Poezi nga Muhamed Ikball

Lindja dhe Perendimi

Për perëndimorët arsyeja është organizator i jetës,
Për lindorët dashuria është sekreti i çdo qenieje,
Vetëm nëpërmjet dashurisë inteligjenca mund ta njehë Zotin,
Veprat e dashurisë gjejnë themele të forta në arsye.

Kur dashuria përcillet me arsye,
Ajo ka fuqi ta përfytyrojë një botë tjetër,
Ngrituni atëherë dhe projektonie atë botë tjetër,
Botë të dashurisë dhe inteligjencës, tok në një.

Dëshira e flaktë e evropianëve është shfryrë,
Sytë e tyre akoma vrojtojnë, por zemrat u kanë vdekur,
Dhembshëm janë ngadhënjyer me shpatat e tyre,
Të qëlluar, të therur, vetë kanë qenë gjahtarë.

Mos kërko zjarr dhe dehshmëri në verën e tyre,
Nuk do të agojë epokë e re në qiellin e tyre,
Flaka e jetës vjen nga zjarri juaj,
Detyrë e juaja është të krijoni botë të re.

Mustafa Kemali, i cili ka kënduar për rilindje të madhe,
Ka folur se fotografia e vjetër doemos duhet pastruar dhe shkëlqyer
Nuk mund të rilindet vitaliteti i Qabes
Nëse në këtë shenjtëri hyjnë Lati dhe Menati i ri nga Evropa.

Jo, turqit nuk kanë melodi të re në bredhjen e tyre,
Atë që ata e quajnë të re është vetëm këngë e vjetër e Evropës,
Nuk ka hyrë puhi e ajrit të freskët në krahërorët e tyre,
Ata nuk kanë në mendje kurrfarë ideje të re të botës.

Turqia po shkon pashmangshëm tok me këtë botë,
E shkrirë në flakën e botës si dylli të cilin ne e njohim,
Origjinaliteti është në palcë të çdo krijese
Duke imituar jeta kurrë nuk do ta përtërijë.

Zemra e gjallë, krijuesi i kohëve dhe epokave,
Nuk është enkas i dashuruar në imitim,
Nëse e ke shpirtin e muslimanit të vërtetë,
Hulumtoje ndërgjegjen tënde dhe Kur’anin.

Njëqind bota të reja gjenden në vargjet e tij,
Shekuj të tërë janë të prehura në çastet e tij,
Një nga botat e tij i përgjigjet epokës së tanishme,
Kape, nëse zemra në gjoksin tënd e kupton të vërtetën.

Edhe shërbetori që beson është shenjë e Zotit,
Çdo botë për shpirtin e tij është sikur rrobat,
Kur një botë vjetrohet në krahërorin e tij,
Kur’ani ia dhuron tjetrën.

KOHA

Ç'ishte nuk është, ç'është nuk do të jetë
Ja ky është një nocion sekret!
Për më të afërmen ndodhi të zbuluar
Koha është e përmalluar!

Prej gotës sime pika-pika burojnë gjëra të reja
Unë në shtrojerën time ditë e natë!
Kokrra-kokrra i numëroj ndodhitë
Me çdo kënd njoftohem, por i çuditshëm është njoftimi.

Dikujt i hipi-dikush më hip, dikë e mbuloi pikëllimi!
Nuk ishte në banket, faji im apo i yti qe?
Rruga ime nuk është që ta lë gotën të presë
Lidhjen time sytë e fallxheshës nuk e njohin.

Nuk i arrin shigjeta në cak
Nuk e ka pamjen e dijetarit
Ky gjak nuk është i agimit
Po është shenjë e perëndimit.

Agimi i ardhshëm pret që e djeshmja
dhe e sotmja të bëhen legjendë!
Kjo mendje ka zbuluar fuqitë e fshehura të natyrës
Mendja është më e rrezikshme se rrufeja në çerdhe!

Ciklonet, hapësira e tyre, detyrat dhe anijet mbi ta
Tallazet e detit e mbrojtja e tyre
Këto dredha janë ligje natyre
Siç janë ciklonet, detet e rrethi i tyre.

Po lind bota e re e vjetra po zhduket
Bota e vjetër po emigron në muzeun e kohës
Pa marrë parasysh furtunat, qiriu rri i kallur
Si i varfri që e ka thënë në një fjalë para diktatorit!

SHKENCA DHE FEJA
Një herë shkenca i tha fesë:

Syri im
Mund të shoh çdo gjë
Që në këtë botë
Është e krijuar,
Bota e tërë
Është në rrjetën time
E shtrënguar, e pushtuar.
Unë jam e interesuar
Vetëm për gjërat materiale,
Ato sjellin fitime, fitore,
Ç’më duhen mua
Çështjet shpirtërore?
Unë mund të zbulojë
Mijëra melodi,
Haptas mund të shpalli
Çdo fshehtësi…

Feja i tha shkencës:

Me magjinë tënde
Madje valëve në det
I vëni flakën,
Detin e kallni krejt.
Ju mund ta ndotni,
Ta fëlliqni atmosferën
Me gazra helmues
Që janë vdekjepues.
Kur ndahesh prej meje,
Drita yte s’është dritë,
Ajo bëhet terr, varr,
Flakë, zjarr.
Në jetën tokësore
Ti ke prejardhje Hyjnore,
Por jeni e verbuar,
Nuk po e vëreni
Se jeni e kurthuar,
Në rrjetë e pushtuar,
Nën kthetrat
E shejtanit të mallkuar.
Lirohu. Eja. Kthehu.
Këtu, këtë tokë djerrinë,
Këtë tokë shkretëtirë
Shndërroje në kopsht të mirë.
Huazo prej meje pakëz mirësi,
Huazo prej meje pakëz dashuri,
Dhe tokën ku jetojmë
Xhennet mund ta bëjmë.
Që nga dita e Krijimit
Ne bashkë kemi jetuar,
Të jetojmë bashkë përsëri,
Ne jemi zëra të ndryshëm
Por kemi të njëjten melodi.”

Përktheu nga anglishtja:
Mexhid YVEJSI, Gjakovë