Dashuria e besimtarit ndaj tjerëve

Dashuria e besimtarit ndaj tjerëve



Dashuria është njëra ndër bekimet më të mëdha që Allahu ia ka dhuruar njerëzimit. Allahu ka krijuar natyrën njerëzore në atë mënyrë që njeriu do të kënaqej duke dashur dhe duke qenë i dashur, në miqësi dhe familjaritet. Duke qenë me njerëz që jetojnë sipas vlerave morale të Kuranit, duke shijuar dashuri dhe miqësi me ta, i sjell besimtarit një kënaqësi më të madhe se shumë të mira tjera. Prandaj, Parajsa që Allahu iu ka premtuar shërbyesve të Tij të cilët Ai i do dhe me të cilët Ai është shumë i kënaqur është një vend me bukuri të jashtëzakonshme në të cilin dashuria, miqësia dhe familjariteti i vërtetë do të sprovohen me kënaqësi të pamasë për gjithmonë. Informatat që Allahu jep në Kuran për jetën në Parajsë, gjithmonë i referohet kënaqësisë, miqësisë, dashurisë, bisedimeve, fjalëve të kënaqshme dhe paqes. Çdo gjë që mund të del pengesë për dashuri dhe miqësi është larguar dhe mbajtur larg nga njerëzit e Parajsës. Në një ajet, për shembull, Allahu zbulon që Ai do të heq çdo ligësi nga zemrat e shoqëruesve në Parajsë (Sureja al-A’raf, 43). Të gjitha veset që mund të paraqesin ndonjë pengesë për dashuri dhe miqësi, si xhelozia, urrejtja, rivaliteti, inati, grindja dhe lëndimet, do të përjashtohet nga Parajsa.

Një karakteristikat themelore të Myslimanëve, të cilëve iu është dhënë lajmet e gëzuara të Parajsës, është që ata i duan të gjithë Myslimanët që kanë vepruar në përputhje me lajmëtarët e Allahut, profetët dhe i kanë miratuar, edhe në këtë botë. Kjo lidhje e dashurisë dhe miqësisë në mes të besimtarëve është zbuluar në këto terme në Kuran:

Miku i juaji është vetëm Allahu, është i dërguari i Tij dhe ata që besuan e që falin namazin dhe japin zeqatin duke bërë rukuë. (Suretu el-Maide, 55)

Besimtarët ndjejnë afërsi me të gjithë besimtarët e devotshëm të cilët përpiqen të fitojnë aprovimin e Allahut, dhe i pranojnë ata si miq dhe mbrojtës të tyre. Ata ndjejnë kënaqësi të madhe që të jenë me ta nën të gjitha gjendjet. Ata janë të lidhur me të gjithë myslimanët me besnikëri dhe devotshmëri të madhe. Kjo dashuri nuk bazohet në asnjë interes, prejardhje apo racë. Paratë, postet, kultura apo vlerat materiale nuk kanë rëndësi për ta. Ata pranojnë njerëzit prej të cilëve ata presin që Allahu ti pranoj; besimtarët e devotshëm në rrugën e Allahut janë disa prej shërbëtorëve të Tij më të dashur. Për atë arsye, besimtarët gjithashtu kanë dashuri të madhe dhe vëmendje për njëri tjetrin. Shumë versete në Kuran i referohen dashurisë, mëshirës dhe vëmendjes që besimtarët kanë për njëri tjetrin. Disa prej këtyre verseteve interpretojnë:

Dhe kapuni që të gjithë ju për litarin e Allahut, e mos u përçani! Përkujtojenie nimetin e Allahut ndaj jush, kur ju ishit të armiqësuar, e Ai bashkoi zemrat tuaja dhe ashtu me dhuntinë e Tij aguat të jeni vallezër. Madje ishit në buzë të greminës së xhehenemit, e Ai ju shpëtoi prej tij. Po kështu Allahu ua sqaron juve argumentet e veta që ju të gjeni të vërtetën e lumtur. (Surja Ali Imran, 103)

S’ka dyshim se besimtarët kanë vëllezër, pra bëni pajtim ndërmjet vëllëzërve tuaj dhe kinie frikë Allahun, që të jeni të mëshiruar. (Suretu El Huxhuratë, 10)

Allahu i do ata që luftojnë në rrugën e Tij të rreshtuar si të jetë ndërtesë e fortifikuar. (Suretu Es Saff, 4)

Në verset tjetër Allahu zbulon këtë dashuri ndërmjet besimtarëve kështu:

Edhe ata që përgatitën vendin dhe besimin para tyre, i duan ata që shpërnguleshin tek ata dhe nuk ndiejnë në gjoksat e tyre ndonjë nevojë nga ajo që u jepej atyre, madje edhe sikur të kishin vetë nevojë për të, ata u jepnin përparësi atyre para vetvetes. Kush është i ruajtur prej lakmisë së vet, të tillët janë të shpëtuar. (Suretu El Hashr, 9)

Besimtarët kujdesen për besimtarët si vëllezër të tyre. Ata nuk ngurrojnë të bëjnë ndonjë sakrificë për të mirën e besimtarit tjetër apo të sigurojnë rehatin e saj ose tij. Ky kuptim i dashurisë i poseduar vetëm nga besimtarët mund të fitohet vetëm nëpërmjet besimit dhe jetimit nga vlera morale të Kuranit. Allahu zbulon në një verset që Ai do të dhuroj dashuri në ata që besojnë dhe bëjnë punë të devotshme:

Nuk ka dyshim së ata që besuan dhe bënë vepra të mira, atyre i Gjithëmëshirshmi do t’u krijojë dashuri. (Surja Merjem, 96)

Profeti ynë (paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të) në njërin prej haditheve të tij ka treguar për rëndësinë e dashurisë dhe natyrën më të mirë të besimtarëve të cilët jetojnë nga dashuria e vërtetë:

“Allahu (subhanahu wa ta’ala) thotë: ‘Ata të cilët e duan njëri tjetrin për kënaqësinë Time, do të kenë minbare të dritës, dhe Profetët dhe shehidët do të dëshironin të kishin të njëjtat.” (Transmetohet nga Tirmidhi, 4/24, Bab ma ja’a fi al-hubb fi-Allah)

Burimi i vërtetë i kësaj dashurie të besimtarëve ndaj njëri tjetrit është dashuria e thellë e tyre ndaj Allahut. Besimtarët synimi i të cilëve në jetën e kësaj bote është që të arrijnë pranimin, mëshirën dhe Parajsën e Allahut kalojnë tërë jetën e tyre për Të. Ashtu siç është shfaqur në versetin “Thuaj:“Namazi im, kurbani im, jeta ime dhe vdekja ime janë thjesht për Allahun, Zotin e botëve!” (Suretu El En’amë, 162) ata synojnë të arrijnë pëlqimin e Tij në çdo veprim të tyre, në të gjitha sjelljet e tyre. Dashuria e besimtarëve, të cilët japin gjithë çka kanë të realizojnë kënaqësinë e mirë të Allahut, është përsëri vetëm për Allahun. Dashuria e Allahut e besimtarit i cili njeh Allahun me të gjithë emrat e Tij, i cili dëshmon forcën e Tij dhe madhështinë në çdo moment, i cili ndjen bekimin, dashurinë dhe mëshirën e Tij gjatë gjithë jetës, është aq edhe e madhe sa nuk mund të krahasohet me çfarëdo dashurie tjetër. Dashuria e besimtarit ndaj besimtarit në mënyrë të ngjashme është e fuqishme dhe e thellë sepse është e bazuar në dashurinë e Allahut, dhe ata dashurojnë në mënyrë që të arrijnë pëlqimin e Allahut. Një tjetër arsye pse kjo dashuri është e fortë dhe e përhershme është sepse ata e dinë që miqësia me besnikëri do të zgjasë përgjithmonë në jetën e përtejme.

Në Kuran Allahu ka dhënë vlerat morale të profetit Jahja (paqja qoftë mbi të) si një shembull të kësaj ndjeshmërie të besimtarëve në lidhje me dashurinë:

[Ne thamë:] “O Jahja, merre librin me shumë kujdes, dhe ashtu Ne i dhamë atij urtësi kur ishte fëmijë. Dhe nga ana jonë i mundësuam të jetë i butë, i pastër dhe respektues” (Surja Merjem, 12-13)

Në hadithe, profeti ynë (paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të) na ka rikujtuar se dashuria që ndjejnë besimtarët për njëri tjetrin është për pranimin e Allahut:

Kush donë për hir të Allahut, urren për hir të Allahut, jep për hir të Allahut dhe refuzon për hir të Zotit ka besim të përkryer. (Abu Dawud)

Janë tri cilësi që kushdoqoftë do ti shijoj me ëmbëlsi të Imanit: të duash Allahun dhe të Dërguarin e Tij mbi të gjitha, të duash dikë vetëm për hir të Allahut, dhe të urresh të kthehesh në jobesim pasi Allahu të ketë çliruar prej saj, aq sa ai do të urrente të hidhej në zjarrin e xhehenemit.” (Sahih Bukhari).

Besimtarët që kanë dashuri të madhe ndaj Allahut, i frikësohen Allahut, dhe bëjnë përpjekje të sinqerta ashtu që të munden të pranohen te Ai, janë individ të mbarë që i sjellin bukuri botës. Për shkak të këtyre vlerave morale më të larta, ata gjithashtu duan gjërat që i ka krijuar Allahu, ndjejnë dashuri dhe mëshirë për to, dhe dëshirojnë të i mbrojnë ato dhe të u sjellin mirësi dhe bukuri atyre. Allahu ka dhënë lajme të mira që janë rezultate për këtë dashuri të kënaqshme që buron prej besimit të zemrave të besimtarëve dhe frikës së tyre nga Allahu, dhe për besnikërinë e sinqertë të tyre ndaj Atij, Ai do të shpërblejë ata me Parajsën, sferën më të bukur të dashurisë dhe besnikërisë.

Është një respektim i rëndësishëm religjioz për besimin të kujtojmë njëri tjetrin për rëndësinë e dashurisë ndaj Allahut dhe besimtarëve. Çdo besimtarë duhet të përpiqet të jetoj me dashurinë që të sprovohet në Parajsë derisa qëndron në këtë botë, dhe ata duhet të lidhin vetën e tyre me Allahun, miku dhe mbrojtësin tonë t vetëm, dhe të të gjithë besimtarëve, me dashuri dhe devotshmëri.

Forca shpirtërore që vjen nga dashuria dhe solidariteti i besimtarit

Çfarë qëndron pas dashurisë së njerëzve të cilët nuk besojnë në Allah dhe në botën e përtejme në përgjithësi është rëndësia e ngjitur në vlerat e kësaj bote dhe shpresave të drejtuara drejt interesave të kësaj bote. Duke u bashkuar, këta njerëz në një kuptim bëjnë një marrëveshje të përbashkët të interesave; pjesëmarrësit përkrahin njëri tjetrin dhe kështu mundohen të arrijnë përparësitë e ndërsjella. Njerëzit në atë aleancë e dinë që bashkimi i tyre nuk është i bazuar në besim dhe miqësi, dhe që, edhe pse kjo nuk shpallur haptas, aleanca varet në numrin e kushteve. Kur një element apo edhe ekip që pajis të tjerët me këto avantazhe mënjanohet, gjithashtu bie edhe aleanca. A e lë kjo personin tjetër në vështirësi apo në nevojë për ndihmë askujt nuk i intereson. Kjo ndodh pasi që aleancë e formuar ka trungun vetëm prej bashkimit për të forcave dhe pritjeve për përfitime. Për këtë arsye, kur këto pritje largohen, është shumë e natyrshme të bie edhe aleanca mënjanë. Siç është thënë nga Allahu në këtë verset “ Armiqësia ndërmjet tyre është e ashpër. Mund të mendohet për ta se janë të bashkuar, e në realitet zemrat e tyre janë të përçara, sepse janë njerëz që nuk logjikojnë.” (Suretu El-Hashr, 14) pa marrë parasysh sa shumë ata që nuk besojnë mund të shfaqen se kënaqen me bashkim dhe solidaritet, thellësisht ata në të vërtetë nuk mund të jenë të bashkuar.

Forca e vetme në Tokë që mund të krijoj miqësi të vërtetë dhe aleancë në mes të qenieve njerëzore është “feja”. Me miqësinë e tyre, besimtarët që i frikësohen Ditës së Gjykimit kanë vënë themelet e një zëri të aleancë që fillojnë në këtë botë dhe do të vazhdojnë përgjithmonë në jetën e përtejme. Ata e duan njëri tjetrin pa pritje të përfitimeve apo avantazheve, jashtë synimeve të pastra dhe vetëm për aprovimin e Allahut, dhe ata janë miq të njëri tjetrit për atë aprovim. Është e pamundur për këtë lidhje, që është e bazuar në dashurinë e Allahut dhe frikës ndaj Allahut, të humbet përveç nëse Allahu nuk e dëshiron.

marrur nga: www.harunyahya.com