Gazeta Rimekembja

LITARI PËR SADAMIN, NUK LIROI LAKUN E BUSHIT



Brenda një kohe të shkurtër erdhën njëri pas tjetrit lajmet: “Diktatori i Irakut, Sadam Hysein, u dënua nga gjykata me vdekje, me varje në litar, për krimet që është akuzuar e gjykuar deri tani” dhe “Partia Demokrate në SHBA fitoi në zgjedhjet për ripërtëritjen e pjesëshme të Kongresit amerikan dhe vuri për herë të parë, gjatë 12 viteve të fundit nën kontrollin e saj si Dhomën e Përfaqësuesve dhe Senatin”.

Ashtu siç ishte e natyrshme dënimi i Sadamit me varje ngazëlloi shumicën e irakenëve, shumë njerëz në botë, midis të cilëve edhe shumë politikanë të rëndësishëm. Ashtu siç pritej ndër të parët këtë vendim e përshëndeti me gëzim të madh dhe e komentoi pozitivisht vetë presidenti i SHBA, Xhorxh Ë. Bush. Madje vëzhguesit e analistët politikë përshëndetjen entuziaste të Bushit dhe komentet e tij politike për rëndësinë ndërkombëtare të vendimit të gjykatës irakene e vlerësuan si një gjest të llogaritur mirë nga presidenti amerikan për të ndikuar mbi zgjedhësit amerikanë në prag të votimeve, për ta lidhur edhe një herë ngushtë rezultatin e zgjedhjeve në Amerikë me zhvillimet në Irak, që zgjedhësit të siguronin shumicën e partisë së Bushit në Kongres.

Vëzhguesit dhe analistët në shumë vende të botës kanë theksuar se pas zgjedhjes së kontestuar në vitin 2000, presidenti Bush ka përdorur kartën “Amerika në luftë” për të mbajtur pozitat e tij për t’u rizgjedhur në votimet e vitit 2004. Madje analistëve nuk u ka shpëtuar fakti se pikërisht kur do të fillonin votimet në vitin 2004 propaganda amerikane bëri fushatë me një videokasetë ku Bin Ladeni kërcënonte Amerikën. Edhe vendimi për varjen Sadamit në litar, ende pa u gjykuar për të gjitha krimet, u shpall pak para se të nisnin votimet për ripërtëritjen e Kongresit amerikan. Edhe ky veprim u vlerësua si një përpjekje e fundit për të ndikuar zgjedhësit amerikanë në favor të Bushit e të Partisë Republikane.

Por rezultati i votimeve doli ndryshe. Litari i përgatitur për qafën e Sadamit në Bagdad nuk pati ndikim magjik në mendjet e zgjedhësve amerikanë, nuk ndihmoi për të liruar lakun elektoral rreth qafës së presidentit amerikan. Bushi pranoi humbjen dhe ndryshoi mjaft sjelljen politike, duke shprehur menjëherë shpresën dhe duke bërë thirrje për bashkëpunim me Partinë Demokrate “për të mirën e Amerikës”. Kurban i këtij bashkëpunimi të kërkuar e të shpresuar midis ekzekutivit dhe legjislativit amerikan u bë pa vonesë sekretari i mbrojtjes, Ramsfeld , i vështruar me kohë si njeriu që ka ndikuar së tepërmi për zhytjen e Amerikës në vështirësi të mëdha, jo vetëm politike por dhe ushtarake, ku gjendet në Irak. Tani në SHBA oficerët më të zotë kanë marrë detyrën të përgatisin një strategji të re ushtarake amerikane jo vetëm në Irak, por kudo ku është e angazhuar Amerika. Priten dhe kurbanë të tjerë nga administrata e Bushit pas largimit të Ramsfeldit.

Ndërhyrja ushtarake amerikane në Irak nuk doli ashtu siç e kishin dashur dhe menduar strategët politikë e ushtarakë amerikanë dhe skifterët e mendimit politik amerikan të quajtur neokonservatorët. Elektorati dhe opinioni publik amerikan treguan se nuk janë më nën ndikimin trullosës të asaj ofensive propagandistike që për vite me radhë, pas ngjarjeve të 11 shtatorit 2001, i bënë amerikanët të gjykonin vetëm në frymën e parrullës “Amerika në luftë”. Tani priten zhvillime të reja në Amerikë e në botë.

Për të kuptuar më mirë kahjet e pritshme të këtyre zhvillimeve ndihmon shkrimi i mëposhtëm,”Roli botëror i Amerikës duhet të jetë realist dhe i moralshëm” i botuar vetëm pak kohë para se të ndodhte humbja e rëndë elektorale e Bushit dhe e Partisë Republikane në SHBA, që pothuajse gjithë analistët dhe shumë politikanë të rëndësishëm europianë e kanë komentuar me njëfarë lehtësimi si disfatë të Bushit që lidhet kryesisht me problemin e Irakut. (basjkëautor në këtë shkrim është Anatoli Lieven që në vitin 2004 ka botuar librin “Amerika e ka mirë apo gabim. Një anatomi e nacionalizmit amerikan).

Përgatitja e litarit për qafën e Sadamit nuk e liroi lakun elektoral rreth qafës politike të Partisë Republikane. Tani mbetet për të parë sa do të ndihmojnë për lirimin e këtij laku gjeste të bujshme si dorëheqja e Ramsfeldit dhe thirrja e Bushit për mirëkuptim me Partinë Demokrate “për të mirën e Amerikës”.



12 nëntor 2006 Abdi Baleta

ROLI BOTËROR I AMERIKËS DUHET TË JETË REALIST DHE I MORALSHËM



Nga Anatol Lieven dhe John Hulsman,



Financial Times 16.10.2006



Paqja e madhe kapitaliste shënon vendosjen e një rendi botëror të pranuar në mënyrë të nënkuptuar nga të gjitha shtetet kryesore dhe garanton interesat e vërteta jetësore të tyre.

Mënyra tepër amerikane për të parë botën ka dështuar në Irak, së bashku me strategjinë e administratës së Bushit. Ky është një mendim i përkhrahur gjerësisht në lidhje me zgjerimin e pushtetit amerikan ndërsa përhap “lirinë”.

Meqenëse një besim i tillë i ka rrënjët thellë në kulturën e politikës së SHBA, asnjë rrugë alternative nuk është paraqitur ende nga ky dështim. Në vend të kësaj, shohim një çrregullim intelektual dhe politik.

Tashmë ka shenja shqetësuese që konsensusi bipartizan po krijohet nga një konfuzion i tillë, bazuar në të njëjtat supozime dhe mite si më parë. Ky konsensus është bindës për shumë amerikanë, por plotësisht jo bindës për vende të tjera, dhe kryekëput jashtë realitetit në pjesën më të madhe të botës.

Është e vërtetë që çdo rrugë e ndjekur për politikën e jashtme që shpreson të sigurojë mbështetje në SHBA duhet të përqafojë elementet e realizmit dhe të moralit.

Nga njëra anë një pjesë e madhe e amerikanëve gjithnjë ka këmbëngulur që politika e SHBA t’i shërbejë interesave dhe mbi të gjitha sigurisë së amerikanëve se sa të jetë vetëm ndjekëse e idealeve. Njësoj, forcat mbizotëruese në traditën amerikane kanë treguar vazhdimisht një mospranim të thellë të strategjive që bazohen thjesht në realizmin “klasik”, pa patur asnjë grimë të synimeve dhe detyrimeve morale.

Neokonservatorët dhe skifterët liberalë përpiqen të balancojnë realizmin dhe moralin. Ata e perceptojnë korrektësisht që natyra e brendshme e vendeve të tjera ka të bëjë si kurrë më parë me sigurinë amerikane, sepse revolucioni islamik dhe ekstremizmi islamik lulëzojnë në shtete të falimentuara dhe shoqëri të shkatërruara.

Ato kanë të drejtë të argumentojnë se një rrugë klasike realiste është e pamjaftueshme për të kapur këtë problem. Përgjigjet e tyre, megjithatë, çojnë në drejtime radikalisht kontradiktore të realizmit të vijës së ashpër dhe moralit utopik – ose në vend të tyre, pseudo-realizmit dhe pseudo-moralit.

Në vend të kësaj rruge hipokrite dhe të pasuksesshme ne propozojmë filozofinë e realizmit etik si një bazë intelektuale dhe morale për strategjinë e SHBA. Realizmi etik u paraqit në të kaluarën nga disa prej figurave më të mëdha të traditës intelektuale amerikane, përfshi teologun Reinhold Niebuhr, filozofin Hans Morgenthau dhe mendimtarin dhe diplomatin e madh George Kennan.

Këta njerëz ishin kundërshtarë të fortë të totalitarizmit nazist dhe sovjetik, por të tre u zhgënjyen tej mase me strategjinë e luftës së ftohtë të SHBA, veçanërisht kombinimin e saj të mesianizmit kombëtar me paranojën dhe militarizmin. Niebuhr, Morgnthau dhe Kennan të gjithë ishin mbështetës së idesë që t’i rezistohej agresionit komunist në Kore, por të gjithë bashkuan me opozitën e fortë kundër luftës në Vietnam. Zërat e tyre i kanë munguar shumë debateve mbi politikën e tanishme të jashtme.

Realizmi etik vë theksin tek një strategji ndërkombëtare e bazuar në maturi; një përqendrim të rezultateve të mundshme në vend të synimeve të mira; një studim të afërt të natyrës, pikëpamjeve dhe interesave të shteteve të tjerë, dhe një gatishmëri për t’i trajtuar dhe pranuar ato kur nuk bien në kushtërshtim me interesat e veta vërtetë jetësore të SHBA-ve; dhe një përzierje të patriotizmit të thellë amerikan me një vetëdije po aq të thellë të kufijve që ka pushteti amerikan dhe mirësia amerikane.

Nga realizmi etik ne arrijmë në konceptin e Paqes së Madhe të Kapitalizmit, e cila i bën jehonë koncepteve të Kennan dhe Morgenthau të rendit ndërkombëtar dhe qëllimeve morale të diplomacisë. Ajo paraqet një rend botëror të pranuar në mënyrë të nënkuptuar nga të gjitha shtetet kryesore të botës, dhe e cila garanton interesat e vërteta të tyre jetësore, përfshi mposhtjen e grupeve terroriste.

Paqja e Madhe Kapitaliste varet pjesërisht nga pushteti botëror amerikan. Megjithatë, si kufijtë realë të pushtetit amerikanë dhe nevoja për të akomoduar interesat dhe ambiciet legjitime të shteteve të tjera do të thotë që në pjesën më të madhe, përdorimi i drejtpërdrejt i pushtetit amerikan ka nevojë të jetë qëllimisht i kufizuar.

Në vend të kësaj, SHBA duhet sa herë që është e mundur të punojë nëpërmjet “ujdive” joformale që lidhin shtetet më të rëndësishme të një rajoni.

Në Lindjen e Mesme, për shembull, SHBA ka nevojë të ndihmojë në krijimin e një marrëveshjeje rajonale që përfshin Iranin dhe Sirinë dhe të kërkojë npërmjet këtyre grupimeve të mbajë dhe rregullojë konfliktin në Irak pas tërheqjes së SHBA nga ai vend. Në këtë kuptim, është thelbësore që SHBA të veprojnë me vendosmëri për të zgjidhur konfliktin izraelito-palestinez.

Në Azi, SHBA duhet të kuptojnë që Kina, jo Amerika do të jetë në të ardhmen “e para midis të barabartëve”. Për sa kohë që Kina është e përgatitur të veprojë me përgjegjësi dhe në bashkëpunim me shtete të tjera si Japonia, SHBA duhet të njohin në mënyrë të qartë udhëheqësinë kineze në kërkimin e përgjigjeve për veprimet e rrezikshme të regjimit koreanoverior dhe sfidave të tjera të ardhshme në rajon.

Koncepti nuk kundërshton përhapjen afatgjatë të demokracisë. Përkundrazi, është një parakusht thelbësor për demokracinë e vërtetë në pjesën më të madhe të botë. Sepse do të jetë një garanci për paqen, rendin, tregtinë dhe zhvillimin ndërkombëtar pa të cilat demokracia nuk mund të ketë në asnjë rast jetë të gjatë.



Anatol Lieven është në Fondacionin Amerika e re.

John Hulsman është nga Oppenheim Scholar në Këshillin Gjerman të Marrëdhënieve me Jashtë.

Libri i tyre “Realizmi etik: Një vizion i rolit të Amerikës në Botë” është botuar nga Pantheon.

THIRRJE E HAPUR PER GENOCID KUNDER MUSLIMANEVE NE SHQIPERI



Me botimin ne gazeten Shekulli me daten 3 nentor 2006 te artikullit “Nje mjeker, nje shami” me autor Skender Shkupin , histeria kunder muslimaneve ne Shqiperi kapi majat me te larta. Nga Amerika e larget , qe per ne shqiptaret eshte vendi ku demokracia eshte ne piadestalin me te larte , ne media u hodhen ide te rrezikshme te cilat per here te pare i akuzojne me nje potencial te rrezikshem muslimanet shqiptare si rrezik i dites per Evropen e krishtere sepse pikerisht ne Shqiperi po pergaditen repartee radikale islamike qe synjne te pergjakin kontinentin plak duke planifikuar , qe ne bashkepunim me qendra nderkombetare islamike , te vrasin me qindra mijra njerez. Duke pase si pike referimi problemin e nje vajze me shami dhe te nje djali me mjeker, te cilet rektori Agim Kukeli i penalizoi , jo nga pozita e nje administratori , por nga pozita e nje bahai aktiv, intelektuali qe ka gjetur rehatine ne Amerike na shokon te gjitheve duke na kujtuar se ne shqiptaret qenkemi ne lufte dhe ne lufte lejohen masa drastike qe mund te shkelin te drejtat e njeriut. Pyetjes sone se kush eshte kundershtari yne na e jep vete ky shkrim i kesaj medie, i cili sipas tyre eshte nje nazizem i ri me i rrezikshem se nazizmi i Hitlerit qe kerkon te vendose ne planet nje rend mizor. Ky nazizem i ri per ate qe e ka shkruar dhe per ato qe jane pas tij, eshte feja islame dhe besimtaret muslimane qe sot po perballen me nofken islamike, sikur keto te kishin prejardhejen nga nje majmun tjeter dhe jo nga ai per te cilin pohon Darvini pohon prejardhjen e shoqerise njerezore. Dhe lulet e ketyre kamikazeve te ardhshem jane vajzat me shami dhe djemte me mjekra te cilet me keto tregues ne veshjen e jashtme percojne mesazhe terroriste ne ato ambjente ku ato levizin dhe jetojne duke harruar se mjekra dhe shamia kane tregues se shkalles se perkushtimit ne fe dhe nuk kane lidhje me tregues te terrorizmit dhe eshte pikerisht kjo rritje e perkushtimit ndaj fese islame qe i ben te zgjohen te trembur naten Kukelet , Shkupet dhe te gjithe skorten e tyre te rrezikshme. Edhe ne vende te terbuara kunder muslimaneve ku militojne intelektuale me potencial te larte antimusliman nuk eshte arritur te njehesohet shamia dhe mjekra e muslimaneve me kryqin e thyer te Hitlerit te cilet duket se kete privilegj per ta hedhur ne media ia kane rezervuar nje shqiptari mercenar si Skender Shkupi qe duket se per thirrje masakrash kunder muslimaneve eshte peshe e rende per padronet e tij ,sepse eshte e pamundur, qe nje person, pa nje prapavije meshtetese , te ndermarre sulme te tilla kaq te rrezikshme, Duke shfrytezuar ne media qe ka ne pozicion te theksuar antiislam Skender Shkupi me ne fund therret EUREKA , pra ne jep rrugen per te shpetuar Shqiperine qe rrezikohet nga ato qe po pergadisin rendin e ri mizor per njerezimin duke na servirur si shpetim Turqine e kohës kur filloi sundimi i Mustafa Qemalit i cili ,sipas Shkupit burgosi dhe vraua mijra hoxhallare, masakroi turmat e mykura islamike, duke e shpetuar Turqine nga portreti i nje Afganistani taleban veprime keto qe shkelin te drejtat e njeriut , por aq te justifikuara per qellime te tilla madhore dhe duke arsyetuar ne kete linje po per keto qellime madhore ne Shqiperi duhet qe muslimanet te rruajne mjekrat dhe te heqin shamite vajzat nga koka dhe te pergaditen per te perballuar nje genocit te ashper alla Ataturk qe te kete sa me shume pastaj mjekra mafiozesh dhe vejza me bark jashte per te rrenuar moralin e shoqerise shqiptare qe pa tjeter do te pasoje shkaterrimin e te gjithe shoqerise shqiptare.Thirrje te tilla ne fakt na kujtojne thirrjet e intelektualeve serbe qe ne pragluften e Bosnjes i kujtonin Evropes se krishtere se muslimanet e Bosnjes jane nje rrezik i tmerrshem per ate dhe te gjithe kemi ne kujtese ato qindra e mijra te vrare ne ate hapesire muslimane ku pjesen e luanit ne ate masaker e paten ato qe e nxiten dhe e planifikuan ate masaker. Ka shume mundesi qe muslimanet shqiptare te jene viktime e nje genocidi te tille ,sepse dy hapesira muslimane ,Bosnja dhe Kosova jane masakruar duke ia lene si duket rradhen tashme muslimaneve ne Shqiperin londineze Kete ide po e kalojme ne media duke pase parasysh presionin ne rritje qe eshte shume i lexueshen ne hapesiren shqiptare qe daton me stuhine e kryqave qe lulezojne nga Gjirokastra ne Koman qe e kane kthyer Shqiperine ne nje kishe te stermadhe, sepse keto simbole te krishtera vendosen vetem ne kisha dhe ne varreza, duke vazhduar me presidentin qe i do shqiptaret te krishtere dhe me Mejdanin qe i do shqitaret minorance dhe duke perfunduar me qarqet antiislame qe botojne karikaturat kunder profetit Muhamed ne Shqiperi per te afruar sa me prane naten e Shen Bartalomeut per muslimanet ne Shqiperi ,duke synuar qe muslimanet ne kete hapesire ta shohin vehten te futur ne shishe si i vetmi vend i sigurte per ata. E verteta eshte se ne Shqiperi muslimanet kane statusin e kulakut dhe te armikut te klases, status qe brezi yne fatkeq e perjetoi ne vitet e diktatures ortodokse komuniste, sepse ato duket do te perjetojne ditet kur do ta kene te veshtire te deklarojne fene e tyre islame. Nje mik i imi, intelektual i nderuar me tha nje dite se kam frike te vi ne nje mbledhje intelektualesh muslimane se m’i kane thene ne pune djalit se je djali i nje islamiku radikal. Shenja te tilla ogurzeza per muslimanet, shqiptare jane profeci ogurzeza per te gjithe popullin shqiptar . sepse gjuhet e flakes se zjarrit qe po piketohe do te perpijne muslimane dhe te krishtere, hebrenj dhe bahaj si Kukeli dhe Kukele te tjere te cileve po u shtohet numuri pa nderpreje ne Shqiperi Mendojme se ketij sulmi frontal kunder muslimaneve ne Shqiperi i duhet ndaluar thene ndal sa gjerat nuk kane precipituar ne kahun negativ, sepse muslimanet ne Shqiperi nuk jane te pergjumur dhe nuk jane naïve dhe patjeter nuk e hane sapunin per dajthe dhe e dine se ku fle lepuri. ATA nuk do te jene kurre te gatshem ta vene vullnetarisht dhe aq koken ne gijotinen që paskan ndermend te ngrene ne Shqiperi ata që magjepsen pas gati nje shekulli nga praktikat qe perdorin ne Turqi Ataturku, per te cilin ende flitet se kishte lidhje te forta me rrethe hebreje dhe u kishte ketyre si borxh rrenimin e Kalifatit musliman per ndihmen qe i dhane keto qarqe per t,u afirmuar si babai i turqve. Eshte mire qe atyre qe mendojne se ne kete klime politike , te fshehur pas luftes kunder terrorizmit, mund te mbyllesh muslimanet shqiptar ne nje geto mund t,u shpertheje mina ne duar dhe perpjekje te tilla mund te kthehen ne bumerang kunder tyre, sepse eshte vertetuar pa medyshje se te sulmuarit pa te drejte ruajne patenciale marramendese per t,u shkaktuar disfata te paimagjinueshme atyre qe i penalizojne dhe i cenojne pa te drejte. Populli shqiptar historikisht ka jetuar ne nje harmoni te admirueshme ku muslimanet kane qene percaktues ne kete arritje madhore. Ka shume mundesi qe ato kancelarite nderkombetare qe instaluan per dekada te tera komunizmin ortodoks ns Shqiperi po bejne perpjekje per te instaluar ne komunizem te ri, i cili tashme eshte shume i lexueshem nga sejcili shqiptar.Ky komunizem i ri eshte ATIISLAMIZMI.. Ngjarjet qe do te vijne pas, pa tjeter do te kete ngjarje, do te tregojne pozicionin e vertete qe do te marrin muslimanet ne Shqiperi perballe ketij genocidi ne pergaditje kunder tyre dhe ata qe po e pergadisin kete genocit do te shokohen , kur te ballafaqohen me kete qendrim te muslimaneve ne Shqiperi. Myslimanet cilet nuk kane asnje detyrim para askuj qe t,ua vene litarin ne gryke , sepse jetojne ne vendin e tyre dhe feje islame per ato eshte pjesa me e cmuar e jetes se tyre dhe kush kercenon jeten e dikujt pa te drejte duhet te llogarise edhe reagimin e ashper te atij qe eshte cenuar.





Selim Gokaj

SKËNDER SHKUPI KUIS SI ZAGAR I PROPAGANDES SERBE



Shkrimi i zotëri Selim Gokaj shpreh qartë atë zemërim dhe pështirosje që shkakton tek shumë myslimanë një shkrim i ndyrë, provokues e sherrnxitës i Skënder Shkupit nga Amerika, i botuar në “Shekulli” më 4 nëntor 2006. Jo vetëm shqiptarët e besimit mysliman, por çdo shqiptar me ndjesi njerëzore e me mendje të kthjellët duhet ta ndjejë veten të fyer kur lexon shkrimin e Skënder Shkupit që do të turpëronte edhe një marroq e të lajthitur e jo më një person që prej vitesh e ka emrin midis gazetarve e opinionistëve shqiptarë. Por më shumë se ndaj Skënder Shkupit njerëzit me nder me namuz duhet të ndjejnë neveri e përbuzje për gazetën “Shekulli” që ka pranuar të përlyejë faqet e saj me qelbësirën erë keqe të lëshuar aty nga Skënder Shkupi. Megjithatë nuk habitemi shumë se edhe gazeta “Shekulli” nuk është hera e parë që përdor letër për të mbështjellë e shitur në publik ndyrësi trunore antishqiptare e antimyslimane.

Skënder Shkupi është i përpirë prej kohësh nga nja antiislamizëm i qelbur në gjirizet më të fëlliqura të islamofobisë perëndimore. Skënder Shkupi prej kohësh është paraqitur para shqiptarëve si ekzemplari më i përçudnuar në shpirt e në gjykim i të konvertuarit nga mysliman në të krishterë e mbase dhe në ndonjë sekt evangjelisto-sionist që të gjejë një strehë pakëz më të ngrohtë në Amerikë.

Skënder Shkupi bën sikur e ka vetëm hobi të hiqet si kryqzatar në publicistikën shqiptare. Por Skënder Shkupin ne rastin e shkrimit të fundit e shëmton edhe më shumë kuisja si zagar i propagandës serbe. Tani është një çast shumë delikat në përballjen e ashpër diplomatike, politike e propagandistike shqiptaro-serbe për Kosovën. Sa herë kanë ardhur çaste të tilla Serbia dhe serbët kanë tentuar të ndikojnë në diplomacinë perëndimore dhe opinionin publik perëndimor duke trumbetuar se Serbia është ledhi mbrojtës i Perëndimit dhe i Krishterimit nga Islami, nga fondamentalizmi e terrorizmi islamik dhe se ballafaqimi serbo shqiptar është një ballafaqim i krishterimit të përfaqësuar nga serbët dhe i Islamit, të përfaqësuar nga shqiptarët në Ballkan. Serbët kanë gjetur e përdorin pa pushim midis shqiptarëve edhe gazeta e gazetarë, shkrues e folës të pacipë që kanë trumbetuar rrezikun e islamizmit dhe të myslimanëve shqiptarë në Ballkan.

Me paloshkrimin e tij të fundit Skënder Shkupi kuis e leh zi zagar i kësaj propagande serbe. Ai thotë se nuk duhet pyetur as për respektimin e të drejtave të njeriut kur është puna për të dhunuar, shtypur e persekutuar myslimanët në Shqipëri që të justifikojë çdo dhunë që kanë përdorur e mund të përdorin serbët kundër shqiptarëve. Kur Skënder Shkupi kuis e leh se rreziku kryesor në Ballkan është islamo-nazizmi i shqiptarëve, ai do t’u vijë në ndihmë serbëve të fitojnë simpati në sytë e diplomacisë perëndimore. Skënder Shkupi kuis e leh kundër myslimanizmit tek shqiptarët sepse për këtë kanë nevojë shumë tani Tadiçi e Koshtunica. Skënder Shkupi kërkon që shqiptarët të mos venë re poshtërsitë që po bëjnë në kurriz të tyre serbët e grekët në këto çaste shumë delikate për kombin shqiptar dhe të vërsulen kundër njeri tjetrit, se armiku i tyre qenka myslimanizmi. Këtë punë ka bërë edhe rektori i Universitetit të Durrësit.

Nuk ka asgjë për t’u çuditur që pikërisht tani zagarët e mercenarët e propagandës serbe e greke të lëshohen me kaq egërsi kundër shqiptarëve myslimanë dhe “islamo-fashizmit” që është trillimi më faqezi i sajuar në fillim të shekullit XXI nga islamofobia perëndimore, e cila përpiqet ta shtyjë mendimin botëror drejt një urrejtje të re edhe më të egër se ajo që është njohur si antisemitizëm. Lehës si Skënder Shkupi do të ketë gjithnjë. Lehës të tillë meritojë me të vërtetë atë përgjigje që ua kujton Selim Gokaj në shkrimin e tij. Lehës të tillë të mos habiten kur të gjejnë atë që kërkojnë. Lehës të tillë bëjnë mirë që të mos kërkojnë strehë të ngrohtë në Amerikë kur duan të lehin kundër “islamo-fashizmit shqiptar”, por të rrinë këtu në Shqipëri, ose të vinë këtu që të shohin sa ua venë veshin shqiptarët lehjeve e kuisjeve të tyre.



12 nëntor 2006 Abdi Baleta

Përshëndetje dhe urimet më të përzemërta për punën e palodhur në shërbim të
çështjes Kombëtare Shqiptare. Unë që po ju shqetësoj jam një lexues i rregullt i
gazetes "RIMEKEMBJA". Pas zhvillimeve më të fundit në lidhje me shtyrjen e
statutit final të Kosoves pas zgjedhjeve në Serbi, besoj se na lind e drejta të
pyesim:A mos valle M. Ahtisari "ra" në fis? Do të dëshiroja një
pergjigje-analizë nga ju i nderuar Z. Abdi BALETA.
Së dyti do të doja t`ju pyesja rreth një libri që ka dalë kohët e fundit me
titull "ZOGU i SHQIPTAREVE" me autor njëfarë Çatin Saraçi. Nëse e keni
lexuar mundësisht diçka rreth autorit, qëllimeve që e kanë shtyrë per t`i bërë
një denigrim të tillë figurës së mbretit të shqiptarëve NMT Ahmet Zogu, etj..
ZOTI ju ndihmoftë në detyrën tuaj fisnike.
Me respekt A R.
I nderuar lexues,
Ju falënderoj për interesimin për gazetën “Rimëkëmbja”, për përshëndetjet dhe
vlerësimet që shprehni.
Besoj se shkrimi im “Ahtisari u matej serbëve, por u ra shqiptarëve”, i botuar
në numrin e kaluar të “Rimëkëmbjes, më 14 nëntor 2006, në vazhdën e shkrimeve të
mëparshëm për Kosovën, e ka plotësuar tashmë kërkesën tuaj. Mendimi im ka qenë e
,mbetet se diplomacia europiane është gozhduar në zanatin e vet antishqiptar,
ashtu si gjatë dy shekujve të kaluar, megjithëse gjendja në botë e në Ballkan ka
ndryshuar rrënjësisht. Prandaj, nuk kemi përse të habitemi që në çastet
vendimtare kjo diplomaci t’u ngulë një thikë të re në shpinë shqiptarëve. Për
fat të keq ka shumë shqiptarë që nuk duan ta shohin realitetin e të vërtetën siç
është.
Për Çatin Saraçin di fare pak: ka qenë diplomat i kohës së Zogut; ka qenë i
implikuar në vrasjen e Luigj Gurakuqit në Bari në vitin 1925; është kthyer
kundër Zogut pasi i kishte nxjerrë përfitimet e tij. Nuk e quaj me dobi të
merrem me jetëshkrimin e tij, ose me bëmat e tij për të cilat edhe njerëz të
afërm të familjes së tij kanë shkruar keq në shtypin e sotëm.
Librin e Çatin Saraçit ende nuk e kam lexuar se kam mbi tryezën e punës dhe tek
koka krevatit shumë libra krejt të rinj shumë të mirë, në gjuhë të huaja për të
lexuar. Ka disa ditë që po lexoj librin “Dvjesti ljet vmjestje” (200 vjet së
bashku) në dy volume që përmbajnë 1000 faqe, në të cilin shkrimtari i njohur rus
i ditëve tona, Aleksandër Solzhenicin, zbërthen “çështjen çifute” në Rusi e në
botë.
Duke lexuar këtë libër, për çudi më duket sikur dhe në politikën e propagandën e
Shqipërisë po krijohet një “çështje çifute pa çifutë”, apo dhe një “çështje
çifute me homogjenë grekë”.Ndër më aktivët në veprimtarinë e krijimit të
“çështjes çifute pa çifutë” në Shqipëri është gazeta “55” e Fahri Balliut, që
nga gazetë islamofobe katolikocentriste po bëhet dhe gazetë
evangjelisto-sioniste. Është shtëpia botuese dyshifrore “55” e Balliut që ka
hedhur në treg librin e Çatin Saraçit. Prandaj është shumë më mirë në këtë kohë
të lexoj librin e Solzhenicinit se të merrem me mykrat e vjetër që nxjerr
shtëpia botuese “55” nga bodrumet e antizogizmit me frymëzim katolikocentrist të
të shkuarës.
Është më mirë të lexoj librin e Solzhenicinit, botuar para pak vitesh, ose disa
libra të viteve 2005-2006 që më kanë mbërritur pas botimit të “Përballje me
islamofobinë” si: “Qentë e Perëndisë” (për inkuizicionin e rikonkuistën në
Spanjë), shkruar nga amerikani Xhejms Reston Jr; “Terroristët e Perëndisë. Kulti
vahabit dhe rrënjët e fshehta të Xhihadit modern”, shkruar nga Çarls Allen;
“Xhihadi”, shkruar nga francezi Zhil Kepel; “Imperializmi islamik”, shkruar nga
Efraim Karsh; “Vlerat tona të rrezikuara. Kriza morale e Amerikës”, shkruar nga
ish-presidenti i SHBA Xhimi Karter; “Epoka e gabimeve” nga Xhorxh Soros; “Si
humbi Israeli. Katër pyetje”, shkruar nga Riçard Ben Kramer; “Mekanizmi i të
fshehtave. Anatomi e tej të fshehtës Agjensi Kombëtare e Sigurisë”, shkruar nga
Xhejms Bamford; “Komploti i terrorit: zhgënjimi me 11 shtatorin dhe humbja e
lirisë”, shkruar nga Xhim Marrs (autor i një libri të mëparshëm tronditës
“Sundimi nëpërmjet fshehtësisë”); “Masonëria e lirë. Në brendësi të shoqërisë së
fshehtë më të vjetër në botë”, shkruar nga H. Pol Xhefers; “11 shtatori, terrori
i demaskuar. Midis fjalëve e realitetit”, shkruar nga Arno Blen, “NënëTereza,
shenjëtore apo famëmadhe”, shkruar në gjuhën angleze nga shqiptari Gëzim Alpion
etj.
Besoj, i dashur lexues, se më mirëkuptoni që pa lexuar libra të tillë nuk e vlen
të humbësh kohë për të lexuar vjetërsina të demoduara që hidhen në tregun e
librit si ato të mbushura me përgojimet e Çatin Saraçit për Ahmet Zogun, ose me
shpjegime të Kurcio Malapartes për teknikën e grushtit të shtetit.
Besoj se edhe kaq ju mjafton, i nderuar lexues, për të kuptuar qëndrimin tim
mospërfillës ndaj librit të Saraçit dhe sidomos ndaj qëllimit të botimit kaq të
vonuar të këtij libri.Por kur të kem nge mund të merrem edhe me librin e
Saraçit, sepse është pjesë e një fushate shumëvjeçare qëllimkeqe kundër Ahmet
Zogut, për të dëmtuar Shqipërinë në vitet më të vështira për të. Një libër si
ai i Saraçit e ka pas bërë para tij në Athinë Koço Tasi. Në atë frymë ka
shkruar edhe intelektuali Nikollë Ivanaj pasi u prish miqësia që kishte me
Zogun. Kanë shkruar edhe të tjerë. Për të njëjtat qëllime disa politikanë të
sotëm porosisin botues të zhvarrosin kufomat e propagandës së kaluar.
Por më parë u takon “trimave” të zogizmit të sotëm të merren si duhet me këtë
lloj politike e propagande të vjetër që po e përtërijnë çatinët e koçot e
tanishëm. Nuk janë të rastit disa “kthime mbrapa”, në episode që ringjallin
propagandën enveriste për Zogun e zogizmin, duke e shoqëruar këtë lloj
propagande dhe me “ndodhi erotike” ose me kundërvënie pseudopatriotike.
Nuk kishte arsye të pranueshme një kanal televiziv të bënte gjithë atë “debat të
madh” për të hedhur edhe një herë para opinionit publik akuzën e bërë bozë në
kohën e komunizmit se “Zogu shiti Shën Naumin”. Mësuesi pensionist i letërsisë
në gjimnazin e Pogradecit, i njohuri dhe miku im Vaso Samsuri, hallin e Shën
Naumit e ka pas qarë me mua qysh para një çerek shekulli, kur kam qenë kryetar
gjykate në Pogradec dhe më rrëfente se po mblidhte dokumente për ta sqaruar
“çështjen e Shën Naumit”. Atëherë i thoja të mos lodhej shumë se çështja ishte e
qartë: Shqipëria me marrëveshjen për “rektifikimin e kufirit” (të tilla
marrëveshje i njeh praktika ndërkombëtare dhe i lejon e drejta ndërkombëtare në
të mirë të shteteve fqinjë) që e bëri Mehdi Frashëri, me pëlqimin e Zogut
sigurisht, vetëm kishte fituar dhe nuk kishte humbur gjë. Shqipëria ra dakord që
t’i mbetej Jugosllavisë një kodër vogël që mbahej e pushtuar nga ushtritë serbe,
maje së cilës ndodhet një kishëz e vjetër sllavo-ortodokse. Për këtë “lëshim”
Shqipëria përfitoi kullota në Malin e Thatë, fshatin Peshkëpi në këmbën e këtij
mali, duke i mbrojtur banorët nga trysnia asimiluese sllave dhe një pjesë të
fushës së fshatit Çërravë, duke e larguar vijën e kufirit nga rruga kombëtare
Pogradec-Korçë.
Nuk ma merrte mendja se Vaso edhe pas 25 vitesh, pasi gjithë shqiptarët kanë
pasur mundësi të lexojnë edhe shpjegimet që ka lënë Mehdi Frashëri, arkitekti i
marrëveshjes nga ana shqiptare, ende qenka në kërkim të një të vërtete tjetër,
më të qëruar, që të fajësohet Zogu si në kohën e komunizmit. Por edhe më e
çuditshme është që në një emision të tillë del dhe politikani historian, Pëllumb
Xhufi, i cili tani e ka aq të ngjeshur programin e paraqitjeve të tij për
gjithfarë diskutimesh në ekranet televizive sa duhet të fillojmë t’i qajmë
hallin se si i përballon ato fizikisht.
Janë vërtetë të mjerë disa intelektualë, duke përfshirë dhe historianë që kanë
bërë emër, të cilëve u qan aq shumë zemra për një kishëz të vjetër
sllavo-ortodokse më shumë se për tri të katërtat e territorit shqiptar dhe më
shumë se gjysmës së shqiptarëve që kanë mbetur ende jashtë kufirit të
Shqipërisë. Janë vërtetë të mjerë ata politikanë, studiues e gazetarë shqiptarë
që dalldisin pas manisë për të nxjerrë shqiptarë njerëz të mëdhenj nga
historiia botërore, që përgjërohen për një “nacionalizëm shqiptar” në antikitet
dhe mallkojnë ose kundërshtojnë idetë e nacionalizmit të kohës tek shqiptarët.
Për një mbretëreshë të dikurshme shumë të përgojuar të Anglisë u bë një sesion
shkencor vetëm se mbiemri i saj ka afërsi në disa shkronja me emrin e një fshati
në Labëri. Një veteran i LNÇL bëri dhe një bejte për lavdinë labe të kësaj
mbretëreshe angleze që e la kokën në gijotinën e burrit të saj për pabesi.
Mehmet Aliu, reformatori shqiptar që krijoi Egjiptin modern dhe themeloi
dinastinë mbretërore të këtij shteti, rrallë përmendet kalimthi.
Shqiptarët po i mësojnë të vrapojnë pas sensacionit edhe në çështje historike.
Ata që veprojnë kështu paaftësinë për të jetuar si shqiptarë të sotëm e për të
ëndërruar si shqiptarë të ardhëshëm i maskojnë mangësitë e kombëtarizmit të tyre
me zellin e tepruar për t’i thurrur lavdi një shqiptarizmi ende të paformuar në
të shkuarën.
Përsëritësit e sulmeve ndaj Ahmet Zogut për Shën Naumin duhen pyetur: si t’i
cilësojmë ata politikanë, pushtetarë dhe intelektualë shqiptarë që janë pajtuar
me copëtimet e copëzimet e trojeve etnike dhe të kombit shqiptar? Çfarë mund të
bëjmë me akuza për këta në rast se bëjmë namin e zi se ka mbetur jashtë kufirit
kishëza sllavo-ortodokse e Shën Naumit?! Pa të pëpiqemi njëherë të japim një
përkufizim të nocionit të tradhtisë në mënyrë që ata që kanë punuar vërtetë për
Shqipërinë , që kanë ditur si bëhet realpolitikë kur duhet e sa duhet, të mos
njollosen më me përgojime për tradhti, ndërsa ata që me qejf kanë pranuar në
emër të realpolitikës për interesa meskine pushtetore gjithfarë mynxyrash në
kurriz të Shqipërisë e të shqiptarëve të mos marrin më “dekorata atdhetarie”.
Për të mbajtur sa më gjatë frymën e konfuzionit botohen librat si ai i Çatin
Saraçit. Të shohim sa të zotët do të tregohen tani zogistët për të vënë në vend
padrejtësitë e bëra nga përgojimet e Çatinëve të rinj për Ahmet Zogun dhe t’u
tregojnë vendin vajtuesve të Shën Naumit! Më mirë të bëjnë këtë legalistët se të
harxhojnë energji politike që të jenë ortakë në zgjedhjen e ca këshilltarëve
komunalë e kryepleqve të fshatrave. Edhe pa PLL-në Shqipëria nuk do të mbetet pa
të tillë “pushtetsa lokalë”!
16 nëntor 2006 Abdi Baleta

Kukeli “Zotëriu i zi”

Pas botimit të librit “Zonja e zezë” të Fahri Balliut, zbulohet edhe “Zotëriu i
zi”.
Ky i fundit jo për ndonjë vrasje apo bashkëpunim për vrasje por për ndrydhje të
dëshirave, prangosje të ndjenjave dhe shkelje të të drejtave të njeriut.
Nëse do të lexosh shkrimet e fundit të gazetave apo të ndjekësh emisionet e
lajmëve, në faqen kryesore do të hasësh “Kukeli përballë studentëve Myslimanë”.
“Zotëriun e zi” do ta përngjasoja me aktorin kryesorë të një filmi spiunazhesh
ku regjizorin e të cilit nuk do ta njihnim.
Nëse nuk do të mjaftonte vendimi i “Zotëriut të zi” për përjashtimin e studentes
B.Hoxha dhe reagimeve të shumta, si të institucioneve të ndryshme po ashtu dhe
të qytetarëve, do të na vinte dhe një tjetër vendim për studentin J.Mebelli, gjë
e cila tregon qartë faktin se “Zotëriu i zi” përdoret si levë nga segmente të
tjera të cilat provokojnë destabilizimin e tolerancës ndërfetare në vend dhe
nxisin rracizmin ndër-fetarë.
Nisur nga këto fakte “Zotëriu i zi” duhet t’u kërkojë falje publike myslimanëve
dhe të japë dorëheqjen e menjëhershme pasi veprimet e tij nuk janë në dobi të
shtetit tonë në tërësi.
Kjo për të cilën po flas do të thoja se do të ishte gjëja më e rëndësishme për
Z. Kryeministër, dhe jo ajo çfarë na tha ditën e Kavajës se ai kërkokëka të
respektojë autonominë e universitetit. Mos ndoshta një gjë të tillë do ta
thoshte edhe nëse djali i tij, i cili është në të njëjtat pozita me studentin
në fjalë, do të penalizohej nga “Zotëriu i zi”.?!
Nuk besoj se Z. Kryeministër -me gjithë respektin që kam për të- do të kërkonte
respektimin e autonomisë së universitetit nëse do të penalizohej djali i tij.
Ne nuk kërkojmë që të abuzojmë me ndjenjat e Z. Kryeministër për të
ndërmjetësuar, por ajo që ne kërkojmë -ashtu siç edhe ai vetë ka premtuar- është
shteti i së drejtës dhe kthimi i drejtësisë së shkelur mbi çdo parim ndaj dy
studentëve myslimanë. Ne jetojmë në një shtet demokratik i cili na garanton
lirinë e fesë, zakonit, kulturës, rracës etj… .
Nëse “Zotëriut të zi” intelekti që ka nuk do t’ia diktonte asnjë lloj ndjenje
njerëzore apo edhe vetë fakti i të qenurit prindër, të paktën ju Z. Kryeministër
si një prind vendoseni dorën në zemër dhe mendoni për ta ashtu siç mendoni për
fëmijën tuaj.
Myslimanët janë pjesë e pandashme e shoqërisë, ata gëzojnë të drejta të
barabarta dhe janë në të njëjta pozita me të tjerët dhe nuk janë inferiorë.
Zëri dhe lëvizja jonë studentore si studentë myslimanë nuk do të pushojë së
foluri derisa të sanksionohen ligje për arsimin e lartë, ku të përfshihen të
drejtat e studimit pa u cënuar aspak e drejta e demostrimit të fesë.
Përderisa shteti ynë laik na e lejon hapur dhe me kushtetutë lirinë e fesë atë
duhet ta bëjë edhe për arsimin e lartë, në mynyrë që nesër mos të zgjohet një
tjetër zotëri i zi dhe të nëpërkëmbë të drejtat tona.

Nga: Dorian Balliu
Imam dhe student në

U.E A.Xhuvani

FORUMI MUSLIMAN I KOSOVËS
Deklaratë për shtyp
Forumi Musliman i Kosovës po ndjek me shqetësim dhe ndjen keqardhje, që ditëve
të fundit janë ripërtërirë zërat në media elektronike dhe të shkruara të cilat
janë të drejtuara kundër kulturës islame tek shqiptarët.
Një prej këtyre zërave është edhe vet shkrimtari ynë i njohur Ismail
Kadare i cili me ardhjen e tij në Kosovë në vend që të kërkojë falje nga
opinioni i gjerë shqiptar për fyerjen e kulturës islame dhe etiketimin e
shqiptarëve mysliman si aziatik, ai e përbuz mikpritjen kosovare me fjalët
urrejtjenxitëse që i përcolli opinionit shqiptar të Kosovës mu në mes të
Prishtinës, për ç’arsye Forumi Musliman i Kosovës u trondit nga fjalorthi i tij
që bie ndesh me parimet e tija morale si dhe cenimin e lirisë së të drejtave
njerëzore.
Ende pa u përfunduar kjo odiseadë e Kadaresë në shtypin tonë shqiptar,
gjegjësisht në gazetat ”Koha Ditore” në Prishtinë si dhe “Shekulli” në Tiranë
dhe në gazetat tjera shqiptare u botua letra e hapur e 32 intelektualëve
shqiptarë nga mbarë trojet shqiptare dërguar Presidentit të Kosovës,
kryeparlamentarit të Kosovës si dhe kryeministrit të Kosovës lidhur me
katedralen në Prishtinë.
Forumi Musliman i Kosovës çmon dhe respekton të drejtën e besimtarëve
shqiptarë katolik për lirinë e plotë në ushtrimin dhe zbatimin e riteve të tyre
fetare, por kategorikisht kundërshton kur kjo e drejtë merr kahje politike dhe
politizon çështjen tej mase.”Ngritja e katedrales në Prishtinë si shenjë e
shtetësisë së Kosovës” në letrën e tyre të dërguar të 32 intelektualëve shqiptar
e ka mbushur kupën pas së cilit edhe lexuesi fillestar shqiptar mund të kuptojë
se kah na çon kjo iniciativë hipokrite e tyre. A thua kërkesa për ngritjen e
qendrës islame në Prishtinë, që u refuzua kohë më parë nga organet kompetente
komunale të Prishtinës, na qenka shenjë e “jo shtetësisë së Kosovës”. Forumi
Musliman i Kosovës njashtu kundërshton ndërtimin e katedrales në vendin ku
gjendet gjimnazi e ekzistues, nga i cili janë shpërngul nxënësit e rregullt që
e kanë ndjekur mësimin në të dekada me radhë.
Forumi Musliman i Kosovës apelon tek organet kompetente komunale që
t’ju mundësohet besimtarëve si atyre mysliman njashtu edhe katolikë t’ju epen
lokacionet gjegjëse për ngritjen e objekteve fetare sipas nevojës dhe kërkesës
së tyre, të cilët do të shërbejnë dhe do të jenë vende fetare në të cilin do të
kryhen rite fetare, e assesi të paraqiten si simbole me shenjë apo mos shenjë
të shtetësisë së Kosovës.
Pas hipokrizisë së letrës së 32 intelektualëve për katedralen si dhe
fyerjes nga ana e Kadaresë provokimi më i ri erdhi nga revista” Mapo” e cila
të shtunën me datë 11.11.2006 botoi intervistën ekskluzive me Fleming Rose
botuesin danez të karikaturave të ilustruar me një karikaturë ofenduese ndaj
profetit tonë Muhamedin a.s.
Forumi Musliman i Kosovës e dënon ashpër këtë akt fyes antiislam dhe ngacmim të
qëllimshëm i ndjenjave të shqiptarëve mysliman shumicë, si dhe shpreh
shqetësimin e thellë për përhapjen e vazhdueshme të islamofobisë, e cila për
qëllim ka të provokojë qeverinë shqiptare dhe të krijojë trazira në Shqipëri, e
në mënyrë të tërthortë, pas shtyrjes së propozimit të presidentit Ahtisari nga
Grupi i Kontaktit për zgjidhjen e çështjes së statusit të Kosovës, të shkaktojë
edhe trazira në Kosovë që është qëllimi i qarqeve të caktuara e në radhë të parë
qarqeve serbogreke.
Forumi Musliman i Kosovës apelon tek shqiptarët në përgjithësi e muslimanët në
veçanti që të tregohen maksimalisht të matur dhe të kujdesshëm ndaj këtyre
provokimeve të vazhdueshme me qëllime dhe plane të caktuara më parë, dhe të mos
bien pre e qarqeve të caktuara politike që synojnë destabilizimin e shqiptarëve
në këto momente të rëndësishme historike në të cilën po kalon populli shqiptar
në përgjithësi e në Kosovë në veçanti.

12.11.2006 FORUMI MUSLIMAN I KOSOVËS

P R I SH T I N Ë

Shënim: Forumi Musliman i Kosovës është organizatë joqeveritare e shoqërisë
civile të myslimanëve shqiptar dhe të tjerë të Kosovës.

Mexhid YVEJSI, Gjakovë

Katedralja e “Nënë Terezës”-
shenjë shtetësie apo shenjë hipokrizie?


(Reagim ndaj letrës së hapur të intelektualëve me titullin:
Katedralja e “Nënë Terezës”- shenjë shtetësie”, dërguar krerëve të
institucioneve Kosovës, botuar në gazetën “Koha Ditore” me 9 nëntor 2006, faqe:
10, si edhe në disa gazeta të tjera në Kosovë dhe Shqipëri.)



Në fillim të muajit nëntor 2006, tridhjetë e dy (32) intelektualë nga të
gjitha trojet shqiptare i dërguan një letër të hapur krerëve të institucioneve
të Kosovës:
Presidendit të Kosovës: Prof. dr. Fatmir Sejdiu
Kryetarit të Parlamentit të Kosovës: Kolë M. Berisha
Kryeministrit të Kosovës: Agim Çeku
Letra e tyre fillon me këto fjalë: “Bëhen dy vjet kur u vu gurthemeli i
katedrales “Nëna Tereze” në Prishtinë…”
Kur bëhen dy vjet? Kjo në letër nuk është shënuar, ndoshta e kanë harruar!?
Prandaj, këtu është e nevojshme për t’iu rikujtuar se:
Gurthemeli i katedrales katolike u vu ditën e premte, në mesditë, me 26
gusht 2005, në zemër të Prishtinës, në hapësirën e gjimnazit ”Xhevdet Doda”.
Pra, dy vjet bëhen në mesditën e datës 26 gusht 2007…A keni kalendar ore
intelektualë “trushpërlarë”…?!
Kur u vu gurthemeli i katedrales katolike në Prishtinë, gurthemelit të
katedrales katolike i mungonte leja e ndërtimit…
Përmes një komunikate për shtyp, lëshuar me 26 gusht 2005, zyrtarët
komunal të Prishtinës vënien e gurthemelit të katedralës e kanë cilësuar: “ të
nxituar, sepse nuk janë plotësuar procedurat administrative dhe nuk janë
plotësuar obligimet…”
Me gjithë këtë, vënien e gurthemelit të Katedrales katolike e ka bërë
ish-kryetari i Kosovës, dr. Ibrahim Rugova (1944-2006), i cili, ndër të tjera,
pat thënë:
“Ne jemi të bindur se ndërtimi i Katedrales “Nëna Terezë” do të jetë
simbol i bashkimit, i tolerancës dhe i mirëkuptimit…”
A ishte e rregullt vënia e gurthemelit të Katedrales nga ana e e
ish-kryetarit Rugova, pa leje ndërtimi? A mund të jetë Katedralja katolike
simbol i bashkimit, kur nuk muarr pjesë asnjëri prej përfaqësuesve të bashkësive
të tjera fetare, madje as përfaqësues të Kishës Ortodokse, të cilën Don Lush
Gjergji shpesh e quan kishë motër?! Nuk muarrën pjesë asnjëri prej përfaqësuesve
të partive të opozitës…! Pra, aty ku nuk marrin pjesë as vëllezërit, as motrat,
a mund të quhet, a mund të jetë katedralja simbol i bashkimit? Kjo ndodhi vitin
e kaluar, 26 gusht 2005, ngjarja është e filmuar e shënuar, kurrë s’ka pët t’u
harruar…!
Sot, nëntor 2006, a është e drejt të quhet prej këtyre intelektualëve
Katedralja e “Nënë Terezës”- shenjë shtetësie? A qëndron kjo? Jo! Po, çka tregon
kjo?
Kjo tregon papjekurinë fetare, kjo dëshmon hipokrizinë e tyre
ashiqare…Papjekuria fetare, siç shoshte Kant-i (1724-1824), është jo vetëm më e
dëmshmja, por edhe më e pandershmja nga të gjitha…

Ç’është Katedralja ?

Në një fjalor amerikan të gjuhës angleze për katedralen
shkruan:
“Kishë zyrtare e një peshkopi, çdo kishë e madhe.”
(Neë Ëebster’s Dictionery of the English Language, faqe: 81.
Botuar në Neë York-Chicago, 1975)

Kurse në Fjalorin e Shqipes së Sotme shkruan:
“Kisha kryesore në një qytet, ku ushtron veprimtarinë e vet një
peshkop”.
(Fjalor i Shqipes së Sotme, faqe: 556. Botuar në Tiranë, 2002.

Pra, sipas këtyre fjalorëve, katedrale do të thotë: “Kishë
kryesore, zyrtare, në një qytet, ku e ushtron veprimtarin e vet një peshkop.”
Këto shpjegime për katedralen janë fjalë të nxjerra nga fjalorët
që janë libra njerëzorë, të cilat mund të kuptohen dhe të peshohen. Por, siç
thoshte dijetarja besimtare Madleine Debrel, fjalët e librave njerëzorë mund të
kuptohen e të peshohen; por është Fjala e Zotit që na peshon ne. Në mes të
Fjalës së Zotit, Fjalës Hyjnore, dhe vullnetit tonë duhet të ndërtohet një ujdi
jetësore.
Vënia e gurthemelit të Katedrales pa leje, pa ujdi njerëzore e
jetësore, pa vullnetin e shumicës së popullsisë, mendoj se kjo tregon e dëshmon
se ”kadedralistët” nuk nisen nga motivet e pastra fetare, por për qëllime të
tjera, vetëm për t’iu përshtatur botës perëndimore, kurrsesi nga besimi i
brendshëm fetar. Si dëshmohet kjo?
Në letrën e hapur të intelektualëve dërguar krerëve të institucioneve
të Kosovës, ndër të tjera, shkruan:
“Ditë më parë kardinali i shquar amerikan, Shkëlqesia Mecarrick,
pjesmarrës edhe me rastin e gurthemelit, ktheu të shohë se deri ku kishin
arritur punët. Zhgënjimi i tij ishte i madh…
Në letrën dërguar romakëve, Shën Pali shkruan:
“Po ju përbej me mëshirën e Zotit, o vëllezër. Mos iu pështatuni
parimeve të botës, shndërrojeni e ripërtërini mendjen tuaj, në mënyrë që të
dalloni vullnetin e Zotit: ç’është e mirë, çfarë i pëlqen Atij…!
(Bibla, Romakëve, 12:1-2.)

Në letrën e hapur të intelektualëve, ndër të tjera, shkruan:
“Fatkeqësisht, koha ikën e premtimi ynë has në resistenca të
ndryshme, që dëmtojnë imazhin para botës…”
Kush janë këta intelektualë që s’e kanë hallin e katedrales, as të
shtetësisë, të Kosovës, por e kanë hallin e botës?
Nënshkruesit e letrës së hapur janë:

1. Haxhi Bede Reshat Bardhi, ( të cilit ja kanë shkruar titullin
gabimisht Bede, në vend se Dede, Kryegjyshi botëror i bektashinve), që dëshmon
sa të papjekur janë, sa e dije e besim kanë, sa hipokritë janë…!)
2. Dritëro Agolli
3. Fatos Arapi
4. Ali Aliu
5. Alfred Uçi
6. Ismail Kadare
7. Enver Gjerqeku
8. Nexhmije Pagarusha
9. Pandeli Çino
10. Fatos Kongoli
11. Ali Podrimja
12. Avni Spahiu
13. Tonin Çobani
14. Rexheb Ferri
15. Don Nikë Ukgjini
16. Bashkim Kyçyku
17. Mimoza Ahmeti
18. Sadik Bejko
19. Moikom Zeqo
20. Lazër Stani
21. Arian Leka
22. Luan Mulliqi
23. Gjelosh Gjokaj
24. Din Mehmeti
25. Xhevahir Spahiu
25. Visar Zhiti
26. Kimi Mehmeti
27. Bardhyl Londo
28. Kiço Londo
29. Gëzim Hajdin Aga,
30. Beqë Cufaj
31. Ali Salaj
32. Pano Taçi

Letra e hapur e këtyre 32 intelektualëve dërguar krerëve të
institucioneve të Kosovës me titull “Katedralja e “Nënë Terezës”- shenjë
shtetësie”, në të vërtetë, mendoj, se, është shenjë hipokrizie. Pse? Sepse
intelektualët e lartëshënuar disa janë të manipuluar, disa janë nxituar, disa
janë të nxitur jo nga ndjenjat e pastra të Dashurisë ndaj Zotit, me mendje, me
zemër, me shpirt, por vetëm për t’iu përshtatur botës, kinse për t’u miqësuar me
të, kundër vetvetes…!
Feja është faktor përcaktues për jetë a vdekje, si individ apo
si shoqëri, ajo përfshin gjërat më themelore: rregullin, kuptimin dhe
domethënien e jetës.
Intelektualët e lartëshënuar dhe bashkmendimtarët duhet të
ripërtërijnë mendjen, duhet të kenë parasysh Shkrimin e Shenjtë, Biblën, e cila
urdhëron e thotë:
“Njerëz të pabesë! A nuk e dini se miqësia me botën është armiqësi me Hyun?
Kushdo, prandaj, që do të jetë mik me botën, shndërrohet në armik me Zotin.”
(Bibla, Letra e Jakobit, 4.)
Kosova jonë e dashur, Kosova jonë e shkretë, në duar të kujt
ka mbetë, ka nevojë për Zotin, jo të armiqësohet me Të…
Shënimi i “Rimëkëmbjes”: Jemi të një mendimi me zotëri Yvejsin dhe me Forumin
mysliman të Kosovës. Këta intelektualë, midis të cilëve disa janë nga Shqipëria
londineze, nuk janë kujtuar asnjëherë të kërkojnë nga Edi Rama e qeveria e
Tiranës të lejojnë ndërtimin e e një xhamie në trojet që i përkasin Bashkësisë
islame në Tiranë edhe pse e shohin se për çdo ditë Bajrami besimtarët myslimanë
falen në rrugë e në sheshin ”Skënderbej” se nuk kanë xhami. Këta intelektualë e
dinë se në Tiranë është ngritur pa kurrfarë nevoje të përmbushjes së ritve
fetare një katedrale katolike dhe po ngrihet një katedrale oprtodokse
janullatiste në stil grek në kundërshtim me gjithë rregullat e urbanistikës. Por
për këto nuk kanë thënë asnjë fjalë kundërshtimi. Këta intelektualë , shuvmica e
të cilëve janë kadareanë të thekur e shpesh kanë dalë në pozita islamofobe
kujdesin per katedralen e Prishtinës e tregojë për arsye politike jo për motive
fetare.

PSE ERDHI “SHPËRTHIMI KRYEMINISTROR” PËR KOSOVËN?
Më 14 nëntor kryeministri i Shqipërisë, Sali Berisha, bëri një deklaratë të
fortë lidhur me zhvillimet rreth problemit të Kosovës. Kjo ishte një deklaratë
krejt e pazakontë për drejtuesit pushtetit politik e diplomatik që kanë
ndërruar njëri-tjetrin në Tiranë gjatë shumë vitesh.
Berisha tërhoqi vëmendjen për rreziqet që krijojnë vonesat e shtyrjet në
shpalljen e statusit përfundimtar të Kosovës. Tërhoqi vëmendjen e shqiptarëve
dhe të botës për politikën e mbrapsht që po ndiqet në Beograd kundër Kosovës në
këtë fazë përmbyllëse të përcaktimit të statusit. Berisha theksoi fort dhe me
shqetësim se përpjekjet për të ndarë territorin e Kosovës, duke krijuar një
“republikë autonome” serbe në Mitrovicën e Veriut mund ta zhysin Ballkanin në
ngjarje shumë të rënda. Kryeministri i Shqipërisë u drejtoi thirrje pjesëtarëve
në Grupin e Kontaktit të marrin serizoisht kërcenimet që mund të vijnë për
rajonin dhe të shpejtojë punën për të bërë në Kosovë një shtet të pavarur,
sovran e demokratik si e vetmja zgjidhje.
Shqiptarët nuk ishin mësuar të dëgjonin deklarata kaq të forta nga pushtetarët
më të lartë. Prandaj shumë njerëz prisnin dhe presin ende që reagimet e të
tjerëve dhe zhvillimet të hedhin më shumë dritë mbi arsyet që shtynë
kryeministrin e Shqipërisë të bëjë këtë veprim të fortë diplomatik.
Pavarësisht se cilat kanë qenë arsyet që ka pasur kryeministri, deklarata e
Berishës duhet përshëndetur dhe “shpërthimi kryeministror” është për t’u
mbështetur. Megjithatë edhe kësaj radhe nuk ndodhi kështu në Shqipëri. Kryetari
i njërës nga dy partitë socialiste opozitare të vendit, i asaj që quhet Lëvizja
Socialiste për Integrim, zotëri Ilir Meta, bëri njëfarë solidarizim me
deklaratën e kryeministrit. Kurse Partia Socialiste që kryesohet nga Edi Rama
edhe këtë herë ndoqi parimin” të kundështohet çdo gjë që bën e thotë Berisha”.
Gazeta e kësaj partie, famëkeqja “Zëri i Popullit”, që ka marrë nën ndikimin e
shijeve ekstravagante të Raëms, edhe pamjen e jashtme të gazetës më të përshtirë
në historinë e shtypit shqiptar, botoi më 15 nëntor shkrimin e titulluar
“Berisha kërcënon Europën me destabilizim për Kosovën”. Edhe sekretarja e PS-së
për marrëdhëniet e jashtme, e cila ka qenë njëherë e një kohë ministre e jashtme
e Shqipërisë , Arta Dade, u shfaq në ekranet televizive për të lëshuar një
koment të shpëlarë, pa kokë e pa këmbë, kundër deklaratës së kryeministrit.
Sipas “ZP”e Dades në Kosovë e për Kosovën nuk ka asnjë zhvillim negativ për të
cilin duhet të shqetësohen qeveria dhe populli i Shqipërisë.
Për “çudi” edhe shypi e mediat që bëjnë zhura shurdhuese për ndonjë fjalë që i
shket ndonjëherë jangllësht Berishës, janë treguar deri tani shumë memecë e të
ndrojtur për të pasqyruar e analizuar deklaratën e kryeministrit.
Pyetja kryesore që pret përgjigje është ”si ndodhi dhe pse ndodhi ky“shpërthim
kryeministror” për Kosovën. Për t’i dhënë përgjigje sa më të saktë kësaj
pyetjeje duhen pritur reagimet e të tjerëve, brenda e jashtë Shqipërtisë. Madje
vlerësimi i saktë do të dalë pas hapave të mëtejshëm të vetë kryeministrit
Beridsha dhe qeverisë së tij, sidomos të ministrit të tuij të jashtëm, Besnik
Mustafaj, që si për ironi në këtë kohë kur kryeministri shpërtheu fort për
Kosovën, ishte i ftuar në Gjermani të lexonte pjesë nga proza e tij. Berisha,
Mustafaj dhe qeveria duhet të bindin opinionin se kishte arsye të forta që
Berisha bëri atë deklaratë. Deri tani mund të parashtrojmë vetëm hipoteza pse
Berisha mbajti atë qëndrim, që gjithsesi është një hap diplomatik i dobishëm dhe
me rëndësi për Shqipërinë e për Kosovën.
1- Kryeministri i Shqipërisë duhej ta bënte këtë veprim vetëm pasi të kishte
marrë informacione konfidenciale, të sakta e shqetësuese se në kohën kur Serbia
oe Rusia kanë ashpërsuar në kulm politikën antishqiptare për Kosvën, kur u shty
afati i paraqitjes së projetktit të Ahtisarit, po përgatitej hedhja pa pritur e
pa kujtuar para shqiptarëve të Kosovës e versioni serb të zgjidhjes së problemit
me ndarjen e Kosovës. A ka pasur Berisha vërtetë të dhëna të tilla të
verifikuara, që mund të mos i kishin as udëheqësit e Kosovës?
2- “Shpërthimi kryeministror” në Shqipëri u bë dhe duhej bërë në rast se
drejtuesit politikë të Kosovës kanë dyshiruar, pa pasur ende të dhëna të
sigurat, se po përflitej ndokund në sallonet diplomatike ndërkombëatre për
ndarjen e Kosovës, por vetë ata (udhëheqësit shqiptarë të Kosovës) nuk mund të
jepnin alarmin për arsye të “taktikave diplomatike” dhe të “realpolitikës”. Edhe
në këtë version të shpjegimit të këtij hapi kryeministri i Shqipërisë ka bërë
shumë mirë që shpërtheu aq fuqishëm kundër ndarjes së Kosovës. Por Presidenti i
Kosovës një ditë më vonë deklaroi me qetësi se nuk ekziston rreziku i ndarjes së
Kosovës. Kjo deklaratë sikur e zbehu efektin e “shpërthimit kryeministror” në
Tiranë dhe jep shkas për hamendësime të tjera për motivet që kanë shtyrë Sali
Berishën të vepronte ashtu (gjithësesi ka vepruar mirë).
3- Kryeministri i Shqipërisë duke parë ndryshime qëndrimesh midis vendeve të
Grupit të Kkontaktit, sidomoss midis SHBA dhe miqve të Serbisë në këtë grup ka
tentuar të bëjë një gjest të fortë diplomatik për të shprehur më shumë
mbështetje për qëndrimin amerikan. Edhe ky motiv është shumë i përligjur. Ka
bërë mirë që veproi ashtu nëse ka pasur një sinjal nga SHBA. Ka bërë mirë edhe
sikur të ketë dashur të dërgojë një sinjal në SHBA.
4- Mund të mendohet se Berisha në përputhe me manin e stilin e tij politik që të
bëjë gjeste të bujshme për të nxjerrë një përftim për pushtetin e vet ka tentuar
të krijojë idenë se po tregon një kujdes të veçantë në këto çaste të vështira
për Kosovën, duke shfrytëzuar për hesap të tij një “përputhje qëndrimesh me
SHBA”. Edhe në këtë rast ka bërë mirë, sepse i sjell dobi Shqipërisë.
5- Nuk përjashtohet që motivi parësor i “shpërthimit kryeministror” të ketë qenë
synimi i Berishës që të ngrejë stuhi diplomatike tiranase për Kosovën për të
zbehur e mbuluar disi efektet negative që kanë pasur në politikën dhe opinionin
publik shqiptar lëshimet që Berisha i ka bërë Greqisë për “dynënshtetësinë” e
shqiptarëve. Në këtë rast motivi është i keq, por sidoqoftë veprimi është i
dobishëm, sepse përfitimi politik i pandershëm që synon Berisha për politikën e
tij i shërben njëkohësisht dhe një përmirësimi të politikës së Tiranës për
çështjen e Kosovës dhe i çon diplomacisë ndërkombëtare një mesazh që duhet ta
ketë parasysh.
6- Berisha është në prag të betejës zgjedhore që paralajmërohet shumë e ashpër
dhe e pështirë. Berisha synon të ndikojë zgjedhësit me ca doza “nacionalizmi”.
Edhe PS e Rama i kundërvihen “shpërthimit kryeministror” që Bereisha të mos
nxjerrë përfitin elektoral prej tij. Por në këtë rast sidoqoftë socialistët
veprojnë m ë keq se Berisha, sepse qëndrimi i tyre është i mbrapsht jo vetëm
përsa u përket motiveve, por edhe rezultateve.
Deklarata e Berishës na jep një argument më shumë të pohojmë se kanë qenë shumë
të dëmshme ata qëndrimet e zgërlaqura të diplomacisë së Shqipërisë për çështjen
e Kosovës gjatë shumë viteve, që të mos zemërohej diplomacia ndërkombëtare. Po
të kishte pasur me kohë hapa diplomatikë si “shpërthimi kryeministror” i
tanishëm në Tiranë, diplomacia ndërkombëtare do t’i kishte marrë më seriozisht
shqiptarët dhe serbët nuk do të ishin kaq arrogantë sa tani.
16 nëntor 2006 Abdi Baleta

KADAREJA FRYN HIPOKRIZINË DHE SHFRYN LAVDINË
Viti 2005 në Shqipëri u shpall zyrtarisht “Viti i Kadaresë”, për të ngritur më
lart lavdinë që ai tashmë e gëzonte si shkrimtar i madh dhe për të lumturuar
ithtarët e kultit të tij, të cilët dehen me këtë lavdi për kënaqësinë e tyre dhe
mbështillen me këtë lavdi për përfitimet e tyre. Pas mbylljes së “Vitit të
Kadaresë” normalisht duhej të vinte një periudhë më e qetë, më pak e bujshme në
reklamimin e figurës e të veprave të tij, se kështu mund të dallohej “Viti i
Kadaresë”, nga viti i zakonshëm paraardhës e pasardhës. Duhej të çlodhej vetë
Kadareja i rënduar nga barra e reklamës. Duhej të qetësoheshin dhe ithtarët e
kultit të tij që mbyllën me sukses fushatën. Duhej të lihej dhe opinioni publik
të ripërtypte, sipas shijeve të veta, ato që kishte gëlltitur, ose që ia kishin
rrasur me zor në stomakun propagandistik fushatëbërësit gjatë “Vitit të
Kadaresë”.
Por nuk ndodhi kështu. Viti pasues, 2006, u kthye edhe më shumë në “Viti i
Kadaresë”. Kësaj radhe i pashpallur zyrtarisht, por më i tejngarkuar
emocionalisht, për shkak të gjithëfarë fushatash propagandistike zhurmëmëdha,
plot histerizëm e hipokrizi kadareane dhe me reagime më të shumta se herë të
tjera kundër kësaj histerie e hipokrizie. Viti 2006 u bë vit i fryrjes së
hipokrizisë kadareane dhe njëkohësisht i shfryrjes së lavdisë së Kadaresë si
kurrë ndonjëherë tjetër më parë. Plasën sherre e dyluftime gazetareske dhe
mediatike ku u përfshinë me shumicë ithtarë e kritikë të Kadaresë.
Në muajt prill-korrik 2004 kam bërë një polemikë të gjatë me pikëpamjet dhe me
qëndrimet e Kadaresë për zhvillimet tronditëse të marsit të atij viti në Kosovë.
Kjo polemikë është botuar në gazetë nën titullin “Kadareiada, sherriada Kadare
dhe Kadareja i sherrit”. Nuk u botua si libër më vete, sepse një shtëpi e njohur
botuese që shfaqi një interesim fillestar nguroi ta përfundonte këtë punë.
Vënien përballë Kadaresë e kanë të vështirë shumica e shtëpive botuese dhe
organet e shtypit. Në fund të vitit 2006 është e qartë se “Kadareiada” e
mëparshme triumfaliste u zbeh shumë nga shpërthimet e fuqishme të “sherriadës
Kadare”, që u nxit nga vetë “Kadareja i sherrit”.
Kemi përmendur edhe në shkrime të mëparshme se për Kadarenë është krijuar një
kult individi, në kuptimin negativ që ka ky term, jo një kult i individit-njeri
dhe qytetar, që gëzon admirim të natyrshëm, por një kult si ai i individit të
imponuar politik, që fiton famë të madhe, por famë të imponuar edhe me metoda
të pahijshme. Fama dhe lavdia e Kadaresë dhe autoriteti i tij ka kohë që i kanë
dhënë pamjen e një drejtuesi e sunduesi kulti. Ndjekësit e tij fanatikë sillen
ndaj Kadaresë si pjesëtarët e kulteve fetare, që nuk durojnë të thuhet për
shefin ndonjë fjalë jashtë atyre që janë bërë të pranueshme brenda kultit.
Në një nga shkrimet e tij gazetari Mentor Kikia ka përdorur një terminologji
tjetër, me tingëllim më politik se fetar për veshët e shqiptarëve, ”vullnetarët
e Kadaresë”. Është i dukshëm dhe i saktë krahasimi midis kadareanëve me ata
enveristët fanatikë që menjëherë pas rrëzimit të shtatores së Enverit më 20
shkurt 1991 në sheshin “Skënderbej” të Tiranës e shprehën përdëllimin e tyre për
kultin e udhëheqësit politik e shpirtëror duke krijuar një organizatë
paramilitare me emrin “Vullnetarët e Enverit”. Por kjo nuk shërbeu shumë për të
mbajtur në këmbë lavdinë tashmë të rrënuar të udhëheqësit të tyre idhull.
Betejat propagandistike të këtij viti në kuadrin e “sherriadës Kadare” krijojnë
bindje të fortë se edhe “vullnetarët e Kadaresë”’, sado të përpiqen të
mbështesin histerinë e hipokrizinë e idhullit të tyre nuk mund ta ndalojnë
procesin e shfryrjes së lavdisë së këtij idhulli. Me sherret që ka nxitur këtë
vit Kadareja ka bërë që shpesh edhe mbështetja që i japin kultistët
(vullnetarët) e tij në fakt të kthehet kundër tij. Por më e keqja është se gjatë
këtij viti lavdia e Kadaresë është zbehur dhe në mjedise intelektuale ku ai
nderohej verbërisht, është gërvishtur edhe nga njerëz që ishin vetëpërmbajtur
për të hyrë në debate kur duhej kundërshtuar ndonjë mendim ose qëndrim i
Kadaresë. Më në fund Kadareja nuk e fsheh më se ka pësuar goditje të rënda gjatë
sherreve që shkaktoi. Pas gafave që bëri gjatë vizitës së fundit në Kosovë, që i
kushtuan shumë në sytë e opinionit të atjeshëm, ai po pranon se kanë qenë të
gabuara disa qëndrime që ka mbajtur në të kaluarën dhe që ai i ka mbrojtur me
një kryeneçësi e prepotencë të skajshme.
“Sherriada Kadare” këtë vit mori shumë vrull kur Kadareja sulmoi akademikun
kosovar Rexhep Qosja, pa qenë i ngacmuar prej këtij dhe tentoi në të njëjtën
kohë të bënte fajtor Rexhepin për sherrin që nxiti vetë Ismaili. Qosja ka
qëlluar për fat po aq inatçor sa Kadareja dhe ia ktheu Ismailit përgjigjen si e
meritonte dhe si e kërkonte. Është cinizëm e megalomani fëminore kur Kadareja
përpiqet të justifikohet me fjalët “Rugovën e kam kritikuar, por ai s’e ktheu në
marri” (gazeta “Panorama” 15 nëntor 2006). Në shkrimin tim të vitit 2004 jam
shprehur se marrëzinë e kishte bërë Kadareja që sulmonte pa skrupull dhe
padrejtësisht Rugovën. Nëse Rugova dot ishte përgjigjur si i përgjigjet Qosja
tani nuk do të bënte kurrfarë marrie. Përkundrazi është marri e Kadaresë që do
ta krahasojë me një marri reagimin e natyrshëm të Qosjes. Rugova ishte “gandist”
e “nënëterezist” në reagimet ndaj atyre që e sulmonin. Por të tillë në mjediset
politike e intelektuale shqiptare nuk mund të ketë shumë që Kadareja të
shpresojë se do t’i shkojë gjithmonë kungulli mbi ujë, se ai mund të ndërmarrë
sulme provokuese padrejtësisht ndaj të gjthëve dhe askush nuk do t’i kthehet me
kundërpërgjigje.

E mira e parë e madhe e debatit që plasi midis Kadaresë e Qosjes këtë vit është
pikërisht fakti që një intelektual me emër nga Kosova theu një tabu, iu
kundërpërgjigj Kadaresë për sulmet që kishte bërë. Reagimi i Rexhep Qosjes, i
pari nga Kosova pas letrës së Demaçit në nëntor të vitit 1991 “Kadare ti ike në
Francë, por i duheshe demokracisë shqiptare” (ribotuar në “Gazeta Shqiptare” më
16 nëntor 2006) e që tërboi Kadarenë e mësuar vetëm të përkëdhelet nga
intelektualët e Kosovës. Fjalët e Kadaresë “Rugovën e kam kritikuar por ai nuk e
ktheu në marri” janë dëshmi e hutimit dhe e tronditjes që pësoi Kadareja nga
reagimi i Qosjes, janë dëshmi e një dështimi të rëndë të manisë së tij
sherrmadhe dhe e një vetëbesimi të tij prepotent se nuk guxon ta prekë kush.
Sherri që nisi Kadareja me Qosjen solli një shembje të madhe për megalomaninë
kadareane, jo vetëm të Ismailit por edhe te “kultistëve”( vullnetarëve) të tij,
sidomos në Kosovë nga ku tani vinë në Tiranë shkrime me titull “Vdekja më vjen
prej Kadaresë së tillë”, (perifrazim i titullit të romanit të Qosjes “Vdekja më
vjen prej syve të tillë) që është shkruar me shumë nerv dhe forcë bindëse nga
Halil Ibrahimi (shih “Sot” 14 shtator 2006).
Pas reagimeve në Prishtinë, që duhej të ishin edhe më kundërgoditëse për
provokimet që shkoi të bënte atje Kadareja, vetë Ismaili e ka mbledhur pakëz
bishtin dhe është shprehur: “për debatin fajtorë (jemi) edhe unë edhe Qosja” (
gazeta “Shqip” 14 nëntor 2006). Nuk ka si të jenë të dy fajtorë për mënyrën e
debatimit kur Ismaili provokoi dhe Qosja reagoi. Nuk ka si të jenë të dy fajtorë
kur Qosja reagoi si studiues (shkencëtar) dhe Ismaili si trillues (
propagandist-shkrimtar). Nuk ka si të jenë të dy fajtorë kur Ismaili mobilizoi
kultistët e tij të shpërthenin fushata denigruese kundër Rexhepit, të bënin deri
tubime të shpifura në Tiranë, nën kujdesin e një instituti italian, ndërsa
Rexhepi u mbështet tek pena e vet dhe pati mbështetje vetëm nga individë që u
leu në zemër të dalin në mbrojtje të të vërtetës e të drejtës. Nuk ka si të jenë
të dy fajtorë kur Rexhep Qosja parashtroi e mbrojti qëndrime, teza të
argumentuara shkencërisht dhe me synim që t’i shërbejë të vërtetës e kombit,
ndërsa Kadareja hodhi në publik tekste mistrece, pa brendi shkencore, në
kundërshtim me të vërtetat historike dhe me interesat kombëtare të shqiptarëve.
Kadaresë nuk i duhet lejuar që në fajin e tij të përlyejë edhe Rexhep Qosjen
tani që provokimet që bëri në Prishtinë i dolën huq, sepse shkoi atje me
trimërinë e qoses së përrallës me briskun në dorë që t’i rruante mjekrën
akademike Qosjes dhe u kthye prej andej me veshët e varur e me këpucët e
veshura mbrapsht. Ky ishte përfundimi më therrës deri tani për këtë vit i
“sherriadës Kadare” të nxitur nga sherrxhiu Ismail.
Debati midis Kadaresë e Qosjes shpërtheu, sepse Kadareja nuk mund të duronte që
një intelektual i kalibrit të Qosjes të dilte të mbronte publikisht teza që nuk
përputhen me qëndrimet e Kadaresë për vlerat e Islamit tek shqiptarët, për
figurën e Nënë Terezës dhe për “europianizimin” e shqiptarëve. Kadareja e nisi
me mburrje të madhe këtë debat, por tani po përdridhet që të duket se edhe ai
nuk është aq kundërshtar i vendosur i myslimanizmit, po e thotë vetë atë që ia
kemi thënë për vite me radhë se “zbeh vlerat e Islamit tek shqiptarët” dhe e ka
gabim që përpiqet t’i bëjë myslimanët shqiptarë katolikë.
Debati midis Kadaresë e Qosjes solli të mirën e madhe që për problemet e
mësipërme të shprehen një numër më i madh se çdo herë shqiptarësh. Në mënyrë të
veçantë është me dobi përfshirja në këtë debat me një sërë shkrimesh të formatit
shkencor e historianit Kristo Frashëri që në fakt janë një goditje e rëndë për
tezat e Kadaresë, pavarësisht se për oportunizmin që e di vetë prof. Kristo ky
ka fajsuar edhe Qosjen. Kadare u zemrua fillimisht shumë me Kriston dhe e
sulmoi krejt pa vend, por pas replikës së Frashërit sikur e qepi gojën. Në
intervistën me Blendi Fevziun nuk guxoi ta zinte në gojë debatin me Frashërin,
për të cilin duhej të shprehej gjatë se është hera e parë që ata debatojnë.
Shumë intelektualë nxituan të shprehen në shenjë solidariteti me idhullin e
kultit të tyre. Mjaft të tjerë u qetësuan se nuk ishte herezi siç kujtonin të
shpreheshin për këto probleme. Tani të paktën kemi një tablo të qartë se në
cilën anë qëndron secili dhe janë të paktë ata që qëndrojnë fshehur.
Debati me Qosjen e shtyu Kadarenë të provokonte edhe disa debate të tjera
fatkeqe për të, si ai për dosjet, debati me Paskal Milon, të cilin Kadareja e
trajtoi me mendjelehtësi sa ra në grackën e një debati më të dëmshëm për të me
familjen Rapi. Rinxjerrja në skenë e propagandës publike e çështjes Kadare-Rapi
të para një çerek shekulli i ka kushtuar shumë emrit dhe prestigjit të Kadaresë.
Dhe kjo është kryesisht për faj të tij. Tentoi ta shuante jehonën e dëmshme të
këtij debati, duke shkuar në Kosovë për të provokuar Rexhep Qosjen tek dera e
shtëpisë së tij. Kjo i solli dështim e dëm të rëndë.
Kadareiada e kapërceu pikën e saj kulmore dhe është në të tatëpjetë çfarëdo që
të bëjnë kultistët e Kadaresë. “Sherriada Kadare” është ende në ngjitje drejt
majave të saj, sepse problemet që janë hedhur për debat në publik nuk mbyllen e
nuk harrohen aq lehtë. Edhe kjo sherriadë e re ka dhënë rrjedhojat e saj të
dukshme jo vetëm në qëndrimin e Kadaresë, por edhe të gjithë atyre që janë
përfshirë në debat e që janë të shumtë, si ansjëherë tjetër deri tani.
Janë përvijuar tashmë grupime të dallueshme si nga krahu i mbështetësve fanatikë
të Kadaresë, dhe nga krahu i kritikëve të rreptë të tij dhe i neutralëve që duan
të shuajnë flakët e këtij zjarri polemizues. Në mbështetje të Kadaresë kanë dalë
kryesisht njerëz nga soji i shkrimtarëve në Shqipëri, Kosovë e diasporë, që si
duket mendojnë më shumë për portretet e tyre që mund të ruhen duke u strukur pas
imazhit të shkrimtarit më të madh. Kanë dalë kryesisht intelektualë shqiptarë të
mërguar që dyzimin e tyre atje ku janë përpiqen ta kapërcejnë duke u bërë njësh
me të “dyzuarin e madh” franko-shqiptarin Kadare. Kanë dalë njerëz për motive
krahinaristë. Kanë dalë gazetarë që tërë kohën kanë lëpirë cepat e byrekut të
lavdisë së Kadaresë dhe janë bërë të njohur duke lakuar emrin Ismail Kadaresë.
Me qortime të forta kundër Kadaresë kanë dalë ata që nuk janë pajtuar asnjëherë
me arrogancën e tij ndaj nacionalizmit shqiptar dhe identitetit shqiptar, me
bishtizmin e tij ndaj politikave perëndimore, me antimyslimanizmin e tij
agresiv, me përçartjet e tij për të detyruar shqiptarët të bëhen katolikë, me
dredhitë e tij për të fajsuar shqiptartët për qëndrime të padrejta ndaj fqinjëve
dhe për të bërë shqiptarët pjesëtarë të barabartë në “marrëzitë ballkanase”.
Por me kritika për Kadarenë dolën dhe shumë të tjerë që nuk mund të pajtoheshin
me arrogancën që shfaqi ai gjatë këtij viti. Kjo është më e dukshme sidomos në
reagimet që janë bërë nga Kosova.
Nuk janë të pakët dhe ata që janë përpjekur ta quajnë fatkeq debatin
Kadare-Qosja dhe që kanë kërkuar shuarje të këtij debati; që janë bashkuar me
tezën e fanatikëve të Kadaresë se po preket simboli i kulturës shqiptare, nderi
i kombit shqiptar, po sulmohen vlera kombëtare, po njolloset madje “institucioni
Kadare”. Të tillë zëra janë dëgjuar në Shqipëri, Kosovë e diasporë. Në këtë
vazhdë ka rënë në sy përsëri mobilizimi i Blendi Fevziut, i cili më 13 nqntoe,
vetëm pak ditë pas transmetimit tëintervustës që i ksht marrë kades ënë Paris,
e ktheu studioane “Klan” në një kabare “Kadare” ku Ismailit duhej t’i këndonin
me perversitet kadarean këngët e tyre lavdithurëse Fahri Balliu dhe Virgjil
Muçi, në një debat gjoja intelektual ku përballë tyre ishin Fatos Lubonja dhe
Ardian Klosi.
Pas kësaj shfaqje në kabare “Kadare” shpëtheu fort edhe manipuluesi i zellshëm
me “dosjen Kadare”, Shaban Sinani, me një intervistë që zë katër faqe të
gazetës “Panorama” të datës 18 dhjetor 2006 dhe është botuar nën titullin
goditës “Akuzat e Qosjes ndaj Kadaresë, atentat ndaj kulturës shqiptare”. Edhe
pa e lexuar tekstin e stërgjatë të kësaj interviste vetëm duke u nisur nga një
titull i tillë mund të thuash pa frikë se po gabon se të njëjtën akuzë kushdo
mund t’ia bëjë vetë Shaban Sinanit, sepse edhe sulmet ndaj një personaliteti të
shquar të kulturës shqiptare si Rexhep Qosja janë atentat apo ndoshta “akt i
terrorizmit intelektual” kundër kësaj kulture. Shaban Sinani me një sulm të
tillë ndaj Qosjes për të mbrojtur idhullin e tij në “kultin kadarean” ka
dëshmuar se nuk çlirohet dot nga mendësia e përkuljes para kulteve të individit,
se tek ai kanë mbetur klishetë e stereotipet linçuese që kanë qenë përpunuar e
rrënjosur në psihikën e shumë shqiptarëve nga enverizmi e ramizizmi, ku Shabani
ka qenë një shërbestar i mirë kulti.
Me sulmet që i bëri Rexhep Qosjes në Kosovë, Kadareja e hodhi vetë poshtë atë
argument me të cilin e mbronin mbështetësit e tij, sepse edhe Ismaili sulmoi
vlerat më të larta kombëtare. Pra Ismaili preu vetë atë degën e pemës ku ishin
ulur mbrojtësit e tij për ta rehatuar gjatë stuhisë së debatit.
Kadareja shpalli në Kosovë se Qosja është për në çmendinë. Qosja është
kundërpërgjigjur se Kadareja është për në burg. Kadareja edhe në qoftë se nuk
është për të shoqëruar Qosjen në çmendinë, apo për të shkuar vetëm në burg,
tashmë e ka bërë hak të jetë në njëfarë mënyre në shtyllën e turpit, sepse
askush nuk ka shkaktuar grindje dhe përçarje midis shqiptarëve sa ai. Për këtë
arsye është e nevojshme që tezat e vlerësimet e shumta që janë shprehur
publikisht deri tani, lidhur me qëndrimet e Kadaresë, të analizohen e peshohen
edhe më tej.
16 nëntor 2006 (vijon)
Abdi Baleta

TË MOS BIEM NË GJUMIN E TË VDEKURVE TË KOSINËS

Para disa muajsh kemi debatuar me seriozitet dhe me njëfarë humori e sarkazme të
trishtuar për atë ngjarjen makabre që bëri shumë bujë ato ditë, zvarrosjen
tinëzisht të të vdekurve në varrezat e fshatit Kosinë në Përmet për t’i përdorur
eshtrat e tyre si material mbushës i varrezave të ushtarëve grekë gjoja të vrarë
në Shqipëri, që ishin ndërtuar po tinëzisht me miratimin e fshehtë të qeverive
shqiptare.
Kjo “histori makabre” u bë qesharake kur ministri i mbrojtjes i Shqipërisë bënte
sikur autoritetet shqiptare nuk dinin gjë se grekët donin të ndërtonin këtë
varrezë, në një kohë që prifti grek Janullatos shkonte dhe bekonte përfundimin e
saj. Edhe ky ministër mbase nuk e dinte që Nano e Berisha në emër të qeverive
të tyre kishin dhënë me radhë, me kohë e në fshehtësi miratimin për varrezën
greke. Prandaj organet e ”syçiltërsisë” shqiptare nuk kishin pikasur punimet e
çvarrosjeve në Kosinë. Prandaj ky krim nuk u hetua asnjëherë si duhet dhe ka
mbetur pa u ndëshkuar, edhe pse është shpallur se ekspertiza vërtetoi se eshtrat
u përkisnin skeleteve të burrave, grave e fëmijëve shqiptarë të atij fshati, e
nuk ishin eshtra ushtarësh grekë të vrarë në Shqipëri.
Tani po në fshehtësi qeveria e Berishës punët i ka bërë edhe më keq. Duhet të
shqetësohemi jo më për “fatin e keq” të të vdekurve, por për “fatin e mirë” të
të gjallëve. Qeveria greke ka shpallur se për bamirësi, për të forcuar
marrëdhëniet miqësore shqiptaro-greke dhe afruar Shqipërinë me Bashkimin
Europian ka vendosur të bëjë një dhuratë greke për shumë nënshtetas shqiptarë,
duke ua dyfishuar këtyre shtetësinë me anë të dhënies së nënshtetësisë greke,
pra duke u rrasur në xhep edhe një pasaportë greke krahas asaj shqiptare.
Qeveria greke ka shpallur se këtë të mirë po ua bën nënshtetasve shqiptarë pasi
ka marrë më parë nga qeveria shqiptare pëlqimin për këtë hap dhe garancinë se
nënshtetsia shqiptare nuk do t’u hiqet atyre që do t’u jepet. Përsëri shqiptarët
e marrin vesh nga grekët një gjë që ka bërë qeveria e tyre, e cila me
transparencë nën kupton fshehjen e veprimeve që bën. Me sa duket qeveria
shqiptare vepron kështu që shqiptarët të sajojnë më mirë “surprizat greke” për
këtë mirësi të përbashkët dyqeveritare.
Hapi i fundit politiko-ligjor i Greqisë makabritetin e varrosjes së eshtrave në
Kosinë e kthen në një agresivitet e rrezik serioz për gjithë Shqipërinë.
Rrëmbimi nëpërmjet një ligji grek i nështetasve shqiptarë për t’i greqizuar
është një veprim më djallëzor, një kërcënim shumë më i madh me rrjedhoja më të
rënda se grabitja e disa grumbuj eshtrash në një varrezë të Kosinës. Në rastin e
Kosinës trishtoheshim se ishte fjala për të vdekur që nuk mbroheshin dot nga
grabitja. Në rastin e dytë të dynënshtetësisë duhet të shqetësohemi më
seriozisht, sepse është fjala për rrëmbimin e të gjallëve që mund të mos duan të
mbrohen nga tjetërsimi. Në rastin e parë kur në skenën e veprimit dolën hapur
vetëm priftërinjtë e Janullatosit dhe agjentë grekë në Shqipëri, qeveritarët dhe
drejtësia shqiptare ua dhanë mbështetjen grekëve në një mënyrë të maskuar. Në
rastin e dytë kur veprojnë direkt qeveritarët e Athinës edhe qeveritarët
shqiptarë po ua japin mbështetjen grekëve haptazi.
Rrëmbimi i të gjallëve bëhet rrezik shumë më i madh se grabitja e eshtrave të të
vdekurve. Famëkeqi “Kali i drunjtë” tani kërkon të futet si pasaportë greke në
xhepat e sa më shumë shqiptarëve. Përsëri jo për sarkazëm duhet kujtuar një
shprehje angleze “kur i jep dorën grekut shih a i ke më në vend gjithë gishtat”
dhe thënia e famshme e poetit romak “ruaju grekut kur të bën dhurata”.
Shqiptarët duhet ta mësojnë mirë se nënshtetësia është një lidhje juridike, e
qëndrueshme, në shumicën e rasteve e përhershme midis një individi dhe një
shteti, që nuk merret kot e nuk lihet me papërgjegjësi. Nënshtetësia fitohet
qysh në lindjen e njeriut sipas parimit të gjakut, që i siguron të sapolindurit
nënshtetësinë e shtetit nënshtetas të të cilit janë prindërit dhe parimit të
truallit, sipas të cilit i sapolinduri merr nënshtetësinë e vendit ku ka lindur
pavarësisht nga nënshtetësia e prindërve. Mënyra tjetër e marrjes së
nënshtetësisë që quhet “natyralizim” ka kuptim për dhënie e marrje nështetësie
në kushte të caktuara e të kufizuara, kur një person me një nënshtetësi, ose pa
nënshtetësi, bën kërkesë dhe i jepet nënshtetësia e një vendi ku është vendosur
e do të jetojë, porsi rregull duke shkëputur më parë lidhjet e nënshtetësisë me
vendin nënshtetas i të cilit është. Greqia duhet të kërkojë që nënshtetasit
shqiptarë të lënë nënshtetësinë e parë që të marrin atë greke. Nëse Greqia për
arsyet e saj nuk e bën këtë qeveria shqiptare ka për detyrë të bëjë rregullimet
ligjore për të shmangur anomalinë e dynënshtetësisë masive.
Rregullat për këto i vendos vetë shteti pa pyetur se çfarë mendojnë shtete të
tjera, por duke respektuar normat e përgjithshme ndërkombëtare. Dihet se
nënshtetësia e ngarkon personin me besnikëri më të madhe ndaj një shteti, i
siguron atij të drejta, mbrojtje e privilegje nga ky shtet, por i vë dhe
detyrime të caktuara specifike. Nënshtetësia është si një martesë e individit
me shtetin.Kurse dynënshtetësia mund të duket si një gjendje e privilegjuar, por
në një çast të caktuar personi mund ta ndjejë veten në pozitën e gruas që ka dy
burra.
Qeveritë greke e shqiptare po bëjnë të kundërtën e asaj që duhet, që rekomandon
e drejta ndërkombëtare dhe në vend që të qepin një pëllëmbë në rrobën e
marrëdhënieve shqiptaro-greke do të shqepin një pash. Edhe nënshtetasit
shqiptarë që kujtojnë se dhurata greke do të jetë e mirë për ta, se me njërën
dorë do të hanë në revaninë shqiptare e me tjetrën në bakllavanë greko-europiane
do të vihen shpesh në pozitën e gruas me dy burra, do të kenë detyrime të
dyfishta, ndërsa të drejta e përftimet nuk do t’u shtohen aspak në krahasim me
sa kanë tani kur punojnë si të huaj në Greqi.
Grekët nuk po u bëjnë dhuratë shqiptarëve, po u përgatisin një rreng. Greqia ka
të drejtë ta bëjë si të dojë ligjin për dhënien e nështetësisë së saj, por ka
dhe një detyrim të mos shkaktojë sherre në marrëdhëniet ndërshtetërore
shqiptaro-greke, as të krijojë vështirësi të reja për njerëzit që do të
mashtrohen e të marrin nënshtetësinë e dyfishtë.
Po si nodh që qeveria shqiptare e përshëndet një veprim grek që rrezikon
sigurinë e Shqipërisë? Nuk paska njeri në qeveri ose në administratën tonë që
t’i dijë këto e të kuptojë rrezikun? Ka, si nuk ka. Por qeveritë tona kanë hyrë
në rrugën e plotësimit të çdo kërkese të Greqisë. Edhe grekët i dinë mirë të
këqijat e veprimit të tyre prandaj e përligjën atë duke thënë se kishin marrë
pëlqimin paraprak të qeverisë shqiptare. Por grekët duan të venë në jetë planin
e tyre të hershëm për t’u ndryshuar shumë shqiptarëve kombësinë, për ta
paraqitur Shqipërinë si vend të banuar nga një shumicë greke dhe për të
mbështetur pretendimet e vjetra aneksioniste greke në Shqipëri.
Prandaj grekët shtetësinë e tyre nuk ua japin shqiptarëve sipas normave dhe
kushtetve që përcakton e drejta ndërkombëtare, por sipas kushtesh e qëllimesh
thjesht greke, ua ofrojnë vetëm atyre nënshtetasve shqiptarë që janë
vetëshpallur ose do të pranojnë të quhen “homogjenë grekë”, përndryshe
shqiptarët që pranojnë të njëjtësohen me grekët dhe të kthehen në grekë
nëpërmjet pasaportës greke. Me të tilla marifete Greqia ka krijuar popullsinë e
saj “greke” të sotme që është një amalgam etnish. Nga ana tjetër grekët i kanë
imponuar Shqipërisë qëndrimin kapitullues, që të mos ua heqë nënshtetësinë e saj
atyre që marrin atë greke, që këtë kontingjent “grekësh homogjenë “ ta përdorë
si në Greqi dhe në Shqipëri për ekspansionizmin grek.
A duhet të mashtrohemi se nënshtetësia greke i bën shqiptarët më evropianë sesa
janë, siç trumbetojnë tellallët e propagandës shoviniste greke? Nënshtetësia e
dyfishtë nuk është llogaritur aspak për të afruar shqiptarët me Europën, por për
të greqizuar Shqipërinë. Shqiptarët që kanë tundimin të marrin nënshtetësinë
greke duhet ta mendojnë edhe këtë, sidomos ata që nuk kanë dëshirë që një ditë
të vihen në pozita tradhtari ndaj bashkëkombasve të tyre. Qeveritarët shqiptarë
nuk duhet të qëndrojnë aq pasivë ndaj rrëmbimit grek të të gjallëve, si mbetën
të vdekurit në varret e Kosinës, kur u grabitën eshtrat.
18 nëntor 2006

JOZEFINA MERITON PËRGËZIME DHE MBËSHTETJE
Kryetarja e parlamentit Jozefina Topalli e kapërceu edhe një herë gropën e
“varrit politik” që i hapi opozita brenda disa muajsh. Bënë mirë ata që nuk u
bashkuan me paburrninë politike të atyre që nuk kanë shqetësim tjetër më të madh
vetëm si të gërmojnë gropa për zonjën që për herë të parë në historinë e
parlamentarizmit shqiptar ka zënë karrigen e kryetarit të legjislativit.
Për Shqipërinë prania e një gruaje në këtë post është emancipim dhe përparim, e
nderon vendin tonë në botë. Është me të vërtetë domethënëse që Shqipëria ka
ulur një grua në atë karrige edhe më parë se SHBA. Mirëpo pikërisht në kohën kur
spikere e Dhomës së përfaqësuesve në Amerikë bëhet një grua, në Shqipëri
shpërthen një “maçoizëm” i pështirë e pervers tek një numër i madh deputetësh,
jo vetëm opozitarë, tek shumë intelektualë e propagandistë që bateritë e
primitivizmit të “burrnillëkut” të tyre të zvetënuar i drejtojnë kundër gruas që
është ulur në karrigen ku ka në shëmtuar Kastriot Islami, Skënder Gjinushi,
Namik Dokle.
Jozefina është ulur në atë karrige jo për dekor e folklor politik femëror, por
për meritat e saj politike e intelektuale, për vendosmërinë në angazhimin e saj
politik e partiak, për frymën e konseguencës që ka sjellë në politikën
shqiptare, kur këtë politikë e kanë ndotur së tepërmi batakçillëku, mungesa e
moralit qytetar dhe parimësisë shoqërore.
Shëmti më të madhe në jetën politike e shoqërore të një vendi nuk ka se të
shohësh turma burrash pa burrni të përgojojnë një grua politikane kur këta burra
janë turpëruar për vite me radhë me pazotësinë dhe pandershmërinë e tyre në
politikë. Nuk ka shëmti më të madhe se të shohësh një ish-kryeministër dhe tani
deputet e kryetar partie të lëshohet me vrap, të kërcejë mbi tryezat e
parlamentit, të përmbysë si i tërbuar karrige, vazo lulesh për të mbërritur tek
vendi i kryetares që ta godasë me grusht. Ndërsa kryetarja qëndroi gjithë
dinjitet me mospërfilljen e saj për këtë ”Selam Musa” të ri në sallën e
parlamentit.
Pas një incidenti të tillë ky burrë nuk duhej të shfaqej më në sallën e
parlamentit, as në tribunat politike, por të strukej ku nuk e shohin shumë
njerëz. Përkrahësit e tij duhej të rrinin kokëvarur për shumë kohë. Por për çudi
këtë paburrni ata tentuan ta shesin për meritë. Ishin ata që tentuan një mocion
të dytë për shkarkimin e kryetares. Deputetët që flakën në kosh këtë mocion, pa
e futur në shinat e ndryshkura të asaj demokracie që pretendonin mocionistët,
bënë shumë mirë. Mjaft me palaçollëqe të kësaj natyre në emër të demokracisë.
Por sulmet me shkrim e pëshpëritjet për zonjën Topalli nuk pushojnë. Disa
përrallisin për arsyet e “forta” pse duhej shkarkuar Jozefina, disa të tjerë për
arsyet “ e dobëta” pse nuk u shkarkua Jozefina; disa vajtojnë mosshkarkimin e
Jozefinës se kështu qenka dëmtuar rëndë demokracia, disa mburren se e kanë
goditur rëndë imazhin e rolin Jozefinës. Ka dhe nga ata politikanë e gazetarë që
ankohen pse Jozefina është ajo që është, kryetarja autoritare e parlamentit dhe
jo ndonjë “bebi siter” për deputetët qaramanë e me shëndet politik të lig të
parlamentit. Ka dhe deputetë që duhej të ishin ndër më të vendosurit në anën e
Jozefinës, meqenëse janë demokristianë të koalicionit qeverisës, por që për pak
reklamë të pështirë mediatike, ose dhe lakmitë për të zënë poste qeveritare
kanë pranuar të bëjnë një lojë hileqare dhe kanë sulmuar kryetaren të cilës nuk
i afrohen dot as në zotësi as në guxim politik me frymëzim demokristian.
Jozefina Topalli përfaqëson kështu sot figurën politike, partiake parlamentare
më të veçantë, që meriton më shumë se gjithkush në politikën e parlamentarizmin
shqiptar të përgëzohet për ato që ka bërë, të përshëndetet për qëndrimet që ka
mbajtur dhe të mbështetet në rolin politik që po luan. Mjaftojnë dy raste kur
ajo ka qëndruar e vepruar siç ka qenë zakon të thuhej, si burrneshë (tani e
tutje kjo fjalë nuk duhet përdoret më, sepse simbol i forcës së karakterit nuk
mbetet më burrnia e Shqipërisë). Vetëm Jozefina Topalli pati ndershmërinë e
guximin politik t’i kundërvihej në PD e në parlament pazarit Nano-Berisha kur e
bënë Theodhori Sollakun prokuror të përgjithëshëm. Tani PD e Berisha në
epiqendër të luftës së tyre politike e të manovrave për sukses politik kanë vënë
shkarkimin e Sollakut nga ky post. Për Jozefinën ky fakt është triumf politik
dhe duhet të peshojë shumë në balancën politike të Shqipërisë. Kështu duhet të
jenë politikanët shqiptarë. Jozefina u është kundërvënë disa veprimeve të
kryetarit të shtetit me dinjitetin maksimal dhe qartësi e argumenta më serioze
se kolëgët e tjerë partiakë. Edhe ndaj kryetarit të Partisë Socialiste ajo i ka
vënë më mirë pikat mbi “I”.
Jozefina nuk ka bërë skena ekzibicionizmi në politikë që të tërhiqet shëmtueshëm
prej tyre më vonë sikurse kanë bërë shumë nga politikanët kryesorë. Jozefina
është “e egër”, por si mund të jetë e butë midis egërsirash të politikës?!
Jozefina është e zymtë. Po si mund të jetë e qeshur midis galerisë së
hipokrizisë e të maskave? Jozefina duket që është ambicioze. Po kush ka mundur
të bëjë politikë të suksesshme në Shqipëri pa qenë edhe ambicioz? Shumë të tjerë
janë më ambiciozë se Jozefina, janë shëmtueshëm ambiciozë në krahasim me
Jozefinën. Mund të jetë edhe dinake e hileqare Jozefina. Do t’ia themi kur të
shafqë këto tipare në masa e mënyra që dëmtojnë politikën e moralshme dhe
Shqipërinë. Por tani këto janë cikërrima të merremi me to.
A ka Jozefina lidhje të posaçme ndërkombëtare? Supozojmë, ose më saktë duket që
ka. Po të tjerët nuk kanë vallë lidhje të tilla? Vetëm kryetares së parlamentit
nuk i lejohen këto? A ka marrë pasuri të mëdha Jozefina? Shkruhet shpesh se ka
marrë, madje ka dëmtuar dhe të tjerët. Nuk dimë sa të vërteta janë këto. Por i
besojmë asaj se ende nuk ka marrë aq sa ia kanë marrë nga pasuria që i takonte
trashëgim. Këtu ka një dallim të madh me ata që politikën e kanë përdorur për të
marrë pasuri të mëdha që nuk ishin të tyre, as me trashëgimi as të fituara me
punë. Kurse Jozefina ka marrë pasuri që i takojnë me trashëgimi.
Më qesharakja është kur dalin injorantë e japin vlerësime për nivelin kulturor
të Jozefinës. Vetëm një nivel kulturor i saj dhe i rrethit të saj mund të linte
jashtë rregullave zakonore shqiptare kundërveprimin për atë sulmin fizik që u
tentua kundër Jozefinës në sallën e parlamentit. Kanë harruar të majtët e
Shqipërisë si e justifikonin me “Kanunin e Veriut” atentatin që i bëri Gafurr
Mazreku në korridoret e parlamentit Azem Hajdarit, siç kishin justifikuar dikur
parardhësit e tyre në terrorizmin politik atentatin e kurdisur nga Avni Rustemi
kundër Ahmet Zogut po në sallën e parlamentit?! Sulmi kundër gjatë ushtrimit të
detyrës së saj si kryetare mbetet shumë më i shëmtuar, më provokues se të
shtënat me armë në sallën e parlamentit. Kjo nuk duhet harruar sa herë të flitet
e të shkruhet për figurën e qëndrimet politike të Jozefina Topallit. Po u harrua
kjo, ose po u nënvleftësua kjo harrohet rreziku i akteve terroriste për qëllime
politike.
Kundërshtarët e egër të Jozefinës nga e majta pa dashjen e tyre dhe për
budallallëkun e tyre i kanë bërë një shërbim të djathtës, sepse kanë ndihmuar në
konfirmimin përfundimtar të një figure të fuqishme në të djathtën shqiptare,
figurën e Jozefina Topallit. Çfardo që të ngjajë me karrierën politike të
Berishës, që ka dominuar për 16 vjet këtë krah politik, frerin mund ta marrë
Jozefina, madje me një psikologji politike qartësisht më të djathë, me një stil
politik më të thjeshtë, të përvijuar më pastër dhe me një trashëgimi politike
shumë më pak të kompromentuar. Duket këtë kanë filluar ta kuptojnë ata që nisën
denigrimin e Jozefinës. Prandaj po përpiqen tani të nxisin kundërvëniet
Berisha-Topalli, Topalli-Topi, Topalli-Ndoka, siç u përpoqën më herët dhe
arritën të plasnin bombën e kundërvënies Topalli-Ngjela.
Nuk mund të themi me siguri se Jozefinës nuk i ka shkarë asnjëherë këmba keq dhe
nuk është ndotur aspak në këto lojëra politike të ndyra në Shqipëri, sepse nuk
jemi në brendësi të nëntokës politike dhe gjykojmë vetëm nga sa shohim në
sipërfaqe. Por cilatdo të jenë shkarjet e Jozefinës në këtë luftë politike me
kundërshtarët dhe me njerëz të kampit të saj, ajo del më e paprekura nga të
këqijat gërryese. Betejat që u bënë kundër saj e kanë përforcuar pozitën e saj.
Dhe kjo është mirë për politikën shqiptare.
Tani Jozefina ka krijuar një imazh më të plotë të figurës politike që meriton
përgëzime, që ka natyrisht nevojë për mbështetje. Jozefina në PD hyri të luante
rol kur të tjerët po e braktisnin nën zhgënjimin e vitit 1997. Jozefina nuk ka
bërë kapërcime partiake si shumë nga ata që e sulmojnë, nuk ka ndërruar maska në
fytyrën politike. Prandaj duhet të ndalohet poshtërsia e deritanishme për ta
kthyer parlamentin në shesh betejash të pandershme meskine kundër Jozefina
Topallit. Edhe nëse Rama, Gjinushi, Ceka, Meta me shokë nuk kapërdijnë dot
dështimet në betejat me Jozefinën dhe nuk heqin dorë nga huqet e deritanishme i
takon Berishës e PD-së të mos lejojnë më jo vetëm maskarada mocionesh kundër
Jozefinës, por as atë zallamahi që bëhet në parlament për të cenuar sado pak
drejtimin e saj.
18 nëntor 2006 Abdi Baleta

JOZEFINA MERITON PËRGËZIME DHE MBËSHTETJE
Kryetarja e parlamentit Jozefina Topalli e kapërceu edhe një herë gropën e
“varrit politik” që i hapi opozita brenda disa muajsh. Bënë mirë ata që nuk u
bashkuan me paburrninë politike të atyre që nuk kanë shqetësim tjetër më të madh
vetëm si të gërmojnë gropa për zonjën që për herë të parë në historinë e
parlamentarizmit shqiptar ka zënë karrigen e kryetarit të legjislativit.
Për Shqipërinë prania e një gruaje në këtë post është emancipim dhe përparim, e
nderon vendin tonë në botë. Është me të vërtetë domethënëse që Shqipëria ka
ulur një grua në atë karrige edhe më parë se SHBA. Mirëpo pikërisht në kohën kur
spikere e Dhomës së përfaqësuesve në Amerikë bëhet një grua, në Shqipëri
shpërthen një “maçoizëm” i pështirë e pervers tek një numër i madh deputetësh,
jo vetëm opozitarë, tek shumë intelektualë e propagandistë që bateritë e
primitivizmit të “burrnillëkut” të tyre të zvetënuar i drejtojnë kundër gruas që
është ulur në karrigen ku ka në shëmtuar Kastriot Islami, Skënder Gjinushi,
Namik Dokle.
Jozefina është ulur në atë karrige jo për dekor e folklor politik femëror, por
për meritat e saj politike e intelektuale, për vendosmërinë në angazhimin e saj
politik e partiak, për frymën e konseguencës që ka sjellë në politikën
shqiptare, kur këtë politikë e kanë ndotur së tepërmi batakçillëku, mungesa e
moralit qytetar dhe parimësisë shoqërore.
Shëmti më të madhe në jetën politike e shoqërore të një vendi nuk ka se të
shohësh turma burrash pa burrni të përgojojnë një grua politikane kur këta burra
janë turpëruar për vite me radhë me pazotësinë dhe pandershmërinë e tyre në
politikë. Nuk ka shëmti më të madhe se të shohësh një ish-kryeministër dhe tani
deputet e kryetar partie të lëshohet me vrap, të kërcejë mbi tryezat e
parlamentit, të përmbysë si i tërbuar karrige, vazo lulesh për të mbërritur tek
vendi i kryetares që ta godasë me grusht. Ndërsa kryetarja qëndroi gjithë
dinjitet me mospërfilljen e saj për këtë ”Selam Musa” të ri në sallën e
parlamentit.
Pas një incidenti të tillë ky burrë nuk duhej të shfaqej më në sallën e
parlamentit, as në tribunat politike, por të strukej ku nuk e shohin shumë
njerëz. Përkrahësit e tij duhej të rrinin kokëvarur për shumë kohë. Por për çudi
këtë paburrni ata tentuan ta shesin për meritë. Ishin ata që tentuan një mocion
të dytë për shkarkimin e kryetares. Deputetët që flakën në kosh këtë mocion, pa
e futur në shinat e ndryshkura të asaj demokracie që pretendonin mocionistët,
bënë shumë mirë. Mjaft me palaçollëqe të kësaj natyre në emër të demokracisë.
Por sulmet me shkrim e pëshpëritjet për zonjën Topalli nuk pushojnë. Disa
përrallisin për arsyet e “forta” pse duhej shkarkuar Jozefina, disa të tjerë për
arsyet “ e dobëta” pse nuk u shkarkua Jozefina; disa vajtojnë mosshkarkimin e
Jozefinës se kështu qenka dëmtuar rëndë demokracia, disa mburren se e kanë
goditur rëndë imazhin e rolin Jozefinës. Ka dhe nga ata politikanë e gazetarë që
ankohen pse Jozefina është ajo që është, kryetarja autoritare e parlamentit dhe
jo ndonjë “bebi siter” për deputetët qaramanë e me shëndet politik të lig të
parlamentit. Ka dhe deputetë që duhej të ishin ndër më të vendosurit në anën e
Jozefinës, meqenëse janë demokristianë të koalicionit qeverisës, por që për pak
reklamë të pështirë mediatike, ose dhe lakmitë për të zënë poste qeveritare
kanë pranuar të bëjnë një lojë hileqare dhe kanë sulmuar kryetaren të cilës nuk
i afrohen dot as në zotësi as në guxim politik me frymëzim demokristian.
Jozefina Topalli përfaqëson kështu sot figurën politike, partiake parlamentare
më të veçantë, që meriton më shumë se gjithkush në politikën e parlamentarizmin
shqiptar të përgëzohet për ato që ka bërë, të përshëndetet për qëndrimet që ka
mbajtur dhe të mbështetet në rolin politik që po luan. Mjaftojnë dy raste kur
ajo ka qëndruar e vepruar siç ka qenë zakon të thuhej, si burrneshë (tani e
tutje kjo fjalë nuk duhet përdoret më, sepse simbol i forcës së karakterit nuk
mbetet më burrnia e Shqipërisë). Vetëm Jozefina Topalli pati ndershmërinë e
guximin politik t’i kundërvihej në PD e në parlament pazarit Nano-Berisha kur e
bënë Theodhori Sollakun prokuror të përgjithëshëm. Tani PD e Berisha në
epiqendër të luftës së tyre politike e të manovrave për sukses politik kanë vënë
shkarkimin e Sollakut nga ky post. Për Jozefinën ky fakt është triumf politik
dhe duhet të peshojë shumë në balancën politike të Shqipërisë. Kështu duhet të
jenë politikanët shqiptarë. Jozefina u është kundërvënë disa veprimeve të
kryetarit të shtetit me dinjitetin maksimal dhe qartësi e argumenta më serioze
se kolëgët e tjerë partiakë. Edhe ndaj kryetarit të Partisë Socialiste ajo i ka
vënë më mirë pikat mbi “I”.
Jozefina nuk ka bërë skena ekzibicionizmi në politikë që të tërhiqet shëmtueshëm
prej tyre më vonë sikurse kanë bërë shumë nga politikanët kryesorë. Jozefina
është “e egër”, por si mund të jetë e butë midis egërsirash të politikës?!
Jozefina është e zymtë. Po si mund të jetë e qeshur midis galerisë së
hipokrizisë e të maskave? Jozefina duket që është ambicioze. Po kush ka mundur
të bëjë politikë të suksesshme në Shqipëri pa qenë edhe ambicioz? Shumë të tjerë
janë më ambiciozë se Jozefina, janë shëmtueshëm ambiciozë në krahasim me
Jozefinën. Mund të jetë edhe dinake e hileqare Jozefina. Do t’ia themi kur të
shafqë këto tipare në masa e mënyra që dëmtojnë politikën e moralshme dhe
Shqipërinë. Por tani këto janë cikërrima të merremi me to.
A ka Jozefina lidhje të posaçme ndërkombëtare? Supozojmë, ose më saktë duket që
ka. Po të tjerët nuk kanë vallë lidhje të tilla? Vetëm kryetares së parlamentit
nuk i lejohen këto? A ka marrë pasuri të mëdha Jozefina? Shkruhet shpesh se ka
marrë, madje ka dëmtuar dhe të tjerët. Nuk dimë sa të vërteta janë këto. Por i
besojmë asaj se ende nuk ka marrë aq sa ia kanë marrë nga pasuria që i takonte
trashëgim. Këtu ka një dallim të madh me ata që politikën e kanë përdorur për të
marrë pasuri të mëdha që nuk ishin të tyre, as me trashëgimi as të fituara me
punë. Kurse Jozefina ka marrë pasuri që i takojnë me trashëgimi.
Më qesharakja është kur dalin injorantë e japin vlerësime për nivelin kulturor
të Jozefinës. Vetëm një nivel kulturor i saj dhe i rrethit të saj mund të linte
jashtë rregullave zakonore shqiptare kundërveprimin për atë sulmin fizik që u
tentua kundër Jozefinës në sallën e parlamentit. Kanë harruar të majtët e
Shqipërisë si e justifikonin me “Kanunin e Veriut” atentatin që i bëri Gafurr
Mazreku në korridoret e parlamentit Azem Hajdarit, siç kishin justifikuar dikur
parardhësit e tyre në terrorizmin politik atentatin e kurdisur nga Avni Rustemi
kundër Ahmet Zogut po në sallën e parlamentit?! Sulmi kundër gjatë ushtrimit të
detyrës së saj si kryetare mbetet shumë më i shëmtuar, më provokues se të
shtënat me armë në sallën e parlamentit. Kjo nuk duhet harruar sa herë të flitet
e të shkruhet për figurën e qëndrimet politike të Jozefina Topallit. Po u harrua
kjo, ose po u nënvleftësua kjo harrohet rreziku i akteve terroriste për qëllime
politike.
Kundërshtarët e egër të Jozefinës nga e majta pa dashjen e tyre dhe për
budallallëkun e tyre i kanë bërë një shërbim të djathtës, sepse kanë ndihmuar në
konfirmimin përfundimtar të një figure të fuqishme në të djathtën shqiptare,
figurën e Jozefina Topallit. Çfardo që të ngjajë me karrierën politike të
Berishës, që ka dominuar për 16 vjet këtë krah politik, frerin mund ta marrë
Jozefina, madje me një psikologji politike qartësisht më të djathë, me një stil
politik më të thjeshtë, të përvijuar më pastër dhe me një trashëgimi politike
shumë më pak të kompromentuar. Duket këtë kanë filluar ta kuptojnë ata që nisën
denigrimin e Jozefinës. Prandaj po përpiqen tani të nxisin kundërvëniet
Berisha-Topalli, Topalli-Topi, Topalli-Ndoka, siç u përpoqën më herët dhe
arritën të plasnin bombën e kundërvënies Topalli-Ngjela.
Nuk mund të themi me siguri se Jozefinës nuk i ka shkarë asnjëherë këmba keq dhe
nuk është ndotur aspak në këto lojëra politike të ndyra në Shqipëri, sepse nuk
jemi në brendësi të nëntokës politike dhe gjykojmë vetëm nga sa shohim në
sipërfaqe. Por cilatdo të jenë shkarjet e Jozefinës në këtë luftë politike me
kundërshtarët dhe me njerëz të kampit të saj, ajo del më e paprekura nga të
këqijat gërryese. Betejat që u bënë kundër saj e kanë përforcuar pozitën e saj.
Dhe kjo është mirë për politikën shqiptare.
Tani Jozefina ka krijuar një imazh më të plotë të figurës politike që meriton
përgëzime, që ka natyrisht nevojë për mbështetje. Jozefina në PD hyri të luante
rol kur të tjerët po e braktisnin nën zhgënjimin e vitit 1997. Jozefina nuk ka
bërë kapërcime partiake si shumë nga ata që e sulmojnë, nuk ka ndërruar maska në
fytyrën politike. Prandaj duhet të ndalohet poshtërsia e deritanishme për ta
kthyer parlamentin në shesh betejash të pandershme meskine kundër Jozefina
Topallit. Edhe nëse Rama, Gjinushi, Ceka, Meta me shokë nuk kapërdijnë dot
dështimet në betejat me Jozefinën dhe nuk heqin dorë nga huqet e deritanishme i
takon Berishës e PD-së të mos lejojnë më jo vetëm maskarada mocionesh kundër
Jozefinës, por as atë zallamahi që bëhet në parlament për të cenuar sado pak
drejtimin e saj.
18 nëntor 2006 Abdi Baleta

MERHABA MUFTI BAJRAKTARI!
Olsi Jazexhi
Historia e qytetit të Shkodrës është një nga historitë më të ndërlikuara të
Shqipërisë së veriut. Ndërsa në kohët antike Shkodra ka shërbyer si qendër e
rezistencës së shqiptarëve ndaj pushtimit romak, në kohën e Perandorisë Osmane,
Shkodra ka shërbyer si një nga qytetet më të rëndësishëm të perandorisë së
islamit në kontaktet me Venedikun dhe ekspansionin drejt Krishtërimit. Në
shekullin e 20-të Shkodra morri famë të madhe për historinë e kombit shqiptar,
pasi ajo tronditi kancelaritë perëndimore me rezistencën që komandanti turk
Hasan Riza Pasha dhe brigadat e muslimanëve shkodranë i bënë pushtimit malazez.
Lufta e Shkodrës ishte aq epike, sa që në atë kohë mahniti fuqitë e mëdha të
cilat arritën të ndërgjegjësohen në përfundimin e saj për ekzistencën e
pamohueshme të kombit shqiptar dhe meritës që ai kishte për të patur shtetin e
tij.
Qyteti i Shkodrës ashtu siç ka prodhuar burra të mëdhenj, gjatë historisë së tij
ka njohur edhe shumë njerëz të pabesë, të cilët kanë sabotuar pas shpine
arritjet e mëdha të njerëzve idealistë. Gjatë luftës për mbrojtjen e Shkodrës,
Esat Pashë Toptani ishte ai që pranohet botërisht të ketë inspiruar vrasjen e
Hasan Riza Pashës dhe që mundësoi dorëzimin e qytetit ndaj malazezëve.
Por populli shkodran është shquar edhe gjatë kohës së komunizmit, si një popull
shumë i veçantë i cili ishte ndër të vetmit në vend që i ofroi rezistencën më të
madhe regjimit. Plejada hoxhallarësh dhe priftërijshë shkodranë, muslimanë dhe
katolikë u martirizuan në duar të komunistëve jugorë të cilët qytetin verior e
shihnin me frikë dhe inat.
Në ditët tona qyteti i Shkodrës po shquhet për rilindjen e identitetit fetar. Si
muslimanët ashtu edhe katolikët më të dukshëm se kudo në Shqipëri, janë në
Shkodër. Në këtë qytet shqiptarët hapën për herë të parë kishat dhe xhamitë në
vitet 90-të, dhe aty i zuri fillet edhe themelimi i Komunitetit Musliman dhe
rilindjes islame shqiptare.
Në këto vitet e fundit, kur si pasojë e agresionit të krishterë ndaj botës së
islamit, tërmetet e islamofobisë po ndjehen edhe në Shqipëri, Shkodra ka qënë
sërisht qyteti që ka prodhuar lidershipin më të spikatur të islamit shqiptar.
Ndërsa në shumë qytete të tjera të vendit tonë, disa shqiptarë kanë humbur
fillet me traditën dhe biles ka nga ata që janë konvertuar sa në grekë aq edhe
nëpër fe të huaja, në Shkodër, klerikët e hijshëm me mjekra dhe me xhybe, gratë
me shami dhe burrat me tespih nëpër duar vazhdojnë të dominojnë pjesën më të
lashtë dhe qytetare të kryeqendrës së Gegërisë. Në ditët e Ramazanit, qyteti
verior të mahnit me pamjen e tij. Xhamia e madhe Ebu Bekr gjallëron nga
besimtarët që çelin iftare në lokalet përreth në vaktin e akshamit, ndërsa zojat
shkodrane me shami dhe biçikleta vërshojnë drejt tempullit madhështor të Islamit
që qëndron në zemër të qytetit. Bukuria e Shkodrës me muslimanët e saj, që është
përjetësuar në pikturat mahnitëse të Koli Idromenos do të kishte mahnitur dhe
kthyer në identitet edhe renegatin Agim Kukeli, nëse ky do të çohej të edukohej
nga USAID-i jo në ‘tokën e lirisë’, por në Shkodër, ku do të kuptonte më mirë
kulturën islame të shqiptarëve.
Një ndër personat më të spikatur të islamit shkodran por edhe shqiptar të viteve
të fundit padyshim që ka qenë muftiu i qytetit të Shkodrës, haxhi Bashkim
Bajraktari. Duke qenë me origjinë nga Postriba, vendi ku revolta e parë
anti-komuniste u zhvillua në Shqipërinë e vitit 1947, Bajraktari nuk e ka lënë
në asnjë moment personalitetin e hoxhës shkodran që të bjerë poshtë përballë
sulmeve të ateistëve dhe islamofobëve të sotëm. Përkundrazi ai ka dëshmuar ashtu
si edhe të parët e tij në Postribën anti-komuniste, krenarinë dhe rezistencën e
Gegërisë ndaj ideve të mbrapshta të modernizmit.
Edhe pse disa media dhe gazetarë që i shërbejnë interesave të huaja në Shqipëri
e kanë sulmuar pa të drejtë muftiun Bajraktari kohëve të fundit, gjatë viteve
kur ai ka shërbyer si mufti, muftinisë së tij ka arritur ti kthejë një mori
pronash vakëf, të cilat KMSH-së i janë marrë gjatë viteve të demokracisë nga
hajdutët dhe matrapazët. Ndërsa nëpër qytete të tjera, si në Tiranë fjala bie,
KMSH-së i janë bërë vjedhje spektakolare pronash, siç janë tokat pranë dhomës së
tregtisë, apo tek stacioni i trenit, ku KMSH psh. nga 800m2 tokë që posedonte ka
marrë vetëm një hyrje, në Shkodër, mufti Bajraktari është munduar me mish e me
shpirt që të këtilla gjëra të mos ndodhin. Shumë njerëz që e njohin nga pranë
flasin me adhurim për muftiun e Gegërisë, i cili edhe pse vjen nga një familje e
shtypur gjatë komunizmit dhe e varfër, nuk ka guxuar kurrë që të pasurohet në
kurriz të pronave të pacënueshme të vakëfit të islamit.
Konflikti më i fundëm si pasojë e të cilit kryetari i Komunitetit Musliman të
Tiranës, Selim Muça ka larguar në mënyrë arbitrare nga puna muftiun e Shkodrës
ka të bëjë me një seri presionesh që këtij të fundit i janë bërë nga persona që
janë përzjerë edhe më parë në shitjen e vakëfeve të KMSH-së së Tiranës. Muftiut
i është kërkuar që ti dorëzojë Tiranës vakëfet e Muftinisë Shkodër në lagjen
Zdrale dhe Parrucë. Por duke qënë se këto prona Muftiu nuk i ka të babës të
cilat mund t’i shesë por janë pronë shpirtërore e muslimanëve, të trashëguara
den baba den, ai dhe këshilli i besimtarëve shkodranë që qëndrojnë rreth tij
kanë refuzuar vazhdimisht administratorin e vakëfeve pranë KMSH-së, Ferit
Llagamin që të lozë me pasurinë e besimtarëve. Sipas besimtarëve shkodranë,
Llagami është përzjerë në një seri aferash korruptive në KMSH të cilat fillojnë
që me dhënien me 12% të tokave të KMSH-së pranë parlamentit në Tiranë, e deri në
shitjen me një çmim shumë më të ulët sesa ç’është tregu të disa apartamenteve të
Muftinisë Shkodër dhe pronave të tjera anembanë vendit.
Këto arsye kanë detyruar besimtarët shkodranë dhe muftiun e tyre, që prej disa
muajsh të refuzojnë dorëzimin e vakëfeve të tyre ndaj Tiranës. Edhe pse si
pasojë e mosbindjes ndaj Tiranës, muftiu ka marrë një seri paralajmërimesh për
përjashtim nga puna, të cilat kanë kulminuar me vendimin për largimin e tij nga
posti më datë 15 nëntor 2006, mufti Bajraktari shumë personave që e këshillonin
t’i hapte krahun bandës së Tiranës, i përgjigjej; unë vetëm i vdekur shkel mbi
pronat e besimtarëve! Ndershmëria dhe vetëmohimi i muftiut shkodran ka befasuar
shumë besimtarë në Shkodër dhe mbarë Shqipërinë, të cilët tek muftiu i fisshëm
shohin lidershipin real të Islamit në Shqipëri – përkundër lidershipit të stisur
të KMSH-së në Tiranë.
Por përplasjet e Muftinisë së Shkodrës me Komunitetin Musliman të Tiranës nuk e
kanë zanafillën vetëm te rasti i pronave. Konflikti ndërmjet Tiranës me Shkodrën
ka nisur që përpara disa muajsh, kur Muftinia Shkodër i është përgjigjur një
serie sulmesh mediatike dhe fizike kundër Islamit në vend. Që me rastin e
reagimit kundër presidentit Moisiu, kur ky feu muslimanët në Londër, me rastin e
vendosjes së kryqeve, të vendosjes së bustit të Nënë Terezës dhe kërkesës nga
Ambasada Amerikane për të kthyer Xhaminë e Fatihut në Kishë, Muftinia Shkodër ka
ardhur nën presionin e vazhdueshëm të zyrës së Selim Muçës, i cili në shumë
raste e ka kërcënuar muftinë me largim nga detyra. I cytur nga qeveritë dhe
shërbimet e ndryshme që operojnë në Tiranë, Selim Muça ka bërë një seri
përpjekjesh për të larguar muftinë nga detyra dhe fakti i vetëm që e ka frenuar
deri më tani ta bëj këtë, ka qenë prestigji i madh si mbrojtës i islamit, që
shejh Bajraktari gëzon në të gjithë vendin.
Me rastin e refuzimit të vendosjes së bustin të Nënë Terezës në qendër të
Shkodrës dhe të konvertimit të xhamisë së Fatihut në kishë, një mori zyrtarësh
të lartë të shtetit shqiptar, duke nisur që nga një ish-kryeministër ortodoks e
deri të shefat e zyrës së presidentit, kanë bërë maksimumin për të larguar nga
detyra muftiun shkodran apo duke i bërë sa presione aq edhe joshje me para. Duke
qenë i pari njeri në historinë moderne të Shqipërisë që arriti ti thotë JO
ambasadores amerikane, shteti i së cilës pas 11 shtatorit 2001 është kthyer në
njëfarë Rajhu Nazist në marrdhëniet me islamin, muftiu i Shkodrës është shpallur
personi më non-grata për qarqet kuislinge të Tiranës dhe sponsorët e tyre.
Që nga Tetori i vitit 2005, një seri ambasadash e kanë vënë nën shënjestër
muftiun krenar të Shkodrës dhe për këtë në vazhdim kanë cytur shtetin shqiptar
që të bëj diçka. Që nga ajo kohë, aparatçikët e qeverive shqiptare janë munduar
sa me para aq edhe me presione të krijojnë rebelime me hoxhallarë kundër muftiut
Bajraktari. Ashtu si në kohën e Hasan Riza Pashës, edhe në këto muajt e fundit
një biznesmen i fuqishëm shkodran, që për koiçidencë e ka emrin Esat, ka
përdorur gjithëfarë rryshfetesh për të hequr qafe muftiun e pabindur dhe me këtë
rast përfituar toka për ndërtim në vakëfet e Komunitetit Musliman. Moria e
njerëzve që janë çuar kundër mufti Bajraktarit ka arritur në disa raste të
rekrutojë edhe ndonjë teolog shkodran, i cili është parë nëpër mediat e Tiranës
që të dalë sa krah për krah me ish-presidentin Mejdani kur ky deklaroi që në
Shqipëri ka 38% muslimanë, aq edhe duke kundërshtuar publikisht muftiun në
rastin kur ky kërkoi ruajtjen e shenjtërisë së Xhamisë Fatih në kalanë e
Rozafës.
Tamam si në vitet 1960 kur regjimi i Enver Hoxhës prodhoi një numër ‘teologësh’
që pinin raki dhe jepnin fetva kundër doktrinave fetare, edhe kësaj here,
shërbyesit e fuqive të mëdha në Tiranë janë munduar në maksimum që të
diskreditojnë ‘fetvatë’ e Ulemasë shkodran dhe prodhojnë oponencë me ndonjë
teolog të papunë. Në shkurt të vitit 2006 kur besimtarët shkodranë u çuan kundër
vendosjes së bustit të Nënë Terezës në lagjet e muslimanëve, disa media
socialiste të Tiranës promovuan nja dy teologë të papunë të cilëve ju premtonin
se do ti bënin muftilerë, punësonin në KMSH dhe pallonin me para në rast se
deklaroheshin pro-konvertimit të xhamisë Fatih në kishë, vendosjes së bustit të
shenjtorës katolike nëpër lagjet e muslimanëve apo lavdërimit të Kadaresë në
debatin e tij me Qosen.
Në tetor të vitit 2005, kur një zyrtar i lartë i shtetit shqiptar i deklaronte
hoxhallarëve anembanë vendit, se shteti do të rrëzonte herët apo vonë nga detyra
Bashkim Bajraktarin, pasi atë nuk e donin ambasadat të cilat ishin shqetësuar
nga sjellja e tij, një hoxhe i cili kundërshtoi lehtësinë e bërjes së kësaj
pune, zyrtari i lartë ju përgjigjë që: ne kemi rekrutuar boll njerëz në Shkodër,
që janë të gatshëm t’i zënë postin muftisë.
Me rastin më të fundëm kur kryetari i KMSH-së, Selim Muça ka arritur më në fund
të largojë nga detyra muftiun Bashkim Bajraktari dhe postin e tij ka nxituar që
ta zërë një kolegu i tij, shkruesit të këtij shkrimi i vjen ndër mend rrëfimi i
pabesive që malazezët i bënë Hasan Riza Pashës në Shkodër 97 vite më parë. Si
atëherë edhe sot në Shkodër ishte një burrë që mbronte dinjitetin e qytetit,
ndërsa pas tij vërtitej një hije me emrin Esat, agjentura dhe ambasada të huaja,
plus disa matrapazë që për shumë pak përfitime të kësaj dynjaje pranonin që
shpirtin t’ia shisnin shejtanit. Ashtu si 97 vite më parë, edhe sot në Shkodër
po përsëritet i njëjti skenar, përballë të cilit qëndron mufti Bajraktari, i
cili edhe pse i varfër, i shtypur nga regjimet, i goditur nga mediat qëndron i
palëkundur ashtu si Hasan Riza Pasha 97 vite më parë, i ndershëm dhe fisnik në
mbrojtje të identitetit të Shkodrës dhe vakëfit të pacënueshëm të islamit. Por
sido që të përfundojë konflikti më i fundëm, muftia shkodran me shërbimet që i
ka bërë islamit e ka futur veten e tij në radhën e heronjve të mëdhenjë të
islamit shqiptar, fama e të cilit nuk mund të rrëzohet dot me shkarkime nga
lart. Për këtë arsye, shkruesi i këtij shkrimi ka nderin ta salutojë me respekt
dhe admirimin më të madh, burrin e madh të Gegërisë, me përshëndetjen tonë
alla-turka; Merhaba mufti Bajraktari!

KU NUK PAJTOHEM ME SKˎDER SHKUPIN?


N려at뮠21 tetor gazeta "Albania" ka botuar nj렳hkrim t렧jat렴뼢r> Sk뮤er Shkupit, ish ambasador n렔urqi n렫oh뮠e qeverisjes s렐D-s물br> n뮠titullin shum려볨p벵es " ǫshtja komb봡re n렫onfuzion t뼢r> plot릱uot;. Sikur t렭os mjaftonte ky titull sip베tij 볨t력dhe okelio
"kur nj벩 i bie gozhd볠dghe tjetri patkoit". Megjith볥 konkluzionet
e e Sk뮤er Shkupit jan렴렴illa d볨p벵ese ky shkrim 볨t렮doshta
m렩 miri dhe m렩 p묱yeri nga ato q렓k뮤eri i ka dh뮫 lexuesit
deri tani p베trajtimin e problemit komb봡r shqiptar dhe t뼢r> veprimtaris려iplomatike t렳htetit shqiptar.

Vet뭠pak koh렭렰ar묠pik벩sht n렮려at뮠29 prill 1999 n렫ulmin e
luft볠kund베Serbis묠Sk뮤er Shkupi botoi po n렧azet뮠"Albania"
shkrimin e titulluar "Enigmat e pasluft볦quot; n렴렣ilin dilte me tez뮼br> se nuk b뮠t렫et렮렡snj렭뮹r렮j렳htet unitar komb봡r shqiptar
n렂allkan dhe se n렶end t렴ij shqiptar봠duhet t렫벫ojn렮j렳htet
t렰벢ashk봠t렧fardosh뭠me sllav봬 q렴렲ritet p벱indja e
popullsis렯rtodokse p베t렱et복ar Evrop뮮 Pas k봩j shkrimi t뼢r> Shkupit shp벴heu historiani ushtarak Vangjel Kasapi i cili shkroi n뼢r> "Rilindja" (botim i Tiran볩 n려at뮠21 korrik 1999 artikullin me
titull "Kosova p벭bys ide-skemat arkaike" ku si t렶etmen zgjidhje
p벣aktonte nj렦ederat렭e sllav봠e grek봠dhe i shpallte maskarenj
ata q렭endonin ndryshe.

N렳hkrimin e dat볠21 tetor Sk뮤er Shkupi duket se ka b벫 l붩zje n뼢r> drejtim pozitiv p베disa teza dhe afrohet me q뮤rimet nacionaliste, t뼢r> cilat nuk i ka pasur qejf m렰ar뮠Ndoshta ky ndryshim pozitiv m렱art뼢r> vihet re kur ai trajton problemin e "iluzionit t렺gjidhjeve me
intergrim". Tani Sk뮤eri ka p벶et복ar tezat e atyre q렰베vite me
radh렫뭢뮧ulnin se intergrimi evropian nuk duhet marr렳i arsye p벼br> t렰enguar integrimin brendashqiptar dhe se shqiptar봠mund t뼢r> integrohen me sukses n렅vrop렶et뭠si komb i bashkuar dhe i integruar
s렰ari nd벭jet veti, jo si komb i ndar려he i p벧ar뮼br>
Shkrimi m렩 fundit i Sk뮤er Shkupit ka edhe merita t렴jera.
Megjithat렫a disa pika ku p벳벩 볨t력 nevojshme t렢몭려iskutim
t련apur p베t렳qaruar m렭ir렧eshtjet dhe pozicionet nga
k뮤v볨trimi nacionalist dhe p베t렳hprehur madje shqet볩min q뼢r> krijojn려he dyshimi q렮gjallin disa propozime e parashtrime.

Nuk mund t렰ajtohemi me iden렳e n렴rajtimin e 祳htjes komb봡re
shqiptare dhe t렰벰unimit t렭endimit politik p베marr뤨뮩et e
jasht뭥 dhe diplomacin렱려uhet t렫et렳hteti shqiptar 礯 gj려uhet
par렺i e m렺i sipas formul볠"njeri i bie gozhd볠dhe tjetri patkoit"
. Sk뮤er Shkupi apo kushdo q렰벰iqet t렭ohoj렳e n렰olitik뮼br> shqiptare ka pas gjithnj렦orca, formacion politike, individ렱렩 kan뼢r> r뮫 祫anit t렭endimit aty ku duhet p베祳htjen komb봡re, at먥r뼢r> ai ose nuk i njeh pun봠si duhet, ose do t렳pekulloj렰베ndonj뼢r> q묬im t렣aktuar..

N렲rafshin e mendimit teorik politik, madje edhe t렰latform볼br> politike, 祳htja komb봡re shqiptare nuk 볨t렡spak n렫onfuzion t뼢r> plot묠sikurse pohon Sk뮤er Shkupi. Platforma komb봡re 볨t력
sanksionuar n렲rug렰olitike shtet벯re dhe nga forumet m뼢r> p벦aq복ese q렪an렭bledhur ndonj먥r렮력m베t렫ombit shqiptar,
nga Lidhja e Prizrenit e vitit 1878. Ǧar렫벫ojn렳hqiptar봠m렳hum뼢r> se programi i Lidhjes, mendimet e sanksionura nga Lidhja, porosit력
l뮡 prej saj p베t렰unuar n려rejtimin e duhur p베笩rimin e
bashkimin e trojeve etnike shqiptare n렮j렳htet komb봡r unitar,
sipas motos " nga t련uajt gj렮uk k벫ojm묠tokat tona s’i
l볨ojm릱uot;.

˳ht렩 padrejt려he disi fyes konkluzioni kategorik q렪ep S뮤er
Shkupi p베shqiptar봠si "komb q렮uk di t렬exoj련istorin력 vet".
Kombi nuk jan렶et뭠ata politikan렬 intelektuala렡po qytetar렱뼢r> v벴et렮uk din렴렭볯jn렳i duhet historin묠ose q력 transformojn뼢r> me metoda dallkauke.

Duhet ta p벧뺯jm렓hkupin p베mendimet q렫a shprehur k볡j radhe
lidhur me spekullimet q렢먥n n려뭠t렳hqiptar붥 me parimin e
mosndryshimit t렫ufinj붥 dhe p베kritikat e drejta q렡i u b뮼br> politikan붥 shqiptar렱렢ien viktim렭e dashje apo pa dashje e k봹re
spekullimeve specifike vet뭠me rastin e shqiptar붥.

Megjith렰벰arimet q렫a b벫 n렡naliz뮠n렦rym렮acionaliste t뼢r> 祳htjes komb봡re Sk뮤eri nuk arrin t렳hk밵tet nga disa iluzione q뼢r> i jan렦iksuar n렭endje prej koh볨. Ai rrug뤡ljen nga "konfuzioni
p베祳htjen komb봡re shqiptare" e sheh n렯rganizimin e "nj렴akimi
t렫rer붥 t렰artive m렴렭뤨a shqiptare p베p벣aktimin e nj뼢r> strategjie unike, t렰벢ashk봠t렴렧jith렳hqiptar붥 p베zgjidhjen
e 祳htjes komb봡re shqiptare" . Ideja e nj렭ledhjeje p베t뼢r> p벰unuar nj렳trategji t렴ill렫sht렢벫 bajate dhe tashm렳hkakton
alergji t렶벴et렴ek shum렳hqiptar묠sepse kush nuk ka spekulluar
deri tani me nj렰rojekt t렴ill렰a kurrfar렶lere teorike e praktike,
pa kurrar렳hansi p베ndonj렳ukses minimal..

Ai vet렫sht렮렫onfuzion t렭adh p베k봫 pik뮠Pak koh렰asi kishte
botuar shkrimin " Enigmat e pasluft볦quot; Sk뮤eri b벩 dhe nj렡rtikull
tjet베n렦quot;Albania" p베t렰ropozuar q렰un뮠e hartimit t렰rogramit
p베zgjidhjen e 祳htjes komb봡re t’ua hiqnin nga dora partive
politike, organiztave, shoqatave, Forumit t렩ntelektual붥, Akademis뼢r> s렳hkencave dhe ta merrnin n려or렦quot;intelektual봠shqiptar렭렮렺릱uot;.
Tani Sk뮤eri heq dor렮ga propozimi i at먥rsh뭠dhe k벫on q렰벳벩
pun뮠e hartimit t렳trategjis렵nike ta m벲in n려or렰olitikan봠e
"partive t렭뤨a".

N렱oft렳e ky propozim 볨t렲ezultat i nj렩deje fikse q렫a prej
koh볨 Sk뮤eri p베t렦etishizuar takimet partiake, p베t려al렡i
vet렮렲olin e nxit볩t t렫봹re takimeve 볨t렧jysma e s렫eqes.
Por, n렱oft렳e ai e b뮠k봫 propozim n렫uad베t렮donj렳keme
politike t렰벰unuar, at먥r렡i duhet qortuar se q묬imisht mbjell
konfuzion rreth 祳htjes komb봡re shqiptare. Sipas propozimit q렢뮼br> del se Sk뮤er Shkupi ende nuk ka kuptim t렳akt려he t려rejt렰벼br> natyr뮠q렫an려he rolin q렬uajn렰artit렰olitike n렓hqip벩. Ai
vazhdon t렢먥t p벧uesi i iluzionit se edhe ato parti q렮렦akt e
kan렴radh봵ar me koh묠ose po e tradh봯jn렴ani 祳htjen komb봡re,
mund t렭blidhen me t렮j몴뮠cil볩 dhe t렫ontribuojn렭e t렮j몴in
sukses n렰벰unimin e strategjis렵nike komb봡re, sikurse partit렭e
programe ose me prirje drejt nacionalizmit. Nj렳trategji e p벰unuar
dhe e vendosur n밫rmjet t렡shtuquajturit bashk밵nime t렴illa midis
komb봡r붥 dhe antikomb봡r붥 do t렳illte si rezultat dob볩min e
frym볠komb봡re t렳trategjis묠sepse pik벩sht komb봡r봠do t렩shin
t려etyruar t’u b뮩n l볨ime antikomb봡r붥. K볨tu, propozimi
i Shkupit u sh벢en m렳hum렡ntikomb봡r붥, sepse u jep shans t뼢r> maskohen dhe t렴hyejn렴ehun e mpreht렫omb봡r t렴렴jer붥.

Sk뮤eri k벫on "pakt t려etyruesh뭠p베祳htjen komb봡re". ˳ht뼢r> p벳벩 nj렰ropozim n렴ym, sidomos kur vet렡i ka iden렳e nj렰akt
t렴ill렦quot;mund ta p벢몫 dhe nj렭arr붥shje sirtari e cila do t뼢r> publikohet kur paraqiten kushtet e p벳htatshme". ˳ht렮j렩de krejt
硰raz, madje q렭und t렦sheh렮렶etvete edhe rreziqet q렳trategjia
unike p베祳htjen komb봡re, e detyrueshme p베t렧jith렴렢먥t
n밫rmjet nj렦quot;diplomacie sekrete brendashqiptare" midis disa pal붥 t뼢r> pap벣aktuara. K봯 dit렢먥n insinuata p베marr붥shje t렦sheht렡po
t련eshtur Nano-Berisha. Mos vall력dhe Sk뮤er Shkupi 볨t렰artizan i
ndonj렭arr붥shjeje t렴ill렰베祳htjen komb봡re q렴’u
imponohet shqiptar붥 pa e ditur se 禡mp;rsquo;볨t뿡 A do t렰ranonte
Sk뮤er Shkupi q렮ga nj벡 an렮렰벰ilimin e nj렭arr붥shjeje t뼢r> till렴렩shin Fatos Nano, Paskal Milo, Sofokli Lazri, Fatos Lubonja e
t렴jer렳i k봡?

N볥 Shkupi e ka hedhur k봫 ide si nj렳ugjerim q렴렴akohen Nano e
Berisha e t렰벰unojn렡ta nj렳trategji komb봡re, at먥r렡i i b뮼br> sh벢imin m렴렫eq 祳htjes komb봡re dhe shton konfuzionin. N뼢r> dhjetor 1998, takimi i papritur dhe q렳hkaktoi shum렰ezmatim tek
demokrat봠e nacionalist봬 midis Majkos e Berish볠u justifikua me
nevoj뮠e koordinimit t렱뮤rimeve p베shkak t렧jendjes n렋osov뮠Do
t렩shte shum렭렫eq tani n볥 dikush do t렳ugjeronte p벳벩
shp벤orimin e 祳htjes komb봡re si mask렰베ndonj렴akim
Nano-Berisha. Kjo do t려뭴onte ve确벩sht PD-n렮렮j렫oh렫ur ajo
fatmir볩sht ka marr렮j려rejtim m렴렱art렮ga nacionalizmi. Mos
vall렓k뮤er Shkupi n렳ugjerimet e tij pik벩sht k봫 do t뼢r> njollos뿡

"ǥshtja komb봡re, viktim력 kozmopolitizmit naiv", 볨t렮j벩 nga
n뮴itujt e shkrimit t렓k뮤er Shkupit. Ka pak, p베t렭os th뮫
aspak, t렶벴et렮렫봫 vler볩m. N렓hqip벩 pothuajse nuk ekziston
fare "kozmopolitizmi naiv". Nuk jan렮aiv렡ta q렳htiren si
kozmopolit렰베t렭askuar pozicionimin dhe veprimtarin력 tyre n려obi
t렮acionalizmave serb e grek kund베nacionalizmit shqiptar. Grekofil봼br> dhe serbofil봠nuk jan렮aiv뮠Nuk jan렦quot;kozmopolit렮aiv릱uot; Fatos Nano,
Fatos Lubonja, Frrok ǵpi, Paskal Milo, Sk뮤er Gjinushi, Neritan Ceka,
Nikoll Lesi, Arben Imami, Edi Rama, Genc Pollo apo t렴jer렴렳ojit t뼢r> tyre.

Sk뮤er Shkupi b뮠nj렰araleliz뭠jo shum렴렳akt려he mbi t렧jitha
t렰apranuesh뭠midis politik볠s렆atos Nanos sot dhe politik볠s렆an
Nolit n렶itin 1924. Ka t려rejt려eri n렮j릡r렭ase Sk뮤er Shkupi
kur mundohet ta shpjegoj렦atkeq볩n렰olitike t렎olit me fjal봠se:
"Ai k뭢뮧ulte t력ksperimentoj렮렂allkan nj렲epublik렴렭ajt렮뼢r> nj련ap볩r렴려ominuar nga monarki t려jathta dhe konservatore". Ky
konstatim 볨t렩 vlefsh뭠p베t렴reguar se politika e Nolit ishte
jasht렲ealitetit. Por, nuk ka asnj렴려rejt묠madje gabon shum렲뮤뼢r> (urojm렱렧abimin ta b몫 pa dashje), kur Sk뮤eri thot렳e: "Po
ashtu, edhe pasuesit e Nanos k벫ojn렴렮d벴ojn렮j렓hqip벩
moderne, kozmopolite, n렭jedisin tep베t렮garkuar me nacionalizma
greko-sllave". Zbukurim t렴ill렰olitik볠s렳h뭴uar antikomb봡re,
progreke dhe proserbe t렆atos Nanos dhe pasuesve enverist렴렎anos,
askush nuk u ka b벫 deri tani. Shkupi i jep Nanos merita t렭뤨a q뼢r> as vet렆atosit nuk i kan렳hkuar nd베mend, e b뮠Fatosin arkitekt q뼢r> mendon si t렢몫 nj렓hqip벩 moderne kozmopolite n렮j렫oh렫ur vet뼢r> Nano tallet me Shqip벩n려he me kombin shqiptar n렭뮹rat m뼢r> rruga竲ore, n렮j렫oh렫ur Nano mendon e punon vet뭠si t’i
destabilzioj력 ta rr뮯j렓hqip벩n력 kombin shqiptar.

Shkupi, me nj렭endjeleht볩 t렧uditshme ( n렱oft렳e nuk e b뮠me
q묬ime djall뺩sht t렰벣aktuara) na e paraqet Fatos Nanon si nj뼢r> "politikan fatkeq" sikurse Noli n렶itin 1924. Pra, edhe Nanon na e
paraqet si nj렦quot;viktim렰olitike" t렭jedisit t렰rapambetur ballkanik
n렮j렫oh렱려o t렢몫 vepra t렭뤨a moderniste europiane. Shkupi
nuk e kupton apo q묬imisht do t렦sheh렦aktin se Nano nuk 볨t렡spak
kozmopolit, se Nano kozmopolitizmin e p벤or vet뭠si mask렴뼢r> nacionalizmit t렴ij grek n렓hqip벩?! At먥r묠si mund t렳hpresohet
q렭e nj렆atos Nano t렴ill묠forcat dhe politkan봠e prirur
sinqerisht p베祳htjen komb봡re t렰ranojn렴렢몮렰akt t렦sheht뼢r> nga populli shqiptar p베t렰벣aktuar nj렳trategji unike p베祳htjen
komb봡re shqiptare?!

Sk뮤er Shkupi kujton se na ka th뮫 nj렧j렴렭adhe dhe se e ka
"gozhduar" keq Paskal Milon kur shkruan se: "Opozita serbe refuzoi
ftes뮠e BE kur asaj i k벫uan dor뺩min e Milloshevi穴 n레ag뮼br> Opozita serbe nuk e shiti Milloshevi穮 totalisht t려iskretituar si
armik ... Ministri i Pun붥 t렊ashtme, Milo, e shiti Berish뮠n렮j뼢r> simpozium t렎ATO-s vet뭠p베p벦itime partiake duke i b벫 "akuz뮦quot; e
sh뭴uar se ai donte t렢ashkonte shqiptar봠n렮j렳htet". Ose Sk뮤er
Shkupi nuk ka kuptuar asgj렮렴벫 k봫 mesele, ose ai p벰iqet t뼢r> gjej렲rethana leht복ese p베tradh봩n렫omb봡re t렍ilos si砫a
gjetur p베antishqiptarizmin e Nanos.

Milo, edhe Gjinushi, edhe Ceka, edhe Idajet Beqiri, e kan렳ulmuar n뼢r> t렮j몴뮠m뮹r렴렦묬iqur Berish뮠p베iden력 tij t렰amatur p벼br> Federat뮠e Shqiptar붥. Por, kur Milo ngriti stuhit렫und베Berish볼br> p베k봫 竳htje n렳eminarin e NATO-s n렔iran묠nuk kishte p베q묬im
kryesor diskreditimin e Berish볬 por kishte synim kryesor t뼢r> diskreditonte dhe t련idhte posht렰ara gjith렢ot볠t려rejt뮠e
shqiptar붥 p베t’u bashkuar n렮j렳htet t렶et뭮 Milo
shp벤oroi postin e ministrit t렪asht뭠t렓hqip벩s렪o p베t’i
sh벢yer politik볠s렮j렦quot;Partie Socialdemokrate Shqiptare", por p벼br> t’i sh벢yer politik볠s렢oshtit ortodoks greko-serbo-rus n뼢r> Ballkan. Sulmin kund베Berish볠Milo e kishte kryesisht si nj렭jet
maskimi p베sulmin kund베t려rejtave dhe interesave t렫ombit
shqiptar. N렱oft렳e Sk뮤er Shkupi nuk kupton kaq 볨t렭뫡t t뼢r> marr렰en뮠t렴rajtoj렫onfuzionin p베祳htjen shqiptare.

Opozita serbe nuk e shiti Milloshevi穮 sepse ajo 볨t렯pozit렳erbe
dhe jo "opozit렳hqiptarofile" n렓erbi. Kurse Milo, kur 볨t렮뼢r> pushtet shet opozit뮠shqiptare dhe kur 볨t렮렯pozit렳het pushtetin
shqiptar, sepse n렴려y rastet ai verpon si pozit려he opozit뼢r> grekofile n렓hqip벩. Prandaj, ai politik뮠shtet벯re t렓hqip벩s력
v렮렳h벢im t렰olitik볠greke. Prandaj nuk mund t렰ritet nga Nanot,
Milot, Pashkot, Pollot, Majkot, Doklet e t렴jer렧reko-serbofil렱뼢r> ata t렶eprojn렮렓hqip벩 n렭brojtje t렩nteresave shqiptare, si缢r> vepron opozita serbe apo pushteti n렓erbi n렭brojtje t렩nteresave
serbe. Prandaj, Sk뮤er Shkupi vet뭠mbjell konfuzion kur nuk e
shpjegon q뮤rimin e Milos, Nanos, Majkos, Pashkos, Lubonj볬 Pollos, e
t렴jer붥 n렦unksion t렰olitik볠greke e t렧rekofilis렳hqiptare.

Sk뮤er Shkupi e ka p벭endur q렮렭bledhjen e Barit p베ndihm뼢r> Ballkanit, q렵 mbajt dit봠e fundit, ishte p벦aq복esi i Shqip벩s물br> Gramoz Pashko, q려oli kund베t련uajve p베nd벴imin e Korridorit 8 n뼢r> Shqip벩 dhe k벫oi nd벴imin e Korridorit 10 q렩 intereson Greqis뮼br> Por, Sk뮤eri kishte p베detyr렮렫봫 rast t렴heksonte se Pashko nuk
veproi si kozmopolit shqiptar por duke shp벮doruar pozit뮠e
p벦aq복esit t렓hqip벩s묠veproi si nacionalist grek. A mund t렢볨
strategji t렰벢ashk봠komb봡re shqiptare me Pashkon?

K벫esa themelore e Shkupit n렭barim t렧jith렡naliz볠s렴ij 볨t뺼br> t렡rrihet kompromis midis shqiptar붥. E meta e k볡j k벫ese 볨t렳e
Sk뮤eri nuk b뮠dallimin midis komb봡r붥 dhe antikomb봡r붥 n뼢r> Shqip벩. I paraqet nj볯j t렧jith렦ajtor려he nj볯j t렩nteresuar
p베d볨timin ose mbar붡jtjen e 祳htjes komb봡re shqiptare. Kjo
볨t력 pasakt려he e d뭳hme. Pjes봠e mira t렭oralizimeve t렓k뮤er
Shkupit mund t렲ealizohen nga shqiptar봬 por jo edhe nga
shqipfol볩t, si砫벫on ai.

24.10.1999 Abdi Baleta

DY GREQI KUND˒ SHQIP˒IS˼br>

Agjencia Telegrafike Shqiptare q려rejtohet nga greko-serbofili fam뫥q
Frrok ǵpi, n렮j렬ajm t려at볠15 tetor 1999 zbulon se kund베kombit
shqiptar Shqip벩s렰o vepron edhe nj렳htet i dyt렧rek me emrin
"Diaspora Helene".

Njoftimi i ATSH-s렩 referohet vizit볠q렢벩 n렓hqip벩 nj뼢r> greko-amerikan me emrin Andriu Athens, q렮a qenka "president i
diaspor볠helene". ATSH-ja ka p벤orur titullin shum려ometh뮫s
"Bashk밵nimi midis lobit grek dhe shqiptar n렓HBA, n려obi t뼢r> Shqip벩s릱uot;. Ky "presidenti i diapor볠helene" paska mbetur shum렩
k뮡qur nga takimet me pushtetar봠shqiptar묠sepse prej tyre "ishte
sqaruar me t렧jitha detajet q렫벫on zbatimi i projekteve n렮dihm뼢r> t렓hqip벩s릱uot;. Ky zot벩, me fodull뫠볨t렳hprehur si t렩shte
president i dyt렩 Greqis렳e e kishte planifikuar prej koh볨 k봫
vizit렰베t렰ar렳e si grek봠e diaspor볠mund t렮dihmojm렪o vet뭼br> bashk뫯mbasit e tyre, por edhe shqiptar봮 K볨tu, planet qenkan t뼢r> hershme q렫rahas Greqis렢allkanike dhe "Greqia amerikane", diaspora
greke, t렭erret me "kolonializimin dhe helenizimin" e Shqip벩s뮠Nj뼢r> rol i ve确t렩 qenka caktuar bashk밵nimit nd벭jet "lobit grek" dhe
"lobit shqiptar" n렓HBA.

Prej koh볨 e dim렱렦quot;lobi grek" n렓HBA 볨t렳hum렩 organizuar, i
fuqish뭠dhe aktiv. Kurse "lobi shqiptar" ende nuk ka arritur t뼢r> formohet e t렡firmohet. At먥r렭e cilin "lob shqiptar" n렓HBA do t뼢r> bashk밵noj렶all렫y "lobi grek" p베t렮dihmuar Shqip벩n렿 E
logjikshme 볨t렴렢esohet se "lobi grek" do t렦abrikoj렶et렮j뼢r> "lob shqiptar" q렴a p벤or렰베pun봠e tij t렭brapshta, ashtu si缢r> p벤or Greqia reparte t렳humta t렧rekofilis렮렓hqip벩: parti,
shoqata, organe shtypi etj. Nuk 볨t렰ra rast볩 q렰ik벩sht koh봠e
fundit n려iaspor뮠shqiptare n렓HBA po aktivizohen shum력lement물br> grupe, ndonj렧azet렱렩 shkojn렳ipas avazit politik볠greke.

N렂allkan kund베Shqip벩s려he kombit shqiptar 볨t렫rijuar me koh뼢r> dhe vepron nj렢osht ortodoks Athin뭂eograd, i cili b뮠t렧jitha
p벰jekjet q력dhe n렔iran렴렪et렮렦uqi nj렰ushtet kuisling q뼢r> t’i sh벢ej렫봩j boshti. Nj렢osht i till렡ntishqiptar po
p벧atitka edhe p벴ej oqeanit, n렓HBA, ku lobet greke e serbe ndaj
shqiptar붥 veprojn렮j볯j si shtetet e tyre respektive n렂allkan.
Tani u duhet t렮gren력dhe nj렦quot;lob shqiptar" n뮠hyqmin e tyre q뼢r> t’u sh벢ej렳i perde maskuese p베veprimtari n렓hqip벩. A do
t렧jenden dhe sa do t렧jenden njer뺠n려iaspor뮠shqiptare q렴뼢r> pranojn렮j렲ol t렴ill렿

Disa koh렰as takimit Nano-Milloshevi砮렋ret렮렦und t렶itit 1997,
p베ta konkretizuar rolin serb, erdhi n렓hqip벩 biznesmeni
amerikano-serb, Millan Pani箠Ai u takua me ish-kryeministrin Nano dhe
pas k봩j takimi u b렳hum렺hurm렳e Pani穠do t렭obilizonte t뼢r> gjitha patencialet e tij investuese n려rejtim t렓hqip벩s뮠Kurse
tani menj먥r렰as rikthimit t렎anos n렫rye t렐artis렓ocialiste
mb벲iti me nxitim "presidenti i diapor볠helene", Andriu Athens, i
cili shpall se nj렦quot;Greqi e dyt릱uot; do t렭arr렰벳ip베shp봩min e
Shqip벩s련urojm렱렴렰akt뮠ky Athens t렭os dal렦quot;president
diaspore" fiktiv si砤ol뮠dikur nj렦quot;perandor i Bizantit" q력 solli
Tritan Shehu dhe nj렦quot;miliarder maltez" q력 solli Aleksand베Meksi q뼢r> gjoja do t렩nvestonin nga tre miliard려ollar렳ecili, por me sa duket
qen렫ontrabandist렴렺akonsh뭠nga Pireu).

Pra, Greqia e Serbia i kan렮렓HBA Pani穮 dhe Andriu Athensin dhe u
duhet vet뭠t렳hpallin edhe pjes봡rin tjet베t렴riumviratit
ballkanik q려o t렦quot;kujdeset" p베Shqip벩n뮠Ky duhet t렪et렮j뼢r> "shqiptaro-amerikan".

Sipas ATSH-s묠Athens ka deklaruar se prej koh볨 e ka patur n렰lan
vizit뮠n렓hqip벩, por ka pritur momentin dhe "ka zgjedhur koh뮠kur
marr뤨뮩et midis Shqip벩s려he Greqis렫lasifikohen si t뼢r> shk묱yera". Ǧar려uhet t렮a thot렭렳hum렦quot;presidenti i diaspor볼br> helene" q렴렢indemi se grek봠kan렰unuar shum렧jat렫봩j
dhjet붪e硲i (sikurse edhe m렰ar멠p베t’i sjell렭arr뤨뮩et
shqiptaro-greke n렮ivelin e tanish뭠q렩a mund볯jn렦quot;lobit grek" n뼢r> SHBA t렴entoj렴렰ushtoj려iaspor뮠shqiptare t렳ajoj렮j렦quot;lob
shqiptar" dhe bashk렭e t렦quot;t렺hvillojn렓hqip벩n릱uot; p베ta integruar
sa m렳hum렭e Greqin렿 Ǧar려uhet m렳hum렰베t렢esuar se grek봼br> 10 vite kan렳hkat벲uar Shqip벩n렱렰astaj t렶ij렴a nd벴oj렦quot;lobi
grek" n렓HBA ?

Pushtetar봠grek력 shqiptar렳a her렴akohen ose shk뭢ejn렦jal뼢r> dashurie nga larg nuk l뮫 pa p벭endur se tani marr뤨뮩ete
shqiptaro-greke kurr렮uk kan렱en렮렮ivelet e sotme t렳hk묱yera.
Grek봠pra nuk e fshehin se kan렡vancuar shum렮렶asalizimin e
Shqip벩s뮠Athens premton se k봯 "marr뤨뮩et e shk묱yera" do
t’i b몫 edhe m렴렭ira duke ngritur qendra sh뮤etsore, shkolla
n렧jith렓hqip벩n려he nd벭arrje t렶ogla e t렭esme. Pra, do t뼢r> b몫 gjith竡 duhet p베t’i lidhur shqiptar봠sa m렳hum렰as
Greqis묠p베t’i helenizuar edhe n렶endin e tyre edhe n뼢r> diaspor뮼br>
Por nd벳a ATSH-ja na transmeton lajme e komente kaq entuziazmuese p벼br> mrekullit렱려o t렢뫡 krahas Greqis력dhe "diaspora helene", n뼢r> gazeta t렴jera botohen lajme gjitnj렭렡larmuese p베intensifikimin e
veprimtarive armiq볯re djall뺯re t렧rek붥 kund베Shqip벩s려he
shqiptar붥. N려at뮠19 tetor, n렮j렳hkrim t렧azet볠"Rilindja
Demokratike", p벳hkruhet veprimtaria q렢먥t n렇reqi p베t뼢r> rregjistruar ortodoks봠shqiptar렳i grek묠p베t렳hkomb봡rizuar
shqiptar봠n밫rmjet "prasino karta", asaj t렦amshes "kart렪eshile"
q렧joja do t’u jepet shqiptar붥 q렫an렭igruar n렇reqi p베t뼢r> "legalizuar" q뮤rimin e tyre atje. Ka dhjet렶ite q렧rek봠u
shk밵sin me radh렬lo-lloj koncesionesh qeveritar붥 e politikan붥
shqiptar렭e premtimin "do t렬egalizojm력migrant봠shqiptar릱uot;. Deri
tani, vet뭠nj렮um베i pap벦illsh뭠legalizimesh jan렢벫, kurse
"Fshesat" greke kan렱en렴렶azhdueshme p베t려뢵ar nj먥r볨
dhjet벡 mij벡 shqiptar묠gj렱렢ie n렫und벳htim me 礯 rregull
nd벫omb봡r.

Mjafton ky p벳hkrim nga "RD" e dat볠19 tetor i realitetit t뼢r> diskriminimit dhe t렳hkomb봡rizimit q렵 b먥t shqiptar붥 n렇reqi
p베t렰ar렳e 禡r렫sht렰베shqiptar봠ai "niveli i shk묱yer" i
marr뤨뮩eve shqiptaro-greke. P베t렭arr렦quot;kart뮠jeshile" t뼢r> q뮤rimit n렇reqi, autoritetet greke u v뮫 shqiptar붥 kushte nga m뼢r> diskriminueset e posht벵eset. Shqiptari duhet t려eklaroj렳e 볨t뼢r> ortodoks dhe me komb볩 greke. Gjith렯rtodoks봠e Shqip벩s렳렊ugut
i rregjistrojn렧rek려he vorioepirot뮠P벶e砤okumentave nga
ambasadat e konsullatat greke, duhet edhe nj렶벴etim i l볨uar nga
nj렰rej sillogjeve t렳humta vorioeirote, organizatat famkeqe q뼢r> punojn렰베aneksimin e "Vorio-Epirit" Greqis뮼br>
Juristi i njohur shqiptar p베problemet e s려rejt볠nd벫omb봡re,
Agim Tartari, prej vitesh ka t벨equr v뭥ndjen e autoriteteve e t뼢r> opinionit publik shqiptar mbi makinacionet q렫an렢벫 grek봠p벼br> dekada p베t렰enguar shqiptar봠t렧뺯jn렰asurit력 tyre n렇reqi
dhe ve确r벩sht mbi spekullimet greke me t렡shtuquajtur뮠gjendje t뼢r> luft볠midis Greqis려he Shqip벩s뮠N려at뮠10 tetor 1999 ai ka
botuar s벩sh n렧azet뮠"Republika" zhvillimet m렴렦undit n뼢r> posht벳in력 hipokrizin력 st벰벳벩tur greke p베k봫 竳htje.
Shkrimi i tij i titulluar "Marr뤨뮩et shqiptaro-greke n려rit뮠e s뼢r> drejt볠nd벫omb봡re" trajton me kompetenc력 sakt볩 dhe n렦rym뼢r> komb봡re disa probleme p베t렣ilat qeverit렳hqiptare dhe mekanizmat
e tjera t렳htetit i kan렢벫 l볨ime t렴epruara Greqis려uke d뭴uar
r뮤렩nteresat shqiptare.

Zot벩 Tartari mbi t렧jitha demaskon deklarimin e rip벴벩rtur grek
se Greqia do t렺batoj렮렭arr뤨뮩et me Shqip벩n렬igjet e gjendjes
s렬uft볠q려iskriminojn렳htetasit shqiptar묠duke i trajtuar
pasurit력 tyre n렇reqi si pasuri t렳htetasve t렳hteteve armiq edhe
gjys뭠shekulli pas mbarimit t렌uft볠s렄yt렂ot벯re, edhe pas
ceremonive e fjalimeve t렳humta pompoze q렫an렢벫 pushtetar렧rek물br> duke filluar me kryeministrin Andreas Papandreu n렶itin 1987, se k봯
atavizma t렰olitik볠greke kishin marr렦und nj련er력 p벧jithmon뮼br>
N렳hkrimin e Agim Tartarit konfirmohet ajo q렩 kemi njoftuar lexuesit
n렮j렳hkrim tonin n렦quot;Bota Sot" para af베dy muajsh se grek봠e kan뼢r> njoftuar zyrtarisht Ministrin력 Jashtme t렓hqip벩s렳e k봯
absurditete jan력nde n렦uqi.

N렡rtikullin e zot벩 Tartarit, pasi parashtrohet gjith렬egjislacioni
absurd grek p베k봫 祳htje qysh nga viti 1940 shkruhet se "ai m렲7
maj 1999 njoftohet nga nj렺yr렡vokatore e Selanikut se Ministria e
Jashtme greke i kishte konfirmuar se ligji nr.2636/1940 dhe ligji
nr.4506/1966 jan력nde n렦uqi. Traktatet e fundit nd벫omb봡re dhe
Traktati i Miq볩s묠Bashk밵nimit, Fqinj볩s렳렭ir려he Siguris뼢r> n뮳hkruar midis Republik볠s렓hqip벩s려he Republik볠Greke n렭ars
t렶itit 1996 nuk prekin gjendjen lidhur me to. I vetmi p벪ashtim
lidhur me sa sip베ka t렢몫 me shtetasit shqiptar렭e origjin렧reke
q렭und t렰retendojn렰asurit력 tyre n밫rmjet nj릡r렰rocedure q뼢r> 볨t렮렫ompetenc렴렍inistris렳렐un붥 t렊ashtme. P베k봫 볨t뼢r> v뮫 n려ijeni Ministria e Pun붥 t렊ashtme e Shqip벩s렮려at뮠30
maj 1999, por pa marr렮donj렰벧jigje".

Ky njoftim q력 b뮠nj렺yr렡vokatie n렓elanik 볨t렮j려okument q뼢r> provon m렱art렳e kurr렳e asgj렮uk ka ndryshuar n렱뮤rimet e
qeveris렧reke t렰벣aktuara nga diktatura fashiste e Metaksait n뼢r> vitin 1940 p베"gjendjen e luft볦quot; me Shqip벩n뮠Njoftimi tregon se
grek봠kan렱en력 mbeten mashtrues n렴렧jitha deklaratat q렫an뼢r> b벫 p베heqjen e gjendjes s렬uft볮 Qeveritar봠shqiptar렭e dashje
apo nga paft볩a kan렮gr뮫 sapunin p베djath려he kan렭ashtruar
opinionin publik t렓hqip벩s묠kan려뭴uar r뮤렩nteresat e shtetit
shqiptar duke u b벫 l볨ime pas l볨imesh grek붥 gjoja p베hir t뼢r> heqjes s렬igjit t렬uft볮 P베k봫 duhet t렪apin llogari me radh뼢r> duke p벦shir렁lfred Serreqi, ministrin e Jasht뭠t렱everis뼢r> demokratike dhe sidomos Paskal Milon.

Gjat렩nterpelanc볠q렩 k벫ova n렰arlament Serreqit n려at뮠14
korrik 1994 p베k봫 problem, ai u p밯q t렡rgumentonte se ishte ashtu
si砫ishin deklaruar parardh볩t e si砭ashtronin grek봮 N렰벧jigjen
p베shpjegimet e Serreqit at먥r렫am theksuar se kjo nuk ishte e
v벴et려he Ministra e Jashtme duhej t’i shihte gj벡t m렭e
kujdes. Tani 볨t렶eprimi arrogant dhe cinik i qeveris렧reke q력
njofton zyrtarisht Ministrin력 Jashtme t렓hqip벩s렳e Greqia ka
g뮪yer, se shqiptar봠jan렧뮪yer, se edhe pasi ka vendosur
marr뤨뮩e diplomatike n렶itin 1971 me Shqip벩n려he ka n뮳hkruar
me t렔raktat Miq볩e n렶itin 1996, Greqia e ruan "gjendjen e luft볦quot;
me Shqip벩n려he shtetasit e Shqip벩s렱렮uk deklarohen se jan뼢r> grek렴rajtohen n렇reqi p베竳htje pasurore si shtetas t렳htetit
armik. Ǧar려uhet m렰베t렫uptuar se "marr뤨뮩et e shk묱yera"
shqiptaro-greke jan렴렳hk묱yera vet뭠p베interesat e politik볼br> antshqiptare t렳htetit grek ?

Paskal Milo po t렩shte n뮰un볠me nd벧jegje shqiptare, me t렭arr뼢r> k봫 njoftim zyrtar nga Greqia, duhej t렫ishte b벫 me vendosm벩n렭뼢r> t렭adhe ato hapa q려ihet se si jan렮렴렴illa raste. Kurse ai
hesht. Ai heshti edhe kur e kemi ngritur k봫 problem n렳htyp. Ai me
siguri do t련esht묠sepse p베t렲뮤볩 ka q렰lanet greke n뼢r> Shqip벩 t력cin mbar뮼br>
Grek봠ashtu si edhe m렰ar렰벪ashtojn렮ga rregulli shtetasit
shqiptar렭e "origjin렧reke". Tartari e v렮려ukje shum렭ir렳e
"qeveria greke i ka dh뮫 gjithmon렫uptim tep베t렧jer렮ocionit
"shtetas shqiptar렭e origjin렧reke" duke p벦shir렮렴렰othuajse t뼢r> gjith렢esimtar봠ortodoks렴렓hqip벩s뮠K봫 avaz grek봠e vazhdojn뼢r> pa pushim qysh nga gjyqet nd벫omb봡re q렪an렢벫 midis Greqis력
Shqip벩s렰베pun봠e minoriteteve n렫oh뮠e Lidhjes s렋ombeve.
Greqia i kthehet k봩j avazi q렴렵shtroj렰resion t렧jithansh뭠mbi
shqiptar봠q렴려eklarohen sa m렳hum렭e komb볩 greke.

Me k봫 akt m렴렲i zyrtar armiq볯r ndaj shqiptar붥 e Shqip벩s뼢r> qeveria greke praktikisht e ka flakur si leck렰a vler렔raktatin e
Miq볩s렴렶itit 1996, i cili ka plot klauzola t려뭳hme p벼br> Shqip벩n려he avantazhe p베Greqin뮠Me k봫 veprim, qeveria greke ka
dh뮫 edhe argumentin juridiko-formal q렰ala shqiptare ta denoncoj뼢r> k봫 traktat. Kuisling봠q렪an렳ot n렰ushtet nuk mund ta b몮렫봫
gj뮠Por pushtetar봠e rinj q려o t’i z붥nd볯jn렮렲ast se
duan t렮dryshojn렮ga k봡 q렪an묠duhet q렮렦ush뮠e politik볠s뼢r> jashtme si hap t렰ar렴려enoncojn렔raktatin e Miq볩s렭e Greqin물br> p벤erisa Greqia i "rishpalli luft렓hqip벩s릱uot;.

N렶itin 1940 Greqia e quante veten n렭뮹r렡bsurde n렧jendje lufte
me Shqip벩n묠sepse ushtrit렩taliane e sulmuan Greqin렮ga territori
i pushtuar shqiptar. Tani si duket, Greqia e rikthen gjendjen e luft볼br> nga inati q렓hqip벩a ishte n렡n뮠e NATO-s gjat렢ombardimeve kund벼br> Serbis뮼br>
Marr뤨뮩et e "shk묱yera" shqiptaro-greke nuk mund t렢먥n m렴뼢r> ndyra se kaq po t’i v볨trosh nga k뮤i i arsyes politike,
rregullave nd벫omb봡re dhe t려rejtave e interesave shqiptare. Ato
mund t렣il볯hen t렳hk묱yera vet뭠po t’i v볨trosh nga k뮤i
i posht벳ive e lakmive greke kund베kombit shqiptar.



20. 10. 1999 Abdi Baleta

KONTRIBUT SHKENCOR DHE GUXIM INTELEKTUAL
NˠLIBRIN "KONTRIBUT" TˠBUJAR SHEHUT.


N렦illim t렫봩j dhjet붪e硲i t렦undit t렳hekullit q렰o
p벣jellim, duke shfryt뺵ar lirit렱렭und볯i pluralizmi dhe duke u
mb볨tetur n렫lientelat e shumta brenda vendit, armiqt력 Shqip벩s뼢r> nd벭orr뮠nj렦ushat렴렴벫 sulmesh kund베Islamit n렓hqip벩 dhe
p벫at볩s렦etare islame t렳humic볠s렰opullit shqiptar. Ajo u
zhvillua n뮠parrull뮠e kthimit t렴yre n렳tatusin fetar t렭esjet볼br> dhe t렡sgj볩mit t렵55 viteve t련istoris렳렓hqip벩s렰as
sk뮤erbejane.

Sipas tyre, Islami si fe i p벫et Lindjes dhe si i till렡i qenka i
prapambetur dhe n렫und벳htim me frym뮠europianiste t렺hvillimit. Me
kuptim pezhorativ i vun력dhe cil볯rin "fundamentaliz뭦quot; (islamik)
duke e identifikuar me terrorizmin dhe dukuri t렴jera negative t뼢r> koh볮

Sulmi kund베Islamit n렓hqip벩, n렲adh렴렰ar렭ori trajt뮠e nj뼢r> agresioni cirilik kulturor e fetar kund베identitetit etno-kulturor e
fetar t렭usliman붥 shqiptar뮠Boshll뫵 fetar q렫rijoi ateizmi
komunist ishte nj렢az렳hum렰remtuese p베sllavo-grek봠p베ta
thelluar e avancar m렴ej pun뮠e nisur p베tjet벳imin e shqiptar붥
me an렴렮dryshimit t렢esimit t렰opullsis렭uslimane.

Mungesa e kontakteve fetare qoft력dhe me mjete audiovizive si dhe
larg볩a nga bota islame, ve破렴jerash kishin b벫 q렰asojat e
ateizmit t렮djeheshin m렴렲뮤a tek popullsia e besimit islam n뼢r> Shqip벩. Me rivendosjen e liris렳렢esimit, ashtu si p베besimet e
tjera edhe p베musliman봠shqiptar렭ungonin klerik봮 Mungonin edhe
njer뺠t렰벧atitur ose ishin shum렴렰ak봠intelektual봠e
p벧atitur n렦ush뮠e historis렳렢esimit. Sistemi arsimor p베gati
dy breza e kishte p벧atitur inteligjencien me frym렡teiste. Historia,
kultura, propaganda etj., gjat렲egjimit komunist ishin t렯rientuara
nga pozitat sllavo-greko-bizantine. N렫봯 kushte mbrojtja e Islamit
n렓hqip벩 ishte e v볨tir뮼br>
Problemet me t렣ilat ballafaqohej Islami gjat렰eriudh볠paskomuniste
ishin t렳humta. Ato k벫onin guxim intelektual, e ndoshta mori
p벰ar볩. Nd베t렰ar봠dhe pakt봠intelektual렱려ol뮠n렭brojtje
t렉slamit n렓hqip벩 ka qen렂ujar Shehu, autor i librit q렰o
promovohet sot.

Libri "Kontribut" pasqyron me kultur력 kompetenc렰or edhe me guzim
ballafaqimin e autorit me teza e pik밡mje t렲뮤볩shme antishqiptare
p베probleme kryesore q렬idhen me besimin Islam dhe 竳htjen
komb봡re. Autori nuk i trajton problemet fetare nga pozita e teologut
por si intelektual, si besimtar i nd벧jegjsh뭠por edhe i emancipuar;
larg 礯 fanatizmi, por q렮jeh dhe respekton me bindje obligimet q뼢r> rrjedhin nga ligj볩a islame p베t렧jith렢esimtar봮

Vlerat e librit jan렴렳humta. N렴렧jith렡rtikujt e tij libri
p벳hkohet nga logjika e sh뮤osh묠mendimi konseguent, uniteti dhe
koherenca si n렡to q렰벢몮렫ontribute t렭ir릩llta studimore
shkencore edhe n렡rtikujt me karakter thjesht렰ropagandues,
publicistik뮠Shpjegimet dhe argumentet q렪ep autori n렬idhje me
p벨apjen e Islamit tek shqiptar봬 p베lidhjet historike midis
islamizimit t렳hqiptar붥 dhe ruajtjes s렩dentitetit komb봡r t뼢r> tyre, t렧볨tjes fetare n렰벧jith볩 dhe asaj Islame n렶e确ti me
竳htjen komb봡re jepen me qart볩, n렭뮹r렢ind볥 dhe me nj렧juh뼢r> t렰unuar mir력 t렲rjedhshme. Artikujt "Gjendja e Islamit n렓hqip벩
pas shembjes s렫omunizmit", "Feja Islame n렪et뮠e shqiptar붥" e
ndonj렴jet벬 jan렫ontribute t렭ir릩llta shkencore.

Libri p벢allon me sukses sulmet q렩 b먥n Islamit n렓hqip벩 duke
stigmatizuar Frrok ǵp봠e Blush봬 Fatos Lubonjat e Neshat Tozajt,
Neritan Cek봠e Arben Imam봬 si dhe q뮤rimet e mbrapshta e antiislame
t렋adares뮠Libri "Kontribut" dhe shkrimet e tjera t렡utorit,
tregojn렰베angazhimin qytetar, fetar e komb봡r t렡utorit q렮uk
pranon t렲rij렭뮪an렮gjarjeve e problemeve q렳hqet볯jn뼢r> shqiptar봠dhe kombin e tyre.

N렫봫 lib벬 Bujar Shehu mish벯n vlerat m렴렱en볩shme e m뼢r> fisnike q려uhet t렫et렮jeriu; raportin e tij me Zotin xh.sh, t뼢r> Cilit i detyron qenien, ekzistenc뮠e tij dhe obligimet n렫uad베t뼢r> besimit Islam si dhe raportin me popullin dhe kombn t렣ilit i p벫et.
Binomi fe-atdhe p벳hkon gjith렬ibrin.

Ai prej koh볨 duhet t렫et렪etuar n렴hell볩 t렮d벧jegjes me
brengosjen p베fatkeq볩t렱렰o i binin besimit dhe atdheut t렴ij nga
sundimi komunist. Pluralizmi politik dhe liria e besimit i dhan뼢r> mund볩 t렳hp벴hej력 t렪ap렫ontributin e tij n려obi t렧볨tjes
komb봡re q렫sht력 lidhur ngusht력dhe me mbrojtjen e Islamit n뼢r> Shqip벩.

Nuk 볨t력 vog묠lista e organeve t렳htypit ku Bujar Shehu ka dh뮫
kontribut ose ka bashk밵nuar me to. Ajo arrin n렱5 gazeta e revista,
brenda dhe jasht렫ufijve artificial렴렓hqip벩s묠duke filluar nga
gazeta prestigjoze "Rim뫫mbja", q렮ga niveli i shkrimeve mund t뼢r> quhet nj렲evist렳hkencore e mir릩llt묠"E djathta", "E djathta
komb봡re", "Liria", "Pishtari", "Albania", "RD", "Dituria Islame"
(Prishtin멬 "Thirrja Islame" (Nju Jork), "Drita Islame", "Bota Sot"
(Zvic벩, "Drita e dijes" etj. P벶e砦aktor붥 personal묠n뼢r> botkuptimin e autorit duhet t렫et렮dikuar edhe trash맩mia familjare,
respekti ndaj tradit볠familjare, si nip i Sheh Ahmet Shkodr볠dhe biri
i nj렫leriku t렰ushkatuar. Por duhet t렫et렮dikuar dhe mjedisi
qytetar. Shkodra 볨t렱yteti q렭렳hum렳e kudo n렓hqip벩 rritet
dhe kultivohet mendimi fetar, qoft렭usliman, apo edhe ai katolik. Nuk
jan렴렲astit botimet e shumta e me nivel dhe veprimtarit력
kualifikuara q렩 b몮렪ehon렴radit볠s렢esimit n렰벧jith볩 dhe
asaj Islame n렶e确ti.

Duke e p벳h뮤etur p베librin, autorin Bujar Shehu, i urojm렱렮ga
akumulimet e tij intelektuale t렪ap렴렴jera kontribute p베t렧uar
m렴ej pun뮠p베竳htjen komb봡re dhe t렉slamit n렓hqip벩.



Dr. Bajram Xhafa



Vijon nga numri kaluar

A KA FYTYRˠNIKO KIRKA


A 볨t렋irka omonist ?

Linj뮠ndar볥 midis virtyteve dhe veseve t렮jer뺶e si Kirka p벼br> 竳htjen komb봡re duhet ta heqim n렢az렦aktesh, q뮤rimesh e
analizash serioze. K볨tu le t렢몮려he t렴jer봠kur t렮a gjykojn뼢r> neve. Prandaj, po u drejtohem lexuesve me nj렳htjellim t렧jat렴뼢r> problemeve q렡ta t렪en렮렧jendje t렳hohin ku jan렶eset e ku jan뼢r> virtytet.

N렳hkrimin e tij Niko p벰iqet t렲ip벴벩j렮렮j렳hkall렭렴뼢r> lart려jall뺩t렧reke e grekofile t렢벡 qysh n렶itin 1992 kur nuk
arrit뮠t렭려etyronin me sulme t렴벨iqesha nga kund벳htimi i
greqizm볠n렓hqip벩. At먥r렡ta provuan at렱렎iko e cil볯n
"dinak벩a proverbiale greke" p베t렵lur efektin e asaj lufte q렰o
b몡. Tentuan t’u mbushnin mendjen shqiptar붥 se veprimet q렰o
b몡 i leverdisnin dhe i sillnin dobi Greqis력 jo Shqip벩s뮠Pas
shtat렶itesh m려uket se p벳벩 po ato qarqe kan렮garkuar Niko
Kirk뮠t렶뮫 n렬붩zje po at렭ekaniz뭮

Pasi ka parashtruar t벫 mashtrimet dhe shtremb벩met e tij, Niko Kirka
jep si konkluzion: "E shikon pra, Abdi Baleta, 禡mp;rsquo;sh벢im i ke
b벫 politik볠greke dhe sa kan렰벦ituar ata nga puna e jote". Dhe,
pasi ka triumfuar me perversitetin e mendjes s렴ij mbi perversitetin e
trillimeve t렶eta, bizantini Niko Kirka p벰iqet q렰oz뮠e hipokritit
ta kthej렮렰oz렢abaxhani dhe shton: "Nuk jam i keq p베t렭enduar se
ti je paguar p베k봫. Por dinak벩a proverbiale greke ka ditur
t벴horazi t렴렮xis묠t렴렳hfryt뺯j묠pastaj jan렴allur me ty, t뼢r> kan렢벫 lolo mor i shkret묠kurse ti i fryr렳i gjeldeti kapardisesh
me fodull뫠p베k봯 bukurira q렰o b뮦quot;. Ja si po m렦let dinak벩a
proverbiale greke n밫rmjet goj볠dhe pen볠s렎iko Kirk볮

Kur lexon k봯 rreshta nuk e ndan dot se si 볨t렭렭ir렴렱esh볨
nj렣op련er렰베t렴illa gomarll뱥 t렮j렩njoranti tashm렴뼢r> matufepsur, apo t렰볨tysh menj먥r렮렬etr뮠ku jan렲adhitur k봯
fjal묠t렮j려allkauku q렰retendon se gjat려hjet렶iteve luft렴뼢r> ashp베q렫am b벫 kund베politik볠greke, midis miliona shqiptar붥
nuk qenka gjetur deri tani nj렭endjeholl렩 till렱렴a zbulonte k봫
dinak벩 greke, apo nj렩 ndersh뭠i till렱렴렭렰aralajm벯nte p벼br> k봫 dinak벩 greke. Mbeti q렫봫 gj렴a b몫 vet려inak벩a greke
n밫rmjet Kirk볮

Nj렴jet베yrnek i grekofilis묠po disi m렩 vet릲enuar se Niko, i
quajturi Petro Dhimitri, ka pas tentuar ta b뮴e nj렧j렴렴ill렮뼢r> nj렳벫 shkrimesh n렶itin 1992 ku p벰iqej t’i m볯nte grek봼br> si t렴regoheshin m려inak렮렲ealizimin e synimeve t렴yre. Petron e
ndihmonin edhe disa kalemxhi omonist렮렧azetat e "Omonia-s" e gazetat
lokale. Ishte vera e vitit 1992 kur pas p벪ashtimit t렭ocionist붥
nga PD, Greqia u alarmua p베dob볩min e lobit grek dhe filloi t뼢r> k벫onte metoda dinake n렶end t렳ulmeve frontale kund베radikal붥
dhe ekstremist붥 t렐D-s렫u b몡 pjes려he un뮠M렲2 gusht 1992
Petro Dhimitri, ish-kryeredaktor i gazet뫳 "Republika" dhe
bashk밵n봯r i Sabri Godos, botoi n렯rganin e PD-s렳hkrimin e
titulluar "Ide regresive t렄om Simon Jubanit". Synimi kryesor i
shkrimit ishte t렲ifillonin sulmet kund베vendimit q렫ishte marr뼢r> disa muaj m렰ar렰arlamenti shqiptar p베ta p벪ashtuar "Omonia-n" nga
rrethi i subjekteve elektorale.

Petro i nisi sulme t렴illa mbas disa ngjarjeve q렡larmuan grek봮 N뼢r> grupin parlamentar t렐D-s렵n려he p벫rah볠t렭i bllokuam propozimin
e Zef Brozit q렴렬ejohej krijimi i partive mbi baza etnike n뼢r> Shqip벩. Deputet봠e Beratit (Af벤ita Z벥, Peri Dishnica, Agron
Musaraj, Abdi Baleta) propozuam ndryshime n렬igjin p베partit렱뼢r> nxorri jasht렬igjit Partin렋omuniste. N렦illim t렭uajit gusht t뼢r> vitit 1992 i ndjeri Laz베Radi, Rudolf Marku dhe Abdi Baleta b뮫
emisionin kund베Janullatosit n렴elevizionin shtet벯r t려rejtuar nga
Sk뮤er Bu簡paj dhe t렮es벭en d볨toi ceremonia e p벧atitur nga
ASFALIA greke n렮j렫ish렴렔iran볠p베fron뺩min e Janullatosit
kryepeshkop t렓hqip벩s뮠Petro Dhimitri sulmonte Dom Simon Jubanin si
hakmarrje ndaj pjes뭡rrjes s려y katolik붥 n렫봫 emision.

Shkrimit t렐etros i kam dh뮫 p벧jigjen e duhur n려at뮠27 gusht
1992 n렧azet뮠"Balli i Kombit" n밫rmjet artikullit "Ide regresive
dhe shkrime antikomb봡re". E vlen t렫ujtojm렰베lexuesin di竡 nga
ai shkrim. P베artikullin e Petros kam th뮫: "Ky shkrim 볨t뼢r> nj뫯h볩sht nj렶eprim hakmarr볠i d볨iruar n렭os i urdh벵ar nga
shovinizmi politik e kishtar grek". E nj몴a gj려uhet p벳벩tur edhe
sot p베shkrimin q렫a b벫 Niko Kirka. ˳ht렮j렬loj hakmarrjeje p벼br> shkrimet q렢벡 un렫und베"skem볠Pollo-Nano" t렫urdisur nga Greqia.
At먥r렫am th뮫: "E dija me koh렳e politika zyrtare greke,
shovinist봠grek력 grekofil봠e Shqip벩s렮uk ma falin fjalimin q뼢r> kam mbajtur n렋uvendin Popullor p베"Omonia-n". Zoti Petro e quan k봫
fjalim t려뭳h뭮 Pun력 madhe se nuk i p묱en Petros, nj뱩nd apo
nj뭩j력 m렳hum렰etrove. Ai fjalim 볨t렫renaria ime. At력 kan뼢r> p묱yer dhe do ta p묱ejn렳hqiptar봠e v벴et뮠P베k봫 jam bindur
plot볩sht nga reagimet q렫am patur deri tani. M렫ot lodhet Petro ta
sfidoj렫봫 fjalim".

Edhe Niko Kirka lodhet m렫ot t렢몫 tani pas shtat뫠vjet볨 at렱뼢r> nuk e b벩 dot Petro. Ai fjalim ka mbetur i skalitur n렭endjen e shum뼢r> shqiptar붥. K봫 ma kan려볨muar gjat렫봹re shtat렶iteve shum뼢r> njer뺮 Edhe tani, her렰as here, njer뺠t렰anjohur m렴hon뺠"Ah
禡mp;rsquo;ka qen렡i fjalimi yt at먥r렫ur e p벪ashtuat "Omonia-n"".
Edhe t벢imi i Niko Kirk볠d볨mon vler뮠e k봩j fjalimi dhe therjen e
plag붥 q렩 shkaktuam at먥r렰olitik볠greke.

M렲7 shkurt 1992 kam shkruar: "Shkrimi i zotit Petro na provon se
shovinizmi grek nuk heq dor렮ga p벰jekjet p베te realizuar programet
e tij maksimale n렓hqip벩". Petro thot뺠"P벤erisa PBDNJ n렦akt
볨t렰arti greke, m렭ir렴’ia njohim t려rejt뮠minoritar붥 t뼢r> ken렺yrtarisht parti greke". Jo zot벩. Kjo nuk duhet b벫 kurr물br> sepse do t렩shte rikthim n렐rotokollin e Korfuzit t렶itit 1914,
njohje e autonomis렳렖orio-Epirit, legalizim i pretendimeve greke p벼br> aneksimin e Shqip벩s렳렊ugut. Mjaft m렭e k뮧렳irenash zot벩nj q뼢r> hani buk뮠e shqiptarit dhe k뮤oni lutjet e grekut. Propozimet tuaja
p베t렬ejuar parti greke b먥n vet뭠pak dit렭bas ngritjes s뼢r> flamurit grek n렓arand뮠N볥 grek봠kan렦ituar m렳hum렭e shpalljen
e PBDNJ-s렳i破hot렺oti Petro e ndonj렴jet벬 at먥r렡ta nuk do t뼢r> ngulmonin kaq tep베n렫rijimin e nj렰artie zyrtare greke. Koha
v벴etoi drejt볩n력 q뮤rimit dhe t렴ezave q렭brojti parlamenti
shqiptar p베p벪ashtimin e "Omonia-s" nga subjektet elektorale dhe
ndalimin e partive etnike. K봯 nuk shlyhen m렭e asnj렧벶ishtje pene
t렺otit Petro, ngjyer me mellan filogrek ... N렫봯 竳htje nuk mund
t렫et력 nuk ka m렡rsye t렫et렫thim prapa. PBDNJ ligj벩sht 볨t뼢r> parti shqiptare edhe n볥, sipas zotit Petro, n렦akt veproka si parti
greke. Ministri i Drejt볩s렮uk duhej ta miratonte po ta dinte se
ishte parti greke. Ndryshe do t렳hkelte ligjin dhe do t렴radh봯nte
interesat e kombit ... Si qytetar i mir묠zoti Petro n렶end q렴뼢r> drejtoj렳higjetat e helmatisura, m렭ir렴’i jap렰rova t렳akta
ministrit t려rejt볩s렳e PBDNJ 볨t렰arti greke q렴a v벫 at뼢r> p벰ara detyrimit t렰벭bush렦unksionin e tij e t렺batoj렳i duhet
ligjin mbi partit렰olitike".

Ja pra i nderuar lexues sa mir렩a paskemi dh뮫 qysh n렧usht t렶itit
1992 p벧jigjen shkrimit provokues t렎iko Kirk볠p베t렮j몴뮼br> 竳htje q렡i e ngre n렶itin 1999. Por, qysh at먥r묠kan렮dodhur
shum렺hvillime. Prandaj Niko Kirka b먥t m렡rrogant n렰rovokim se
Petro Dhimitri. Prandaj k봩j Niko Kirk볠i duhet dh뮫 p벧jigje m뼢r> energjike se Petro Dhimitrit.



(Vijon nga numri kaluar)

A ˓HTˠPˌLUMB KULLA MERCENAR?


A MUND TˠBˊˠKULLA FILM ME SPIUNˠGREKˠ?

Sa mir렴렫a vajtur mendja, o "p묬umbthi i shakarave", t렳hkruash
"p벦ytyrimet e Balet볠t려enja p베skenar렦ilmash". Do t렴렩sha
mir뮪oh볠q렴i atje n렓HBA t렳hfryt뺯sh rastin e t렰벦itosh nga
p벶oja e Hollivudit p베t렢벫 ndonj렦ilm me p벦ytyrimet e mia.
Mund ta nis볨 nga kjo ardhja e fundit e Pollos dhe e Mediut p베t뼢r> mashtruar shqiptar봠se ata kan렰벫rahjen e Amerik볮 Nuk prish pun뼢r> se nuk jan렴akuar me ty, sepse jan렴akuar me ata q렴akohen me ty,
ose japin ty porosi. Ty bravo t렱oft렱렮uk u zem벯ve me ta, por u
tregove bujar i madh se i mbrojtje, edhe pse ata nuk t렰askan
p벦illur.

N렓hqip벩 jan렢벫 plot filma me luft렫und베pushtuesve e
spiunazheve t련uaja (osman붥, gjerman붥, anglo-amerikan붥), por nuk
ka asnj렦ilm q렴렢몫 fjal렰베konspiracionin e madh serbo
(sllavo)-greko-bizantin kund베kombit shqiptar; asnj렦ilm me spiun렴뼢r> Asfalis렧reke. ˳ht렮j렴urp i v벴et렰베artet e let벳in렮뼢r> Shqip벩 q렮uk pasqyrojn렰othuajse asgj렮ga armiq볩t렳hekullore
greke dhe serbe ndaj shqiptar붥. Nga shkrimet e mia, sikurse thua ti
me t려rejt묠mund t렮xirren mjaft skenar렰베filma t렴ill뮠Mos
humb koh뮬 por fillo. Por nuk t렧arantoj se nuk del dikush dhe t뼢r> akuzon p베"mercenariz뭠skenik" filoshqiptar e antigrek. E duron dot
ti k봫 ?! N렱oft렳e trembesh nga kjo gj렬벩 pastaj historit렭e
filma dhe merru p벳ri me estrad뮼br>
KUR DA TA SHFAQˠKULLA VARIETENˠ"AMERIKANOFOBIA...." ?

Titullin e nj렳hfaqjeje varieteje q렭und t렴렳jell렳ukses n렬obin
grek n렁merik묠o P묬umb, e paske gjetur bukur qysh tani
"Amerikanofobia e Balet볦quot;. Ting묬on hatash뭮 Nuk 볨t렩 patalentuar
ky "p묬umbthi i shakarave" devollite e myzeqare, mendova kur lexova
fjalin렴뮤e "Amerikanofobia juaj e nxorri sh뭴uar kok뮠gjat뼢r> Rambujes렫ur i nxisnit kosovar봠t렭os e hidhnin firm뮠mbi
marr붥shje". K봵, o P묬umb, m렫e "z뮫 ngusht릱uot;, se m렫e denoncuar
dhe paditur tek amerikan봠p베"amerikanofobi", jo p베m뫡te t렶ogla
q렦alen leht뮠Nuk e di a ke shpresuar v벴et렳e p베k봫 do t뼢r> marr볨 ndonj렳hp벢lim t렭ir렿! N렱oft렳e ke shpresuar qenke
budalla i madh.

Amerikan봠nuk 硪n렫ok뮠se ka apo nuk ka amerikanofobi n렓hqip벩.
Ata din렴'i dallojn렶et렣il봠jan렡merikanofob봠dhe cil봼br> byth묫pir볩t e amerikan붥 p베t렳iguruar nj렱뮤rim n렁merik뮼br> P베bythl방r볩t ta dish amerikan봬 si komb krenar e serioz, nuk kan뼢r> shum렳impati. Por b몠nj렧udi: para 7 vitesh kur shkruajta p벼br> grekofilin력 Genc Pollos ai m렡kuzoi p베"oksidentofobi" dhe nj렴erm
t렮gjash뭠e p벤or ti tani. N렳hkrimin t뮤 hiqesh sikur nuk ke
dijeni p베k봫 polemik렴imen me Gencin, ndon볥 shkrimi im
"Oksidentofobia, mjegullnaj렧rekofile" 볨t렢otuar n렦quot;Z벩 i Rinis릱uot;
n려at뮠4 mars 1992 dhe ribotuar n렰벭bledhjen "Abdi Baleta:
Shqiptar봠p벢all렳hovinizmit serbo-grek", v뮫 n렱arkullin nga
sht방a botuese "Koha" e shtypur nga "Onufri" n렶itin 1995. Un렮uk t뼢r> qortoj pse nuk i ke lexuar at먥r렫봯 gj벡. Por k봫 fakt un력 kam
p벭endur n렳hkrimet e fundit rreth "komplotit Pollo" dhe meqen볥 ti
ke dal렮렭brojtje t렴ij nuk t렦alet t렢볨 pun렴렰벣ipt뮠T뼢r> pakt뮠tani q렦quot;뭢묳ira e thartuar Pollo" t'u qelb fare mos vazhdo m뼢r> t'i hedh볨 edhe sh벢et injorance.

P베sa i p벫et "antiamerikanizmit" tim n렫oh뮠e bisedimeve-burg t뼢r> Rambujes렡t렰벳벩 nuk je n렧jendje ta gjykosh ti kur telat e t뼢r> menduarit i ke akorduar p베satir렧rekofile dhe jo p베mendim politik
nacionalist shqiptar. Me mendimin se mbase t렶len ndonj먥r력dhe ty
po t렰벭end th뮩en e nj렩nteketuali francez Bernar Henri Levi "La
politique anoblie par les seuls vertus qui vaillent: l'imagination et
le courage" (politika t렦isnik벯n me an뮠e t렶etm붥 virtyte q뼢r> vlejn뺠imagjnata dhe guximi" (Revista "La Regle du Jeu" nr.14 f 52).
Por n렰olitik려uhet imagjinat렰olitike dhe jo satirike, duhet dhe
guxim politik e jo humoristik.

SATIRA E PˌLUMBIT DHE RETORIKA IME

Ti, P묬umb, ke pretendimin se shkrimet e tua me karakter politik, t뼢r> mos guxoj렫ush t'i analizoj려he t'i kund벳htoj묠meqen볥 ti i
cil볯n "satir릱uot;. Mir밯 kam edhe un렰retendimin tim se edhe retorika
볨t렧jini e njohur letrare qysh nga lasht볩a dhe mua m렰elqen t뼢r> merrem me retorik뮠At먥r련ajde t렢몭렳hk뭢imet "retorik렰벼br> satir릱uot;, qoft력dhe sikur t렢iem n렰ozitat e asaj p벲all볠s뼢r> Nastradinit "dushk p베gogla".

Nuk m려uket se kam gabuar q렡t렳hkrimin t뮤 t렰ar련t렲1
shtatorit) q렴i tani e shfaj볯n se aishte satir력 jo politik렵n력
mora m렳eriozisht se duhej, sepse atmosfera politike n렓hqip벩 nuk
kishte as nevoj묠as dobi p베satirat tua zbavit볥 nga Nju Jorku.
Pastaj ti, P묬umb, edhe her렫 tjera ke botuar n렦quot;Republika" shkrime
aspak satirike, por gjith렶rer dhe helm kund베Sali Berish볠e PD-s물br> duke u b벫 reklamaxhi i PR-s려he "godoizmit" q렰벦aq볯n
kodoshll뫵n m렴렭adh politik sot n렓hqip벩. Kjo 볨t렮j렮d벼br> arsyet q렵 b벥 shqytar i Pollos n렡ventur뮠e tij zgjedhore. Pra jo
vet뭠n렲astin e k볡j "satir볦quot; s렦undit e ke shprehur pasionin t뮤
p베ta ngr뮫 t렧jall렂erish뮠si "mish벩m i strategjis렳뼢r> Katovic볦quot; dhe i despotizmit n렓hqip벩. P베k봫 pasion t뮤in po t뼢r> kujtoj 禡r렴hoshte dikur historiani rus Karamzin kur analizonte
veprimet e kund벳htar붥 t려espotizmit carist "Mallkuar qoft뼢r> qytetari q련akmerret ndaj Tiranit n렫urriz t렡tdheut" (Lexo "Temps
Nouveaux", Moscou nr.36 viti 1990 f. 38). Edhe sikur t렰ajtohesha me
ty se Berisha 볨t렴irani m렩 madh q렫a pasur ndonj먥r렓hqip벩a,
p벳벩 nuk mund t렰ajtohesha me at련akmarrjen t뮤e ndaj k봩j
"tirani" duke i sh벢yer nj렳keme poltike q렩 interesonte grekofilis뼢r> e serbofilis뮼br>
Kam botuar n렭ars t렶itit 1999 nj렰벭bledhje shkrimesh prej afro
400 faqesh me titull "Kosova nga Dejtoni n렒ambuje". Lexo at렮렱oft뼢r> se do t렫uptosh di竡 nga mendimet e mia, para se t렢먥sh denoncuesi
kund베meje tek amerikan봬 denoncim q렡s m렢뭠p벳htypje fare. Koha
tregoi se t렧jitha kritikat q렩 kemi b벫 procesit t렒ambujes려ol뮼br> t려rejta. Vet려iplomacia amerikane gradualisht do t렶ij렮렡to
pozita ku kemi d볨iruar gjithmon렴a shohim, sepse drejt k볡j e shtyn
logjika dhe rrjedha e ngjarjeve dhe e historis뮠Kurse ty mendja
politike t렭jafton sa p베t렮djekur dik뮤 qorrazi, jo p베t렢벫
analiz뮠t뮤e.

"KUFOMA E RAMBUJES˦quot; NUK NGJALLET ME TUALET
Rambujeja ishte e destinuar t려볨tonte dhe tani 볨t렧j력 vdekur,
sikurse e tham렮e q력 kritikuam qysh at먥r뮠As edhe kapitullimi i
shqiptar붥 nuk e shp봯i. Kapitullimi m렩 shpejt려o ta kishte rritur
筩min e shqiptar붥 p베"pages뮠e frik볦quot;. Bombat e NATO-s ishin
"p벳h뮤etja" e fundit p베varrimin e diplomacis렳렒ambujes묠q렮uk
arriti t렭errte asnj렴elegram urimi.

Nuk 볨t렭뫡t t렫ritikosh politik뮠e shteteve t렭뤨a p베t뼢r> mbrojtur 竳htjen t뮤e komb봡re. Kosovar봠b뮫 mir렱렒ambujen력
firmos뮠ashtu si e firmos뮮 Vet뭠nd벴hurja e ngjarjeve n렭뮹r뮼br> m렴렰aparashikuar nga drejtuesit e procesit t렒ambujes렧oi n뼢r> nd벨yrjen e NATO-s. Sikur ngjarjet t렩shin zhvilluar sipas skenarit
dhe kalendarit t렶eprimeve t렰arashikuara, ushtrit렳erbe do t렩shin
ende n렋osov뮠Atje ku ka qen려he kur ka qen렰una p베t렭brojtur
vlerat e nd벨yrjes s렎ATO-s e t렰olitik볠s렓HBA e kam b벫 si
duhet, edhe pa e ditur se mund t렭려enoncosh ti tek amerikan봠p벼br> amerikanofobi.

N볥 ke d볨ir렰베t렭복ar di竡 mbi analiz뮠politike t렲ekomandoj
t렬exosh n렦quot;The Ne렙ork Times" t려at볠8 shtator 1999 shkrimin e
Albert Lea me titull "Serbs in Kosovo-Russians in Latvia" ("Serb렮뼢r> Kosov려he rus렮렌etoni) ku nd베t렴jera shkruhet "Diplomat봠nuk
kan렡snj렩de origjinale n렴벫 kokat e tyre. Ata jan뼢r> obstruksionist묠t렦undit q렦illojn력 vijn렶벤all렭basi e
pashmangshmja ka ndodhur. Si shembull jan렰벰jekjet p베t렲uajtur
Bashkimin Sovjetik (Perandorin렒use)-fjalimi i palavdish뭠i
presidentit Bush n렋iev n렶itin 1991; p벰jekjet p베t렲uajtur
Jugosllavin련Perandorin렓erbe)-Sekretari i Departamentit t렓htetit
Bejker 1991; p벰jekjet p베ta mbajtur ǥ祮in렳i koloni ruse t뼢r> pushtuar-gjith렢urokrat봠e Evrop볠dhe t렓HBA". Q뮤rime t렴illa
koha i v벴etoi shum렳hpejt si t렰adrejta. Mir렫an렢벫 ata q력
kan렫ritikuar q뮤rimin e Bushit apo t렂ejkerit n렡t렫oh묠jo ata
q렫an렳ulmuar kritikuesit p베"antiamerikaniz뭦quot;, sikurse b뮠ti ndaj
meje tani.

Merre e lexoje, o shakaxhiu i politik볠dhe i diplomacis묠edhe
shkrimin e David Rieff me titull "A Multiethnic Kosovo ˯n't ˯rk.
˨at's Next?", (Nj렋osov렭ultientike nuk do t렦unksionoj뮠Ǧar뼢r> vjen m렰as?), botuar n렦quot;The ˡll Street Journal" t려at볠7 shtator
1999, ku thuhet se vet뭠bashkimi i Kosov볠me Shqip벩n렭und t렪et뼢r> zgjidhja e p벳htatshme dhe reale. Un렭e koleg봠e mi politik렮뼢r> Partin렒im뫫mbja Komb봡re k봫 ka vite q렰o e themi. Pse kjo qenka
"amerikanofobi ose oksidentofobi", sipas mendjes t뮤e, t렇enc Pollos,
Paskal Milos e t렴jer붥 ?

Shko tako kongresmenin Xhejms Trafikant, ish kongresmenin Xhozef
Dioguardi t렭볯sh di竡 p베kritikat shum렴렡shpra q렩 kan렢벫
politik볠zyrtare amerikane p베Kosov뮮 N렮j렳eminar n렔iran렮뼢r> datat 15-16 shkurt 1999 zot벩njt력 nderuar Trafikant dhe Dioguardi
paralajm벵an shqiptar봠t렲uhen nga Rambujeja se po sakrifikonte
Kosov뮠p베t렮gopur p벫oh볩sht orekset e Serbis뮠Mos vall력dhe
k봡 vuajn렮ga amerikanofobia, o adhurues i diplomacis렳렒ambujes렿
Trafikant dhe Dioguardi than렮렳eminarin eTiran볠se ata po
kritikonin ashp베politik뮠amerikane, sidomos diplomacin력
Hollbrukut, sepse donin t렭ir뮠e Amerik볬 sepse interesat afatgjata
t렁merik볠sh벢ehen m렭ir렫볨tu, dhe jo se kishin ndonj렡rsye t'u
b뮩n qejfi shqiptar붥. P베fat t렫eq shumica e pjes뭡rr볶e n뼢r> seminar rrinin si mumje, se kishin at렦rik뮠q렰벨ap ti p베r뮩en
n렦quot;amerikanofobi" po t렫ritikoje Rambujen뮼br>
P묬umb, pse ta zgjasim shum렭uhabetin: ti je ende i parritur mir물br> ose si i thon묠je ende jeshill p베t렭려h뮫 mua m볩m p베politik뮼br> dhe diplomacin렮d벫omb봡re. Merru m렭ir렭e zanatin t뮤 "humorin",
ndon볥 e di q력 ke vshtir렴ani se ti di t렢볨 humor q련ahej n뼢r> koh뮠e Enverit, humor denoncues. Prandaj t렫a mbetur huqi q렭뼢r> denoncon mua tek amerikan봮

PˌLUMB, A E DI TI džARˠ˓HTˠTURPI ?

Tani t렫alojm렴ek ajo "kryevepra" jote satirike, pohimi dhe pyetja e
p벤orur edhe si n뮴itull "Mua nuk m렶jen turp p베pun봠q렫am b벫.
A ju vjen ju z. Abdi ?". Andej nga an봠tona thon렦quot;turpi 볨t렳a ta
dish". Un렧뺯hem q렴y nuk t렶jen turp p베pun봠q렫렢벫, sepse
do t렴hot렳e i k렢벫 mir묠se ato i quan pun렴렭ira dhe p베to
nuk t렫a qortuar njeri. Edhe un렫볨tu them: ty nuk ka p벳e t렴뼢r> vij렴urp p베pun뮠q렫e b벫 n력strad묠se e ke b벫 me frym뺩m dhe
mir렳ipas kushteve dhe k벫esave t렫oh볮 Por duhet t렴렶ij렴urp
q렰un뮠e estradave mundohesh t렮a e paraqes볨 tani se nuk ka qen뼢r> pun렮렫uadrin e regjimit komunist.

Pyetjen t뮤e e ke shtruar gabim. ˳ht렭렳akt렱렦illimisht t뼢r> shtrohet pyetja: p벳e duhet t렮a vij렴urp mua apo ty ? Ka shum뼢r> gj벡 p베t렣ilat duhet t렮a vij렴urp, sepse jemi pajtuar edhe me
sjellje q렮a turp벯nin 礯 dit렳i njer뺬 si qyetar, si n밵n볮 Ky
볨t렭뫡t i p벧jithsh뭠dhe 볨t렬eht렴a pranosh n렰arim. Un뼢r> sigurisht kam veprime t렰jesshme p베t렣ilat duhet t렭렶ij렴urp.
Por mendoj se n렫rahasim me turpet tua nuk ia vlen t'i p벭end볨.
Megjithat렰o p벭end at렱렫am th뮫 vite t렳hkuara, pa ma k벫uar
ti: m렶inte turp kur mbanim fjalime n렏KB e nuk thonim nj렦jal렰벼br> Kosov뮬 sidomos pas vitit 1981; kur bashk롴dhetar봠tan렱렶inin t뼢r> d맪onin n렧alerit렰베publikun dilnin t렮grysur. M렶inte turp e m뼢r> vjen turp q렫ur m렰yesnin gazetar렡merikan려he t렴jer렮렏KB se
si ua shpjegonim kosovar붥 q렮uk ngrinim problemin e Kosov볠b몡 kot
dredha e nuk i bija drejt.

M렶jen turp edhe sot e k볡j dite q렰asi pranova, n렫und벳htim me
rregullat e rrepta, ftes뮠p베drek렮ga korespondenti i "Nju Jork
Tajmsit" n렏KB , Zot벩 Bernar Nositer, nuk ia ktheva dot bujarin렱뼢r> ta ftoja edhe un렡t뮠K벫ova autorizim p베t렭os b벫 "paudh볩n력
dyt릱uot; dhe autorizimi nuk m'u dha nga Ministri i Jasht뭮 M렶jen turp
sigurisht q렫ur tek dera e Misionit erdhi senatori Pell p베t뼢r> dor뺵ar nj렭esazh, pranuam mesazhin pa e ftuar brenda senatorin. Por
nuk mund t렳hkilnim nj렰raktik렴렶endosur rrept볩sht. Megjithat뼢r> jam disi i leht복ar se zbeha k봫 turp kur pas disa muajsh n렇jenev물br> n렳all뮠e mbledhjes s렋onferenc볠mbi t렄rejt뮠e Detit, bisedova
me t렮deruarin senator, madje kam b벫 dhe informacion t렰lot렰벼br> bised뮮 Jam leht복ar kur n렶itin 1991 n렋ish뮠Katolike n렔iran뼢r> pata rast ta p벳h뮤esja senatorin q렰o vizionte Shqip벩s려he t뼢r> shp벢lehesha me buz뱥shjen e tij kuptimplot렫ur ia kujtova ato
episode. Mund t렶azhdoj edhe me gj벡 t렴jera, po deshe edhe nga 4
vitet e pun볠sime si kryetar gjykate.

Ti sigurisht n력strad뮠t뮤e do t렫esh patur vet뭠k뮡q볩 e
suksese. Kur u b벥 ti ambasador n렏KB nuk e kishe m렡t렫ufizimin
prej 25 miljesh p베t렬붩zur vet뭠n렱ytetin e Nju Jorkut, as at뼢r> s뫫lldin렱렮렳all뮠e OKB-s렴렲rije n렴ryez렮gjit me amerikan봼br> e sovjetik봠dhe nuk mund t렰벳h뮤eteshe me ta, megjith볥 ndonj벩n
mund ta kishe pasur edhe shok shkolle, si砩 kam pasur un려isa rus렮뼢r> Mosk뮠N렫oh뮠kur shkove ti n렏KB nuk ishte shqet볩m se mos t뼢r> vinte n렍ision ndonj렩 "arratisur politik", etj. etj. K봯 ndryshime
nuk i b벥 ti. Megjithat렵n렭ir밲es q렴i ose n밫rmjet teje edhe
njer뺠q련edhin gurin e fshehin dor뮠t렭렮um벯j렰un벡 p베t뼢r> cilat duhet t렭렶ij렴urp. Vet뭠mos u b몠p베turp t렰벳벩t볨
palla篬l뱥 q렪an렴h뮫 gjat렫봹re dhjet렶jet sulmesh q렭렪an뼢r> b벫. Meqen볥 je atje n렁merik렢ashkohu me Niko Kirk뮠dhe b뮩
ndonj렦ushat련etimore edhe tek shqiptar봠q렭렫an렮johur, apo kan뼢r> d맪uar p베mua.

Q렴렳qarohemi: un렮uk p벢uz as estradat si gjini e si vend zbavitje
dhe i edukimit t렮jer뺶e, as t렮deruarit aktor묠regjizor물br> skenarist묠k뮧봡r력 t렲oleve t렴jera q렩 p벧atisin ato. Un렮uk
pranoj, madje p벢uz, m뮹rat q렰벤or ti p베t렧jykuar politik뮠e
diplomacin렭e teknika vulgare estradeske.

(Vijon) Abdi Baleta

Heshtje kriminale ndaj barbarizmit rus


ǥ祮ia p벳벩 pas pak vitesh nga ndalimi i luft볠po p벦laket e
p벧jaket mga maqina barbare ushtarake e Rusis뮠Rus봠po tregojn렳e
jan렴렡ft렶et뭠t’u ofrojn렰opujve t렴jer렶dekje e
barbarizma dhe aspak miq볩 e p벰arim sikurse jan렭burrur.
Barbarizmat e reja ruse n렇e祮i provojn렳e agresor봠kurr렮uk e
ndalin dor뮠e krimit p베motive morale e humane. Zgjidhja e p벫ohshme
gjysmake q렰ranuan rus봠n렇e祮i para dissa vitesh del qart렳e
ishte manov베p베t’u p벧atitur m렭ir렰베t렫onsumuar deri n뼢r> fund krimet. Si gjith렡gresor봠edhe rus봠mundohen ta p벬igjin
agresionin e tyre barbar sipas subjektit t렦abul볠kur qingji i
turbullonte ujin ujkut. Si gjith렡grersor봠edhe rus봠vrasjet masive
m렡vion력 tanke, bombardimet pa dallim t렱yteteve dhe fshatrave
祧ene i justifikoj렭e paturp볩 si "luft렫und베rebel붥", "luft뼢r> kund베terrorizmit" nj볯j si砫an렢벫 serb봠n렋osov뮠Ashti si缢r> bombarduan serb봠tregun e sarajev볠gjat렬uft볠s렂osnjes para disa
vitesh duke e kthyer at렮렰ellg gjaku b뮫 rus봠tani n렴regun e
Groznit, kryeqytetit 祧en

Bota nuk ka nevoj렰베shum렰rova p베t’u bindur se rus봠po
b몮렢arbarira e jo m렴hjesht shkelje t렴려rejtave t렮jeriut.
˳ht렫oha t렰yesim : ku jeni q렮uk protestoni kund베bombave q뼢r> l볨ojn렮렇e祮i avion봠rus묠ju, o pacifist봠e Evrpo볬 q렵
穲r봠dhe u ngjir봠kund베bombave q렬볨onte NATO mbi Serbi p베t뼢r> ndaluar krimet e Millosheivi穴? Ku jan렴ani politikan봠kinez물br> komunist봠e Italis묠Franc볬 Gjermanis뼢r>
q렴regoheshin aq pacifist렰베t렰벫rahur Milloshevi穮? Pse nuk
protestojn렴ani kund베Jelcinit? Ku jan렱everitar봠e opinioni publik
racist i Greqis렱련esht? K봯 jan렴hjesht pyetje retorike jo se
presim ndonj렰벧jigje nga ata q력 kan렴reguar veten se jan뼢r> sh벢봯r렴렢indur t렫riminel붥. N력 dime se mjafton q렫timinel봼br> t렪ene sllav묠ortodoks력 komunist려he komunist봠e pacifist봥
Evrop볬 y렫uqt력 t렧j묢벩t dhe ata q렵 ka dal렦are boja si
grek봠e Greqia heshtin dhe nuk u del asnj렺렩 mekur n렫rahasim me
britmat histerike q렬볨onin kund베bombardimeve t렎ATO-s n렓erbi.
Ata nuk ka si t려뮯jn렫rimet ruse n렇e祮i, sepse tek k봯 krime
shohin mb볨tetjen e 篲oditjes s렴yre morale.

Tragjedia e tanishme 祧ene 볨t렫ujtes렰베shqiptar봺 kujdes sepse
agresor봠zgjidhjet e p벫ohshme t렩mponuara nga rrethanat p벰iqen pa
poushim t’i kthejn렮렰벧atitje p베agresione t렲eja.
Agresioni rus n렇e祮i do t렩nkurajoj렳erb봠p베agresione t렲eja
n렋osov뮼br>






Berisha nuk heq dot nga qafa "lakun Janullatos"


N렰araqitjen televizive n렳tudion e TV "Shijak" n려at뮠22 tetor
kryetari i PD-s렬 Sali Berisha, trajtoi shum렰robleme. Nd베t렴jera
u detyrua pa d볨ir렴렦liste edhe p베"祳htjen Janullatos",
gangren뮠e madhe t렪et볠politike, fetare e shoq벯re t렓hqip벩s뮼br> N렳hpjegimet q렵 p벰oq t렪epte p베k봫 祳htje Berisha e ndjeu
veten ngusht려he ishte tep베i hallakatur e sigurisht aspask bind볮 I
vetmi argument ku p벰iqej t렭b볨tetej ishte se nuk kishte rrug뼢r> tjet베pasi n렓hqip벩 nuk gjendej nj렮jeri me kualifikimet e
nevojshme p베t렱en렫ryepeshkop. K볨tu Berisha p벤ori po ato
argumente me t렣ilat ka spekulluar gjithnj렫isha greke e vet
Janullatosi. K봯 argumente nuk kan렢az려he asnj먥r렮uk kan렢indur
atdhetar봠shqiptar렳e 볨t렩 justfikuar q뮤rimi i Janullatosit n뼢r> Shqip벩. Gjat렫봩j emisioni pam렳e Berisha nuk e hiqka dot nga qafa
"lakun Janullatos". Pa hequr "lakun Janullatos nga qafa e Shqip벩s릱uot;
dhe pa e 笩ruar politik뮠shqiptare nga suzereniteti i Greqis렮uk
mund t력c렡sgje mbar렮렶endin ton뮠Fatkeq볩sht n렮뮳htrimin e
Berish볠para Janullatosit dhe n렱뮤rimet e tij tep베p벫뤨el볥
ndaj Greqis렭or뭠nj렭essazh d볨p벵es se edhe pas hapave t렭ira q뼢r> ka b벫 PD n렴rajtimin e 祳htjes komb봡re, n렶ler볩min e
nacionalizmit, as PD, as kryetari i saj nuk jan렴렧atsh뭠e t뼢r> guximsh뭠t렢몮렰ik벩sht ato hapa q려uhen p베t렰벭ir복ar
pozit뮠e mjer렮렴렣il뮠볨t렶뮫 Shqip벩a para Greqis뮠Berisha
n렫봯 dy pika ishte tejet zhg뮪yes. E k봯 jan려y 祳htje ky砰벼br> t렢esuar se PD nuk do t렢몫 p벳벩 gafa si ato q렩 kushtuan aq
shum렓hqip벩s뮼br>

Lolo(穭gazetaria


Gazeta "Albania" (me em베t렭adh q려o shum렡ft볩 dhe karakter p벼br> t’u mbajtur) po b먥t gjithnj렭렭istrece n렳hum렲aste e
aspekte qysh kur ka nisur t렲igrupoj렮렲rethin e shkruesve t렳aj
disa kalemxhinj t렳kaduar q력 kan렮isur pun뮠ose kan렭arr뼢r> kualifikimet e para n렧azetarin력 Gjinushite ose t렇odos, n렯rganet
"Alternativa SD" dhe "Republika", apo q렫an려al렮ga skoriet e
"RD"s묠si砫an려al력dhe shum렰olitkan렳i b벳i politike t렐D-s뮼br> Her렰as here "Albania", pra, po i gostit lexuesit me fruta t렫albura
q렩 mledhin andej k뮤ej n밫r kopshtet e krijimtaris렳렴yre t뼢r> krimbur gazetareske njer뺠si ǥr空 Lolo穬 q렭basi i brodhi gjith뼢r> redaksit력 gazetave shterp볩n력 tij intelektuale p벰iqet ta
kompensoj려uke u kthyer atje ku e nisi , n렳tilin e gazetaris뼢r> gjinushiane. Ky "gazetar i madh" n려at뮠23 tetor kishte marr뼢r> p벳ip베n밫rmjet shkrimit "Jasht렳pektaklit tragjik" t’u
m볯nte shqiptar붥 si duhet t렪en렰artit묠si duhet b벫 politika,
禡r렰artish려uhet t렫et력 t렭os ket렓hqip벩a, si t렰astrohen
politika e politiakn봠nga "njollat kozmike". Bro竵llat e ǥ篳, emri
e mbimeri i t렣ilit mund t렫en렶ler렳e n렴o p벳벩tet n렭뮹r뼢r> t렬odh볨me m렳hum렳e n렧do em베tjet베shkronja me bisht "禱uot;
kishte arritur ta magjepste redaksin렱력 kishte nderuar duke e
p벫봨yer shkrimin e dhe n렡nglisht. Tani p베ǥ篮 ka dijeni dhe
bota.

K봩j ǥ篳 na i qenka fanepsur n렫nd벲 se n렓hqip벩 duhet t렫et뼢r> vet뭠Enver-parti, Gjinush-parti, Godo-parti, Nano-parti dh ndoshta
Pollo-Tritan-parti. Pra vet뭠parti q렴렩dentifikohen me nj려rejtues
nga Jugu i Vjos볮 Pas taborreve t렰olitiakn붥 gjirokastrit렴ani na
jan력g벳uar si grenxat edhe taborre mjeran-gazetar볨 gjirokastrit뼢r> q렰벰iqen t렬uajn렲olin e karagjozit e komikut nga jashte
"spektaklit tragjik" t렰olitik볠shqiptare. Po lul뺯n si shum뼢r> 祧o-politika dhe Lolo(穭gazetaria. ˳ht렧rip mistrec q려o t뼢r> kaloj뮼br>






Ankes뼢r>
Zotni Abdi Balet볠p베gazet뮠"Rim뫫mbja"



"Arsyet" e k볡j ankese jan렴렳humta , por un려o t’i them
vet뭠disa q렰o m렢ien nd벭end m렳hpesh e po m렭undojn렭렳hum뮼br>
S밡ri, na lodhe me at렴irazh t렶og묠q렮a 篮 n렓hkod베se kur nuk
e marrim dot n렳hitoren e gazetave na bien kamb봠duke e lyp렮밫r
miq, t렣il봠nga frika e moskthimit na thon렳e sapo ia dhan렦ilanit
apo fistekut q력 kan렳ht방n렮렡n뮠tjet베t렱ytetit. ǯje 筩min,
he burr묠e rrite tirazhin se asht e vetmja gazet렱렮uk mbetet stok.

S뤹ti, kur i them shit볶e : m렪ep "gazet뮠shqiptare", disa prej
tyre m렺gjasin nj렰a硶ure greke q렰베fat t렫eq flet shqip, kurse
ata q력 dijn렭렪apin "Rim뫫mbjen" dhe qeshin Do t렩shte m렭ir렴뼢r> quhej kjo "Gazeta Shqiptare" mbasi jo vet뭠flet shqip, por edhe mendon
shqip, gj렱렰o ndodh rrall렮렳htypin shqiptar.

Tjetra, n렴렧jitha fjalimet dhe intervistat e pushtetar붥 tan렰o
flitet 礯 dit력 m렳hum렰베paq묠rend e stabilitet n렂allkan e "m뼢r> gj벫" dhe 礯 dit력 m렰ak p베vendosjen e tyre n렓hqip벩. Ju nuk
po e vrisni medjen hi砰베Ballkanin e shkret력 "m렧j벫", por e
mbani mendjen vet뭠tek Shqip벩a e tek shqiptarizmi. Nuku bre! P베ne
po e vret akoma m렳hum렭endjen presidenti i lobit grek n렁merik묠i
cili u mundua dhe erdhi deri k봵 t렮a p벧뺯j렰베grekofilin력
patundur t렰ushtetar붥 tan묠e m렳hum묠p베durimin stoik t뼢r> popullit ton렴rim e "greqidash볦amp;rsquo;. K볨tu del kjo pun묠prandaj
"mos na e prish"!

S뫡t벴i, ne pat뭠z뮫 karar m렦quot;s렭iri" me ortodoks봠greko-sllav뼢r> q렰at vu Enveri: n렫rye t렬et벳is렓huteriqin, n렫rye t련istoris뼢r> Stefanaqin e n렫rye t렧juh볩s렁ndrokliun. Rinia studentore
shkodrane dhe shumica e qytetat벶e shkodran렰o na e "prishin" k봫
tradit묠e shumic뮠e fajit e ka gazeta "Rim뫫mbja".

K봯 jan렫rejt pak, por s’po t렬뮤oj m렳hum렫볡j here.

Shkod베16. 10. 1999 Halil Hajdari

Sh뮩m i redaksis뺠I nderuari qytetar i Shkodr볬 Halil Hajdari, i
kuptojm렳hqet볩met tuaja. Nuk do t렫ursehemi q렴렢몭렡t렱뼢r> varet prej nesh q렴렭os gabojm려he t렰lot볯jm려볨irate lexuesve
tan뮠Por ju lutemi t렮a mir뫵ptoni se punojm렮렫ushte tep베t뼢r> v볨tira dhe ataa q렮a "lavd벯jn릱uot; duke na b벫 t렫und벴봮 e
"kritikave" tuaja kan렳hum렭und볩 p베t렰enguar. Juve ju jemi
mir뮪oh볠q렮a kujdeseni p베t렭arr렧azet뮠dhe p베t렶ler복ar
pun뮫 e saj.







Dy dukuri m렸 tetor


M렸 tetor 1999 n렳all뮠e Muzeut historik Komb봡r PLL dhe Partia
Konservatore organizuan nj렴ubim p벫ujtimor me rastin e 104 vjetorit
t렬indjes s렍bretit Zog i I. Sipas pamjeve q렳hfaqi ATN-1 salla e
aktivitetit jepte iden력 nj렭bledhjeje t렲뮤omt렫u ishte v볨tir뼢r> t려alloje personalitete t렳pikatrura t렰rofilit historik apo
politik. M벺i 礯 shikuesi nacionalisst do t’i ket렳hkaktuar
sigurisht edhe prania n렲adh뮠e par련 si i nderuar) e kryetarit t뼢r> "穫벲imave" etnike, gjys뭭etnive, jevgj붥, arixhinj붥, goran붥,
vraka篲r붥, shuleve, vlleh붥, kucovlleh붥 e natyrisht grek붥,
Vasil Melo. Grek봠n렫봫 thes t렶og묠kan렡ksionet m렴렭뤨aja
dhe zot벩a n렦jal렪o grek봠i blen p베t’i shitur p베grek뮼br>
N렡ktivitetin legalist Melo q뮤ronte n렲adh뮠e par렴렮derit,
ishte n련umor t렭ir렢ile shk뭢ente batuta me nj렦ytyr렴렮johur
k봯 dy vitet e fundit. Organizuesit e aktivitetit, n렲adh렴렰ar뼢r> kryesia e PLL-s묠mbajn렰벧jegj볩 p베pranin력 Melos n렱oft렳e e
kan렦tuar dhe n렴렫und벴 pse nuk e kan려뢵ar. Melo ishte shum뼢r> cinik dhe i guximsh뭠kur p벳h뮤eti n렫봫 tubim ( p베fjal봠e t뼢r> cilit nuk dim렡sgj멮 Hipja e Melos n렮j렴ribun렬egaliste erdhi pas
takimit "t렰artive t렶ogla" ku kryesia e PLL-s렫a vepruar me
pap벧jegjshm벩 q력 ka v뮫 veten n렰ozita partneriteti ose t뼢r> komanduar nga Melo. Nuk mund t렢arazohet nj렰arti historike si PLL-ja
me nj렰arti agjentur렧reke n렓hqip벩.

PBDNJ-ja si Omonia ndryshe 볨t렰artia e ndryshimit t력mrave nga
shqiptar렮렧rek묠pjestare aktive n렲ebelim, partia q렳ynon ta b몫
Shqip벩n렳htet shum뫯mb볨 etj. Si mundet q렮j렰arti nacionaliste
q렫sht렰베Shqip벩n력 v벴et렴렵let n렮j렴ryez묠t렭arr뼢r> urdhra apo t려맪oj렲eferate nga partia e Melos dhe e Janullatosit q뼢r> edhe k봫 Shqip벩 e duan copa-copa?! Do t렭bahet mend shprehja e
Melos kur erdhi Mbreti Leka I . Me gjuh뮠e Janullatosit ai foli : "
zgjedh볠do t렰endoheni r뮤련 gati sa nuk tha : mallkuar qofshi) po
votuat p베monarkin릱uot;. Ǥo fjal렴jet베볨t렫ot.

Gjithmon렳ipas ATN-1 diskutant봠i k벫uan shtetit shqiptar ( pushteti
i t렣ilit mban kryetarin e PLL n렢urg) sjelljen e eshtrave t렍bretit
Zog I n렓hqip벩. Nga komenti televiziv nuk doli qart렳e cil봠ishin
k봡 diskutant려he ku mendonin t’i prehnin k봡 eshtra. N려ukje
ky problem nuk shtrohet p베her렴렰ar묠sepse edhe gjat렦ushat볼br> referendare t렶itit 1997, p벦aq복es t렏borrit Mbret벯r mohonin
kategorikisht sjelljen e eshtrave p벳a koh렮렰ushtet do t렩shin
(ish)-komunist봮 Kjo n뫵ptonte nj렱뮤rim t렱art력 disi realist
pasi nuk pritet q려enigruesit t렢먥shin vler복es. N렓hqip벩
vazhdojn렴렳undoj뮠ish-komunist봬 vazhdon t렬ul뺯j뼢r> antinacionalizmi dhe konsolidimi i nj렴렫eqeje q려o t렫벫oj렫osto
t렬art렰베t’u zhdukur.

Formalisht k봵 nuk ka asnj렰enges뮠Ish-komuist봠p베t렲regulluar
imazhin e tyre prej banditi e kusari jan렴렧atsh뭠t렯rganizojn렮j뼢r> ceremoni rivarrimi sikur t렢먥j fjal렰베ndonj력migrant t렲뮤omt뼢r> q렳hkon n렁ngli apo Franc묠b뮠ca para e vdes n렭벧im. Porosisin
nd벭arrjen komunale p베t렧jetur nja dy met베katror tok묠diku n뼢r> Sharr렡po Tufin려he me k봫 lajn려uart. M렶on렩 kthehen tradit볼br> s렶jet베t려inamitit. Kjo do t렩shte vdekja e dyt력 Ahmet Zogut p벼br> t렣ilin shteti shqiptar nuk mbajti asnj려it렺ie komb봡re, nderimi
apo mir뮪ohjeje. T렺jarrt봬 t렲r뭢yerit q렭렳hum렭blidhen p벼br> kokteje e dreka p벰ara s렧jithash duhet t렫벫ojn렮ga shteti
shqiptar:

- rind벴imin e mauzoleumit t렎뮫s Mbret벥sh묠Sadije q렵 hodh n뼢r> er렮ga bandat partizane n렮뮴or 19944, kjo n렳henj렲espekti dhe si
reabilitim pas k봩j akti makab벬

- heqjen e nj력mri fyes si "Pallati i Brigadave’ n렲iem벴im
"pallati Mbret벯r", n렯borrin et렣ilit do t렩shte dinjitoz
rivarrimi i eshtrave t렍bretit Zog I,

- kthimin n렯bjekte muzeale fillimisht t렰arlamentit t렰ar려he
Pallatrit t렶jet베Mbret벯r, riem벴imin e vendeve gjeografike,
institucioneve dhe objekteve q렫an렭bajtur emrin e Madh벩s렳렔ij.

Kur t렲ealizohen k봯 pak objektiva at먥r렧do gj려o t렪et력 leht뼢r> dhe dinjitoze.

Kastriot Dervishi

Antar i Komitetit Drejtues t렐LL-s뼢r>
Elbasan