Poezi nga Agim Avdiu

Ne bijte e ummetit

Ne bijtë e Ummetit të madh
Ne, që me shekuj dridhëm botën e shëmtuar,
duke dhënë dashuri falas,
për hir të Tij që na mëshiroi, o i qofshim falë
Ne, bijtë e pjellës së Ademit.

Rrugës

Sa më shumë që flas me vetveten,
më shtohen rreshtat e monologut tim.

gjuhës time

Ashtu, buzët e mia
të lodhura nga herpesi
nuk ndaleshin në shqiptimin
e fonetikës 7+29.

O Zot

O Zot
show me future
që të di kur t'i vë hapat e mi
në të cilat humb barazpesha
e këtij mëkatari shtatëdhjetë e kusur kilogramë.

Heshtjes

Kur pata mundesi te flas
heshtjes ia dhash fjalen.
Ajo ka fjale pa kufij,
te ajo jane te dashuruar poetet
qe ia marrin virgjerine me vargje
nuse qe pret dhenderrin para agimit
mik i frymezimit.
Ajo lindi ne lindje
perendimi bejne sehir e llomotisin
armik ka llafazanin.

Nje minute heshtje

Derisa ne rrijme ne kembe
dhe pershendesim me minute heshtje,
u vonuam...
o njerez!