeta. Askush nuk vjen tek Ati, përveçse nëpërmjet meje” (Gjoni 14:6). Pra, a nuk është Shpëtimi nëpërmjet Jezusit, i Vetëm?
Përgjigje:
Para se Jezusi t’i thoshte këto fjalë, ai kishte thënë: “Në shtëpinë e Atit tim ka shumë banesa. Përndryshe, do t`ju thosha: po shkoj t`ju përgatis një vend.” (Gjoni 14:2).
Thënia e qartë që u cekë më lart, vërteton se Jezusi do ta përgatiste “një” vend e jo të “gjitha” vendet në “shtëpinë e Atit”. Me sa duket, Profetët që ishin para Jezusit si dhe ai që do të vinte pas tij, do të përgatitnin vendbanimet e tjera për pasuesit e tyre të sinqertë. Profeti, i cili u dërgua pas Jezusit, e ka treguar “rrugën” që shpie për në vendbanimin modern të Mbretërisë së Parajsës.
Përveç tjerash, ky fragment qartë tregon se Jezusi ishte “udha” për në vendbanim. Është marrëzi të besohet se Jezusi (apo ndonjë Profet tjetër) ishte vetë “Destinacioni”.
Jezusi ka thënë: “Unë jam dera” për ta gjetur kopenë (Gjoni 10:9). Delja, e cila kalon nëpërmjet “derës”, do ta gjejë kopenë. Delja, e cila sillet rreth e rrotull “derës”, kurrë nuk do ta gjejë kopenë. Kushdo që kalon sipër “derës”, do ta arrijë vendbanimin. Kushdo që ndalet në “udhë” dhe beson se “udha” është përfundimi i udhëtimit të tij/saj, atëherë këta do të mbeten jashtë, pa ndonjë kulm dhe strehim.
Argument i qartë dhe i saktë:
Jezusi ka thënë: “Jo çdo njeri që më thotë "Zot" do të hyjë në mbretërinë e qiejve, por do të hyjë ai që kryen vullnetin e Atit tim që është në qiej”. (Mateu 7:21).
Pyetja 3:
Jezusi ka thënë: “…Kush më ka parë mua, ka parë Atin…” (Gjoni 14:9). A nuk është kjo dëshmi se Jezu Krishti dhe i Ati ishin një dhe të njëjtë?
Përgjigje:
Një ditë prej ditësh, Jezusi mori një fëmijë dhe iu drejtua dishepujve, në mënyrë që të vërtetonte dhe të sillte dëshmi, “dhe u tha atyre: ‘Ai që e pranon këtë fëmijë të vogël në emrin tim, më pranon mua; ai që më pranon mua, pranon atë që më dërgoi mua…” (Luka 9:48).
Jezusi ka thënë: “…’Kush beson në mua, nuk beson në mua, por në atë që më ka dërguar’”. (Gjoni 12:44)
“Kush më urren mua, urren edhe Atin tim. Po të mos kisha bërë në mes tyre vepra që askush tjetër nuk ka bërë, nuk do të kishin faj, por tani, përkundrazi, e kanë parë dhe më kanë urryer mua dhe Atin tim”. (Gjoni 15:23-24)
“Dhe kjo është jeta e përjetshme, të njohin ty, të vetmin Perëndi të vërtetë, dhe Jezu Krishtin që ti ke dërguar”. (Gjoni 17:3).
Thirrja e sinqertë kërkon që, nëse besohet e Vërteta, atëherë ky është qëllim i mirë që dikush mund ta kalojë prapa gjykimin etik, pasi të meditojë mbi të gjitha tekstet relevante.
Fragmenti që u cek më lart, nëse lexohet me fragmentin e poshtëshënuar, do të sqaronte çdo gjë.
Argument i qartë dhe i saktë:
Jezusi ka thënë: “Në të vërtetë, në të vërtetë po ju them: Shërbëtori nuk është më i madh se padroni i tij, as i dërguari më i madh se ai që e ka dërguar (Gjoni 13:16). Gjatë shërbesës së tij si Profet, Jezusi shpeshherë e përsëriste se ai ishte dërguar nga i Ati i tij.
Pyetja 4:
Në Bibël lexojmë: “Sepse Perëndia e deshi aq botën, sa dha Birin e tij të vetëm të lindur, që, kushdo që beson në të, të mos humbasë, por të ketë jetë të përjetshme” (Gjoni 3:16). A nuk duhet që të besoni në Jezusin, që të keni jetë të përhershme?
Përgjigje:
Natyrisht, ne Muslimanët besojmë në Jezusin dhe atë çfarë ai ishte dhe nuk besojmë në atë çfarë ai nuk ishte. Muslimanët besojnë në Jezusin si Mesih, “Shpirt prej Zotit”, “Fjalë e Zotit”, Profet i drejtë dhe i Dërguari i Zotit si dhe djalë i Marisë së virgjër. Mirëpo, ne nuk besojmë se Jezusi ishte “bir i lindur prej Zotit”. E vërteta e kësaj çështjeje është se apostulli Gjon kurrë nuk e ka shkruar se Jezusi ishte bir “i lindur” prej Zotit.
Ju lutemi ta merrni një kopje të “Gideon Bible” prej ndonjë hoteli apo moteli që ndodhet afër jush. Aty, kjo kopje shpërndahet falas, që nga viti 1899, në tërë botën, nga “Gideon Society”. Në fillim të kësaj Bible të famshme, Gjoni 3:16 është përkthyer në 26 gjuhë më të popullarizuara të botës. Do të befasoheni, kur ta kuptoni se në përkthimin e gjuhës Angleze, botuesit e kanë përdorur shprehjen tradicionalisht të pranuar “sa dha Birin e tij të lindur të vetëm”, ndërsa në gjuhët e tjera botuesit e tjerë e kanë përdorur shprehjen “Bir i Tij unik” ose “Bir i Tij i llojit të vet/i veçantë”. Në vitin 1992, kur i kuptova ndryshimet tekstuale, kam shkruar disa letra që ua kam drejtuar universiteteve të Amerikës Veriore, duke kërkuar që të vërtetohet shprehja origjinale në gjuhën Greke, që e kishte përdorur Gjoni. Më poshtë, e keni kopjen e përgjigjes që e kam pranuar nga universiteti i Xhorxh Uashingtonit “The George Washington University”:
Gjoni 3:16 dhe Gjoni 1:18, që të dyja e kanë fjalën “monogeneses” në Greqisht. Kjo fjalë, zakonisht, e ka kuptimin “e llojit të veçantë”. Si rezultat i kësaj, fjala “unik” është më adekuate për përkthim. Arsyeja pse mund të gjendet përkthimi i fjalës si “Biri i tij i vetëm”, ka të bëjë me herezinë e dikurshme që mbretëronte brenda kishës. Në përgjigjen ndaj pohimeve të Arianëve se Jezusi ishte bërë e jo lindur, Xherom (Jerome), në shekullin e IV, e kishte përkthyer fjalën Greke “monogenes” në gjuhën Latine si “unigenitus” (i vetëm i lindur). Poll B. Daf (Paul B. Duff), 22 Prill, 1992.
Përgjigja e Profesor Daf (Duff) ishte e bazuar në “Anchor Bible”, vëllimi 29, faqe 13-14. Shprehja Greke për “i lindur” është “gennao”, sikurse gjendet në Mateun 1:12, të cilën Gjoni nuk e kishte përdorur.
Argument i qartë dhe i saktë:
Jezusi i kishte thënë Marisë: “…’Mos më prek, sepse ende nuk u ngjita te Ati im, por shko te vëllezërit e mi dhe u thuaju atyre se unë po ngjitem tek Ati im dhe Ati juaj, te Perëndia im dhe Perëndia juaj`. (Gjoni 20:17). Ky varg vërteton se përdorimi i fjalës “Ati”, ishte qartë metaforik. Fakti se Jezusi ishte “bir i vetëm”, është se ai nuk u krijua sikurse ne, por u krijua pa të Atin fizik (biologjik).
Pyetja 5:
Jezusi ka thënë:”…’Në të vërtetë, në të vërtetë po të them që, nëse njeriu nuk rilindet, nuk mund ta shohë mbretërinë e Perëndisë’“ (Gjoni 3:3). Unë jam “I rilindur” krishterë, a jeni ju “I rilindur” Musliman?
Përgjigje:
E vërteta është se apostulli Gjon nuk e ka përdorur shprehjen “rilindur”. Teksti në gjuhën greke nxjerr në shesh fjalën, të cilën e kishte përdorur Gjoni, që është “I lindur nga lart”. Fjala greke që Gjoni e kishte përdorur është “anothen” (‘ano’ + ‘then’), ‘ano’ ka kuptim ‘lart’ si dhe prapashtesa ‘then’ që d.t.th. ‘nga’.
Prandaj, çfarë kishte thënë Jezusi është: “…’nëse një nuk ka lindur nga lart, nuk mund ta shohë mbretërinë e Perëndisë’ “ (Gjoni 3:3). Kjo edhe tingëllon më arsyeshëm, pasi asnjë krijesë e gjallë nuk ka “lindur nga lart”, andaj edhe asnjë nuk mund ta shohë mbretërinë e parajsës gjatë jetës së tij/saj. Koncepti “I rilindur” për të parë mbretërinë e parajsës, është një shpikje që është bërë për ta rrënjosur konceptin e Pagëzimit.
Po kjo fjalë ‘anothen’ vërehet edhe në të njëjtin Ungjill, si dhe në versetin 31 të po të njëjtit kapitull. Këtu, botuesit e kanë përkthyer fjalën “nga lart” e jo “rilindur”. Kjo edhe më tej e përforcon logjikën e Jezusit që kishte thënë: “I lindur nga lart”.
Për të hyrë në Mbretërinë e Parajsës, duhet t'i përmbahemi Urdhrave. Zoti e ka dalluar Urdhrin, që njihet si “Besëlidhje e bërjes synet” (fizikisht, “në mishin e lafshës së organit gjenital mashkullor”), që ishte një Besëlidhje e përjetshme (Marrëveshje, Traktat) në mes të Zotit dhe njeriut. Për më tepër, shih Librin e Zanafillës 17:10-14.
Parashtrohet pyetja se a mund të shfuqizohet ose të anulohet Besëlidhja e Përjetshme njëanshëm? A e kishte shfuqizuar Jezusi këtë? Përgjigja është: Jo. Jezusi ishte i bërë synet (Luka 2:21). Ne meshkujt Muslimanë, jemi të bërë synet. A janë meshkujt të krishterë të prerë në “lafshën e organit gjenital” (të bërë synet)? Nëse jo, atëherë lexoni fragmentin e poshtëshënuar:
Argument i qartë dhe i saktë:
Jezusi ka thënë: “Ai, pra, që do të shkelë një nga këto urdhërime më të vogla dhe do t'u ketë mësuar kështu njerëzve, do të quhet më i vogli në mbretërinë e qiejve, kurse ai që do t'i vërë në praktikë dhe do t`ua mësojë të tjerëve, do të quhet i madh në mbretërinë e qiejve”. (Mateu 5:19)
Pyetja 6:
Jezusi ka thënë: “Shkoni, pra, dhe bëni dishepuj nga të gjithë popujt, duke i pagëzuar në emër të Atit e të Birit e të Shpirtit të Shenjtë” (Mateu 28:19). A nuk është kjo dëshmi se “Doktrina e Trinisë” dhe formula e saj e sotme ishte komunikuar dhe përhapur nga vetë Jezu Krishti?
Përgjigje:
Me gjithë respekt do ta pranonim këtë, mirëpo dëshmitë e poshtëshënuara na detyrojnë që ta kundërshtojmë argumentin e juaj, për shkak se:
Komentimi i Biblës sipas “Peak’s Commentary on the Bible”, i botuar që nga viti 1919, është një komentim i cili është mirëpritur dhe konsideruar si një libër referues për studentët e Biblës. Duke e komentuar vargun e lartcekur, aty thuhet: “Ky shërbim ishte përshkruar në gjuhën e kishës, dhe shumica e komentuesve dyshojnë që formula e trinisë të jetë origjinale në këtë pikë siç cekët në Ungjillin e Mateut, për shkak se në Dhiatën e Re nuk përmendet askund një formulë e tillë ndërsa pagëzimi përshkruhet të jetë bërë vetëm në emër të Zotit Jezus. (p.sh. Veprat 2:38, 3:16, etj.).”
Tom Harpur, autor i disa bestsellerëve dhe ish-profesor i Dhiatës së Re, shkruan në librin e tij “For Christ Sake” (Për Hir të Krishtit): “Mbi të gjitha, shumica e dijetarëve konservatorë pajtohen që, të paktën, pjesa e fundit e këtij urdhri ishte shtuar më vonë. Kjo formulë nuk haset askund në Dhiatën e Re, ndërsa ne kemi njohuri në bazë të dëshmive që i posedojmë (Pjesa tjetër e Dhiatës së Re) se Kisha, në kohërat e hershme, nuk i kishte pagëzuar njerëzit duke i përdorur këto fjalë - pagëzimi ishte bërë vetëm “në” emër apo vetëm për hir të Krishtit.”
Urdhri i lartcekur (qoftë origjinal apo i kundërt) nuk tregon se të tre emrat e përmendur në formulë janë apo ishin “të barabartë” në statusin e tyre, e, po ashtu, edhe “të përhershëm” në kuadër të kohës, që të përputhet me realitetin e “Doktrinës së Trinisë”.
Nëse i Ati dhe Biri “ekzistonin” që nga Dita e Parë dhe asnjëri nuk ishte, madje, as një mikrosekondë para apo pas tjetrit, dhe asnjëri nuk ishte më i madh apo më i vogël në status, atëherë pse njëri quhet Atë ndërsa tjetri quhet i Biri i Tij i lindur?
A kishte ndodh akti i “Lindjes”? Nëse po, atëherë ku ishte “I Biri i lindur” para aktit? Nëse jo, atëherë pse ai quhet “I Biri i lindur”?
Argument i qartë dhe i saktë:
“Atëherë, Pjetri u tha atyre: ’Pendohuni dhe secili nga ju le të pagëzohet në emër të Jezu Krishtit për faljen e mëkateve…”. (Veprat 2:38). Siç shihet nga ky varg, pak ka gjasa që apostulli Pjetër të mos përfillte urdhrin e Jezu Krishtit dhe të pagëzonte në emër të tre emrave, në vend të pagëzimit vetëm në emër të Jezu Krishtit.
Pyetja 9:
Në librin e Zanafillës 1:26 thuhet: “Pastaj Perëndia tha: "Ta bëjmë njeriun sipas shëmbëlltyrës sonë dhe në ngjasim me ne…” A nuk është përdorimi i termeve “sonë” dhe “ne” dëshmi që Zoti, i cili e krijoj njeriun, nuk ishte një entitet i vetëm. Veç kësaj, a nuk e mbështet kjo konceptin e Gjonit (Gjoni 1:3) se të gjitha erdhën në ekzistencë me anë të Jezusit?
Përgjigje:
1. Më poshtë, është fragmenti i komentimit të vargut të lartcekur, i shkruar nga redaktorët e “King James Version” (Versioni i mbretit Xhejms) (The Hebrew-Greek Key Study Bible, 6th edition/Studimi kryesor Hebraiko-Grek i Biblës, botimi i 6):
“Fjala Zot në Hebraishte d.t.th. “Elohim”, që është emër në shumës. Në librin e Zanafillës 1:1, është përdorur në pajtim gramatikor me foljen “bara” (diçka e krijuar) në njëjës (1254). A tregon ky numër shumës apo koncept të epërsisë dhe të madhështisë, e cila shënohet si e tillë në Hebraisht, në rastin kur përdoren përemrat siç janë: “Ta bëjmë njeriun sipas shëmbëlltyrës sonë dhe në ngjasim me ne”? A mund të ndodhë që Zoti t’u ketë folur engjëjve, tokës, ose natyrës dhe kështu ta përshkruajë veten e Tij të lidhur me njërën prej këtyre krijesave? Apo kjo është një aludim embrional i një veçimi të personalitetit hyjnor? S'mund të jemi të sigurt rreth kësaj.”
Kur këta redaktorë komentojnë se “S'mund të jemi të sigurt rreth kësaj”, atëherë me këtë mundohen ta mbrojnë teorinë e Jezusit si “komponent (i brendshëm) e hyjnisë.”